144 Nerenin Telefonu
kaynağı değiştir]
Mobil şebeke kodu, ITU-T E tavsiye kararına uygun olmak üzere Uluslararası Mobil Abone Kimliği'nin bir parçası olarak belirlenmiştir. Minimum olarak 15 haneden oluşmaktadır. Mobil şebeke kodları; IMSI (Uluslararası Mobil Abone Kimliği), MCC (Mobil Ülke Kodu), MNC (Mobil Şebeke Kodu) ve MSIN (Mobil Abone Kimlik Numarası) olmak üzere 4 parçadan oluşmaktadır. ITU tarafından Türkiye için tahsis edilmiş MCC kodu 'dır.[1]
Coğrafi numaralar[değiştir kaynağı değiştir]
Türkiye'deki standart telefon numaraları, yılına kadar 10 basamaklı sayılardan oluşmaktaydı. 'de PTT tarafından 12 basamağa çıkarılmış ve yeniden düzenlenmiştir. 12 basamaklı bu sistem, Türkiye'nin uluslararası numara ön eki olan 90 ile başlar, sonraki üç rakam ise alan adıdır. Türkiye Ulusal Numaralandırma Planı'na göre, numara bir sabit hatta aitse, hangi ilde bulunduğu, aksi halde ne tür bir numara olduğunu belirtir. Örneğin GSM operatörleri için bu üç hane, 5xx biçimindedir, sonraki yedi hane ise kullanıcıya özeldir.
Ulusal Numaralandırma Planı'na göre numaraların ilk hanelerine; 1 (kısa numaralar, taşıyıcı seçim kodu), (coğrafi numaralar), 5 (mobil numaralar), (coğrafi olmayan numaralar) olmak üzere çeşitli kategoriler verilmiştir. Aşağıda detaylı örnekleri verilmiştir:
- 1 ( ve vb.)
- ( ve vb.)
- 5 (5xx, mobil operatörlerin müşterilerine verdiği numaralar)
- (ücretsiz aranır telefon, internet hizmetleri, katma değerli elektronik haberleşme hizmetleri (canlı sohbet, hikâye, arkadaşlık hattı ve cinsel içeriğe sahip katma değerli haberleşme hizmetleri) vb.)
Ulusal Numaralandırma Planı'nda bulunan bir başka numara grubu ise rehberlik hizmetleridir. Bu numaralar bilinmeyen numaralar ve rehberlik hizmetlerine, XY olmak üzere tahsis edilmiştir.[1]