Agorafobisiz Panik Bozukluğu Nedir

Panik bozukluğu , açıklanamayan ve acı veren panik atak nöbetleri eşliğinde, bir kişinin durumu. Görünüşlerinin sıklığı, günde birkaç kez ila yılda birkaç kez. Bir panik devletinin tezahürleri neredeyse herkese aşinadır, ancak ilk işaretlerde insanlar hangi uzmanın tıbbi yardım alması gerektiğini her zaman anlamazlar. Ataklar kendiliğinden ise, bir aydan uzun sürerse ve günlük yaşamda rahatsızlıklara neden olursa doktora gitmeyi geciktirmemelisiniz.

Panik Bozuklukları Nedenleri

Bu durumun nedenleri henüz belirlenememiştir, ancak travmatik durumda olan veya şiddetli stres sonrası insanlarda geliştikleri tespit edilmiştir. Ancak yine de, zor yaşam sıkıntısı çeken herkes panik bozukluğu geliştirme yeteneğine sahip değildir. Bu durumda, mizaç, kalıtsal bir yatkınlık ve hormonal koşullar önemli bir rol oynamaktadır. Çalışmalar, fiziksel aktiviteye toleransı için daha düşük eşikli kişilerde panik bozukluklarına yatkınlığı göstermektedir.

Hastalığın orijini ayrıca beyindeki serotonin içeriğindeki değişikliklerle, ayrıca bir solunum teorisi (solunum yetmezliği), genetik bir hipotez, şartlandırılmış refleks, otonomik ve bilişsel teori, bipolar ile komorbidite, alkolik bozukluğun yanı sıra ilişkilidir.

Panik bozukluğu belirtileri

Panik bozukluğu olan hastalarda, bir kural olarak, bir dizi yoğun açık anksiyete atakları vardır - panik ataklar (terleme, çarpıntı, baş dönmesi, cildin solukluğu, hızlı kalp hızı, titreme hissi, titreme, titreme, titreme, nefes darlığı, göğüs rahatsızlığı, bulantı, bayılma, kararsızlık, karıncalanma hissi, çılgına dönme korkusu, duyarsızlaşma, derealizasyon, kontrolsüz bir davranış korkusu, düşüncelerin karışıklığı, ölüm korkusu, vb.) Panik bozukluğu 10 dakika kadar sürer, ancak dakikaya kadar kısa süreli veya 30 dakikaya kadar uzayabilir ve endişe hissi 1 saat boyunca devam eder.

Panik halleri bir dizi belirtiyle ayırt edilir veya aynı tiple ayırt edilir, örneğin, taşikardi, baş dönmesi, titreme, terleme, nefes darlığı, kontrolsüz korku hissi. Bireysel hastalarda, bu koşullar düzenli olarak, daha az sıklıkta günlük veya haftalık olarak gözlenir.

Panik halindeki bir durumun tüm dış belirtileri sosyal olumsuz sonuçlara yol açar (utanç veya sosyal kınama ve ayrıca sosyal izolasyon).

Panik bozukluğunun ciddiyeti özel bir ölçekle ölçülür, ayrıca panik ataklarının ciddiyetini belirlemek için bir öz değerlendirme anketi de vardır.

ICD için tanı kriterleri:

- belirli bir duruma bağlı olmayan ve endişe ile ifade edilemeyen öngörülemeyen, tekrarlanan saldırılar;

- kaygı, duyarsızlaşma, derealizasyona eşlik eden bitkisel ağrı semptomları;

- ölüm ve delilik korkuları;

- Kalabalık yerlerin ikincil korkuları, yalnızlık, tekrarlanan panik ataklar;

- panik atak meydana gelen bir durumdan kaçınılması;

- bozukluk, herhangi bir fobinin olmadığı durumlarda ana tanı görevi görür;

- çeşitli ciddi anksiyete atakları ile hastalığın güvenilir bir teşhisi konur;

- durum bir ay içinde not edilir ve aşağıdaki gereklilikleri karşılar: bozukluk, gerçek bir tehditle ilişkili olmayan durumlarda ortaya çıkar (saldırının endişe beklentisi); durum öngörülebilir, iyi bilinen bir durumla sınırlı değildir; Ataklar arasında kaygıdan serbest dönemlerin varlığı.

DSM-4 Teşhis Kriterleri

A.

1. Tekrarlanan butikler.

2. 1 ay içinde ek belirtilerle nöbet gözlendi (nöbetler ve nöbetin sonuçları hakkında endişe - kendi kendini kontrol etmekten korkma, birinin aklını kaybetme korkusu ve miyokard enfarktüsü, nöbetlerle ilgili davranışlarda önemli değişiklikler);

V.

1. Agorafobi varlığı (veya yokluğu).

C.

1. Belirtiler, maddenin (aşırı dozda uyuşturucu, ilaç) veya başka bir hastalığın (arteriyel hipertansiyon, feokromositoma, hipertiroidizm) doğrudan fizyolojik etkisinin bir sonucu değildir.

2. Belirtiler diğer zihinsel bozuklukların yanı sıra davranışlarla da açıklanır: hipokondri , kalp ve kardiyovasküler sistemin otonomik somatoform disfonksiyonu, sosyofobi , obsesif-kompulsif bozukluk, ayrılma ile ortaya çıkan anksiyete bozukluğu, travma sonrası stres durumu.

DSM-IV-TR Teşhis ve İstatistik El Kitabı, panik bozukluğunu ayrı bir hastalık olarak görmez, fakat tanıdaki diğer endişe bozukluklarını içerir.

Anksiyete panik bozukluğu, feokromositoma, cerrahi müdahaleler, yanık sonrası durumlar, fobiler, travma sonrası ve somatoform bozukluklar, obsesif durumların nevrozu, panik atakları ile ayrılmalıdır.

Panik anksiyete bozukluğu depresif bozukluğa ikincil olabilir.

Ataklar genellikle genç yaşta başlar, çocuklukta veya yetişkinlikte çok daha az. Çalışmaların sonuçları, kadınların erkeklerden kez daha sık hastalandıklarını, hastalığın dalgalı bir seyir geçirdiğini, hastaların yarısında iyileşmenin, semptomların güvenliğine rağmen dinlenmenin ve relapsların varlığının göreceli olarak normal bir yaşam sürdüğünü göstermiştir.

Bu durumun uzamış seyri, zamansız terapötik önlemlerin yanı sıra yetersiz olarak da teşvik edilir. Anksiyete panik koşulları, açık belirtileri olan hastaların sadece% 50'sinde teşhis edilir. Bu rahatsızlığı olan hastaların% 50'sine kadar herhangi bir tedavi görmekte ve% 30'undan azı yeterli tedavi almaktadır.

Panik bozukluğu tedavisi

Başlıca tedavi yöntemleri psikoterapi ve psikofarmakolojidir. Doktorlar, SSRI grubunun (Paroksetin, Fluoksetin) antidepresanlarını 6 aya kadar uzun bir süre boyunca ve sakinleştiricileri (Clonazepam, Alprazolam) 14 güne kadar reçete eder. Vegetotropik ilaçların (Pirroksan, Anaprilin, Belloid vb.) Vasküler ve metabolik tedavi (Trental, Cinnarizine, Piracetam, Nootropil) ile birlikte kullanımı hastalığın kronik seyrine neden olabilir. Psikotropik ilaçlar dikkatli bir şekilde seçilmelidir, çünkü hepsi eşit derecede etkili değildir.

Panik bozukluğu nasıl tedavi edilir?

Her hasta için ayrı bir terapi planı seçmek önemlidir. Psikoterapi, hastalığın önde gelen nedeninin bastırılmış psikolojik çatışmalar olduğu gerçeğine meyillidir. Bu çatışmalar bir çıkış yolu bulamıyor, insanlar tarafından tanınmıyor ve çeşitli nedenlerden dolayı çözülmüyor. Psikoterapist veya psikolog, psikolojik problemin farkına varmanın yanı sıra, hastayla psikolojik bir çatışmayla çalıştığını nasıl çözeceğinizi de görecektir. Psikoterapinin önemli bir rolü, gevşeme eğitimine ve duygusal öz düzenlemeye atar. Panik bir duruma neden olan rahatsız edici düşünceleri ortadan kaldırmak için, düşünceleri durdurma yöntemi olabilir.

Günlük kaygı, meditasyon, yoga azaltma becerilerinde ustalaşmak, bu konuda iyi yardımcı olacaktır. Sonuç düzenli sınıflarla elde edilir. Uyarıcıları kullanmaktan kaçının (kafein, nikotin). Solunumunuzu kontrol etmeyi öğrenin, bir atağın ilk belirtisinde nefesinizi sakinleştirin: yavaşça derin nefes alın.

Фармакодинамическое взаимодействие

Неселективные необратимые ингибиторы МАО. Сообщалось о возникновении серьезных нежелательных реакций при одновременном приеме СИОЗС и неселективных необратимых ингибиторов МАО, а также начале приема ингибиторов МАО пациентами, незадолго до этого прекратившими прием СИОЗС. В некоторых случаях у пациентов развивался серотониновый синдром.

Применять эсциталопрам одновременно с неселективными необратимыми ингибиторами МАО противопоказано. Прием эсциталопрама может быть начат через 14 дней после отмены приема неселективных необратимых ингибиторов МАО. Перед началом приема неселективных необратимых ингибиторов МАО должно пройти не менее 7 дней после окончания приема эсциталопрама.

Обратимый селективный ингибитор МАО А (моклобемид). Из-за риска развития серотонинового синдрома не рекомендуется применять эсциталопрам одновременно с ингибитором МАО А моклобемидом. В случае если прием такой комбинации препаратов признан клинически необходимым, рекомендуется начать с минимально возможных доз, а также проводить постоянный клинический мониторинг состояния пациента. Прием эсциталопрама можно начать как минимум через один день после отмены обратимого ингибитора МАО А моклобемида.

Обратимый неселективный ингибитор МАО (линезолид). Антибиотик линезолид является обратимым неселективным ингибитором МАО и не должен применяться у пациентов, получающих терапию эсциталопрамом. В случае, если прием такой комбинации препаратов признан клинически необходимым, рекомендуется начать с минимально возможных доз, а также проводить постоянный клинический мониторинг состояния пациента.

Необратимый селективный ингибитор МАО В (селегилин). Из-за риска развития серотонинового синдрома необходимо соблюдать осторожность при приеме эсциталопрама одновременно с необратимым ингибитором МАО В селегилином.

ЛС, удлиняющие интервал QT. Фармакокинетические и фармакодинамические исследования применения эсциталопрама в комбинации с другими лекарственными препаратами, удлиняющими интервал QT, не проводились. Нельзя исключить аддитивный эффект эсциталопрама и данных лекарственных препаратов. Следовательно, противопоказано одновременное применение эсциталопрама и лекарственных препаратов, удлиняющих интервал QT, таких как антиаритмические препараты классов IA и III, нейролептики (например производные фенотиазина, пимозид, галоперидол), трициклические антидепрессанты, некоторые противомикробные препараты (например спарфлоксацин, моксифлоксацин, эритромицин для в/в введения, пентамидин, препараты для лечения малярии, в частности галофантрин), некоторые антигистаминные препараты (астемизол, мизоластин).

Серотонинергические лекарственные препараты. Одновременное применение с серотонинергическими лекарственными препаратами (например трамадол, суматриптан и другие триптаны) может привести к развитию серотонинового синдрома.

Лекарственные препараты, снижающие порог судорожной готовности. СИОЗС могут снижать порог судорожной готовности. Требуется соблюдать осторожность при одновременном применении с эсциталопрамом других лекарственных препаратов, снижающих порог судорожной готовности (трициклические антидепрессанты, СИОЗС, антипсихотические препараты (нейролептики) — производные фенотиазина, тиоксантена и бутирофенона, мефлохина, бупропиона и трамадола).

Литий, триптофан. Поскольку были зарегистрированы случаи усиления действия при одновременном применении СИОЗС и лития или триптофана, рекомендуется соблюдать осторожность при одновременном применении эсциталопрама с этими препаратами.

Зверобой продырявленный. Одновременное применение СИОЗС и препаратов, содержащих зверобой продырявленный, может привести к увеличению числа побочных эффектов.

Антикоагулянты и средства, влияющие на свертываемость крови. Нарушение свертываемости крови может возникнуть при одновременном применении эсциталопрама с антикоагулянтами для приема внутрь и лекарственными препаратами, влияющими на свертываемость крови (например атипичные нейролептики и производные фенотиазина, большинство трициклических антидепрессантов, ацетилсалициловая кислота и НПВС, тиклопидин и дипиридамол). В подобных случаях при начале или окончании терапии эсциталопрамом необходим тщательный контроль показателей свертываемости крови. Одновременный прием с НПВС может привести к увеличению числа кровотечений.

Этанол. Эсциталопрам не вступает с этанолом в фармакодинамическое или фармакокинетическое взаимодействие. Однако как и в случае с другими психотропными лекарственными препаратами, одновременное применение эсциталопрама и этанола не рекомендуется.

ЛС, вызывающие гипокалиемию/гипомагниемию. Требуется соблюдать осторожность при одновременном применении ЛС, вызывающих развитие гипокалиемии/гипомагниемии, поскольку при данных состояниях повышается риск развития злокачественных аритмий.

Фармакокинетическое взаимодействие

Влияние других лекарственных препаратов на фармакокинетику эсциталопрама. Метаболизм эсциталопрама в основном осуществляется при участии изофермента CYP2C В меньшей степени в метаболизме могут принимать участие изоферменты CYP3A4 и CYP2D6. Метаболизм основного метаболита — деметилированного эсциталопрама — видимо, частично катализируется изоферментом CYP2D6.

Одновременное применение эсциталопрама и омепразола (ингибитор изофермента CYP2C19) приводит к умеренному (примерно 50%) повышению концентрации эсциталопрама в плазме крови.

Одновременный прием эсциталопрама и циметидина (ингибитор изоферментов CYP2D6, CYP3A4 и CYP1A2) приводит к повышению (примерно 70%) концентрации эсциталопрама в плазме крови.

Таким образом, применять максимально возможные дозы эсциталопрама одновременно с ингибиторами изофермента CYP2C19 (например омепразол, флуоксетин, флувоксамин, лансопразол, тиклопидин) и циметидином следует с осторожностью. При одновременном приеме эсциталопрама и вышеуказанных препаратов на основе клинической оценки, может потребоваться уменьшение дозы эсциталопрама.

Влияние эсциталопрама на фармакокинетику других лекарственных препаратов. Эсциталопрам является ингибитором изофермента CYP2D6. Необходимо соблюдать осторожность при одновременном применении эсциталопрама и лекарственных препаратов, метаболизирующихся с помощью этого изофермента и имеющих малый терапевтический индекс, например флекаинида, пропафенона и метопролола (в случаях применения при сердечной недостаточности) или медицинских препаратов, в основном метаболизирующихся посредством изофермента CYP2D6 и действующих на ЦНС, например антидепрессантов — дезипрамина, кломипрамина, нортриптилина — или антипсихотических препаратов — рисперидона, тиоридазина, галоперидола. В этих случаях может потребоваться коррекция дозы.

Одновременное применение эсциталопрама и дезипрамина или метопролола приводит к двукратному увеличению концентрации двух последних препаратов.

Эсциталопрам может незначительно ингибировать изофермент CYP2C Поэтому рекомендуется соблюдать осторожность при одновременном применении эсциталопрама и лекарственных препаратов, метаболизирующихся изоферментом CYP2C