Ah Romeo Neden Romeo Sun Sen

Ah, Romeo, Romeo! Neden Romeo'sun sen?

"Ah, Romeo, Romeo! Neden Romeo'sun sen?
İnkar et babanı, adını yadsı!
Yapamazsan, yemin et sevdiğine
Vazgeçeyim olmaktan ben.
Benim düşmanım olan adındır yalnızca
Sen sensin, Montague olmasan da
Hem Montague nedir ki? Ne eli bir erkeğin,
Ne ayağı, ne kolu, ne yüzü, ne de başka bir parçası.
N'olur bir başka ad bul kendine.
Adın ne değeri var-Şu gülün adı değişse bile
Kokmaz mı aynı güzellikte?
Romeo, bırak, at bu adı? Senin parçan olmayan
Bu ada karşılık al bütün varlığımı.
Nasıl geldin buraya söyle, hem niye?
Bahçenin duvarları yüksek, zor aşılması,
Kim olduğunu düşün bir de,
Mezar olur sana bu yer, bizden görürlerse.
Bir görürlerse sana kıyarlar.
Dünyada hiç istemem senin burada gömülmeni.
Biliyorum, gecenin maskesi var yüzümde,
Olmasaydı eğer, duyduğun için demin söylediklerimi
Nasıl kızardığını görürdün yanaklarımın.
Çok isterdim ah bir güzel uyup göreneklere
Demin söylediklerimin tümünü inkar etmeyi!
Ama uğurlar olsun görgü kurallarına.
Seviyor musun beni? ''Evet,'' diyeceksin, biliyorum,
Sözüne güveneceğim ben de; ama yemin edeyim deme,
Belki de tutamazsın; Zeus alay edermiş derler
Sözünü tutamayan aşıklarla.
Romeo, beni seviyorsan söyle bana açıkça.
Kolayca elde edilmiş sanıyorsan beni eğer,
Çatayım kaşlarımı, naz yapıp ''Hayır,'' diyeyim sana,
Ta ki sen kapanasın ayaklarıma.
Yoksa dünyada yapmam öyle bir şey.
Doğrusunu istersen güzel Montague,
Çılgınca seviyorum seni; belki de bu yüzden
Hoppaca buluyorsundur benim hareketlerimi;
Ama inan sevgilim, daha bağlı olacağım sana
Daha kurnaz olup da çekingen duranlardan.
İtiraf etmeliyim ki, daha çekingen davranmalıydım,
Ama farkına varmadan ben, seni sevdiğimi
Ağzımdan işitmişsin. N'olur bağışla beni,
Hafifliğe yorma sakın,
Karanlık gecenin açığa vurduğu çaresizliğimi."

                                         william shakespeare - romeo ve juliet

"Ama dur! Şu pencereden süzülen ışık da ne?
Orası doğu, Juliet de güneşin ta kendisi.

"Ah Romeo, Romeo! Neden Romeo'sun sen?"

"Adın ne değeri var ki? Gül dediğimiz şeyin
Adı başka olsa da gene güzel kokardı.

ROMEO VE JULIET'teki balkon sahnesi William Shakespeare'in en kalıcı cümlelerinden bazılarını içerir.

İlk kez 'de basılan ROMEO VE JULIET halen Shakespeare'in en sevilen oyunlarından biri, dünyanın her yerinde düzenli olarak sahnelendiği gibi, başka mecralara da sıkça uyarlanıyor: Klasik müzik (Berlioz [] ve Çaykovski []), opera (Gounod []), bale (Prokofiev []), müzikal (Leonard Bernstein'ın West Side Story / Batı Yakasının Hikayesi []), film (pek çok!) ve elbette çizgi roman.

Bu popülerlik onun trajik bir şekilde sonuçlanan masum gençlik aşklarının da başlıca örneği olmasıyla sonuçlandı. Verona'lı iki ailenin arasındaki düşmanlık Romeo ve Juliet'in aşkına engel olamaz, ama bir araya gelmelerini de engeller. Capulet ve Montague ailelerinin belki de nereden kaynaklandığı bile hatırlanmayan husumeti, hem bahtsız aşıkların, hem de dört soylu gencin ölümüne yol açar.

Olayların geçtiği şehir de bu trajedi sayesinde kahramanları kadar meşhur olmuştur. Gerçi Shakespeare, "Veronalı İki Centilmen" ile bu şehre olan ilgisini ikinci kez belli etmiştir ama Verona'yı ziyaret etmediği sanılıyor. Gençler ise, özellikle 14 Şubat Sevgililer Günü'nde Juliet'in evini ziyaret edip ünlü balkona hasretle bakarak, duvarın her çatlağına aşk mesajları yerleştiriyor.

William Shakespeare'in sayısız filme, tiyatro oyununa ve kitaba konu olan, tüm zamanların en büyük ve en trajik aşk hikayesi ROMEO VE JULIET Şimdi de NTV Yayınları'nın Dünya Klasikleri serisiyle çizgi roman olarak karşınızda.