Ahmed Arif Anlatıyor Kalbim Dinamit Kuyusu

Bu kitabın öyküsü 'da, İlhan Selçuk'un Refik Durbaş'a sorduğu bir soruyla başlar: Selçuk, Ahmed Arif ile Enver Gökçe'nin şiirlerindeki benzer iki dizeyi hangisinin daha önce yazdığını merak etmektedir. Bir süre sonra da Refik Durbaş'tan Ahmed Arif ile bir söyleşi yapmasını ister. Söyleşi yapılır ve önce gazetede, daha sonra da kitap olarak yayımlanır. Söyleşi de, kitap da büyük ilgiyle karşılanır.

Refik Durbaş, yıllar sonra, kitabı yeni baskıya hazırlarken "Otuzüç Kurşun" şiirine esin kaynağı olan olayı anlatan bir yazının yanı sıra, birçok şair ve yazarın Ahmed Arif değerlendirmelerini; Ahmed Arifin ölümüyle ilgili haber ve yazıları, Ahmed Arifin kimi yazı ve mektuplarını ekledi.

Fotoğraflarla da zenginleştirilen kitabın, Ahmed Arif tutkunları başta olmak üzere tüm yazınseverler için gerçek bir hazine olduğunu düşünüyoruz.

Unutmadan: İlhan Selçuk'un sorusuna Ahmed Arifin verdiği yanıt da kitapta! Tanıtım Yazısı'ndan

Kalbim / Dinamit kuyusu,” diyordu uzun süredir üzerinde çalıştığı bir şiirinde. Şiirin adı da böyleydi. Hatta okurlarına sürpriz diye sakladığı ikinci kitabının adı da belki böyle olacaktı. Ve ölüm, dinamitini 2 Haziran ’de yüreğinde patlattı Ahmed Arif’in. Kalbi, o dinamit kuyusu kalbi, ölümün acımasız dinamiti ile “Garip ve suskun,” kaldı. “Terk etmedi sevdan beni,” diyen kalbi… Bir kitabı vardı, ama ömrünün 50 yılını adamıştı şiire… Hem şiire adamıştı hem halkına… “Ben halkımın mazlum ve gariban bir ozanıyım. Böyle olmak da yüce bir onurdur,” diyordu. O tek kitap ki dünyada başka bir benzeri var mıdır? Bunca baskıya karşın her yıl en az dört baskı yapsın, 40 yıla yakın bir sürede her yaştan, her kuşaktan okurun beğenisini kazanıp okunsun? Yalnız Türkiye edebiyatında değil, dünya edebiyatı içinde de benzersiz bir olay değil mi onun şiiri?”

Refik Durbaş

Kalbim Dinamit Kuyusu

…Beni, gözlerin götürür
Gözlerin
Aşkla, acıyla…
Kuşatmışlar
Sesimi, soluğumu
Kesilmiş
Tuz-ekmek payım
Vurgunum
Ve darda,
Gözaltındayım.
Dal, kor keser
Penceremde açarsa
Kuş, vurulur
Üzerimden uçarsa.
Ve hal böyle böyle,
Yol bu yöndeyken
Gelir,
Ki her gelişinde
Daha da içten
Gelir,
Soluk soluğa
Benim olursun.
Amansız sarmasında
Kollarımın
Esrik,
Çığlık çığlığa
Erir, kar gibi vücudun…
Nicedir,
Kahpe ağzında
Bir salgın,
Bir deprem gibi künyemiz.
Nicedir,
Başımıza zindan dünyamız.
Biz ki
Yarınıyız halkın,
Umudu, yüzakıyız,
Hıncı, namusu…
Şafakları,
Taaa şafakları
Hey canım,
Kalbim
Dinamit kuyusu…

Ahmed Arif