Ameno Ilahisi

Kilise müziğine ne ad verilir?

Gregoryen İlahi (Latince: cantus choralis sive ecclesiasticus &#;korolu, ya da kilise müziği&#;) ya da Gregoryen müzik, Roma Katolik Kilisesi&#;nin Latince dilinde tek sesli ilahilerine verilen genel addır.

Hristiyan şarkılarına ne denir?

Baptist, Metodist, Lu- teriyen ve Pentakostal geleneğe bağlı kiliseler, Hıristiyan müziğinin dönüşü- münde ve yaygınlaşmasında rol almıştır. Bu süreç yeni tarz ilahiler ve daha sonrasında Gospel Müziği olarak kendini göstermiştir.

Era ameno kilise müziği mi?

Ameno, New Age bir grubun dinleyenlerde hastalık derecesinde bağımlılık yapan oldukça ilginç bir parçası. Gregoryen tarzı müzik yaptıklarından ilk etapta kulağa kilise müziği gibi gelen bu parçanın klibi de haylı ilginç. Bu meretin sözleri Lâtince.

Pazar ayini nasıl yapılır?

dualar ve ilahiler okunur, çoğu kilisede koro hazırda bulunur. vaaz verilir, tövbe duası yapılır, vaftiz andı yenilenir ve son olarak da isa mesih&#;in kanını temsilen şarap, bedenini temsilen ekmek verilir halka. kısaca düzen bu şekildedir.

Kilise Orguna ne denir?

Borulu org, körükle verilen basınçlı havanın tahta veya metal borulardan geçerken içerideki hava sütunlarının titreşmesi sayesinde ses üreten bir müzik enstrümanıdır. Klavyeli ve pedallı bir enstrümandır. Değişik ses tonları ve notalar piyanoda olduğu gibi tuşlarla denetlenir. En çok bilinen türü kilise orgudur.

Ortodoks mezhebi ne demek?

Ortodoks Hristiyanlık, Doğu Ortodoks Kilisesi ve Oryantal Ortodoksluk için kullanılan ortak adlandırma. Hristiyanlığın bu iki mezhebi de antik Hristiyan Kilisesi&#;nin inancı, doktrini ve uygulamalarına olan bozulmaz bağı vurgulamak için ortodoks (Yunanca&#;dan: orthos + doxa, anlamı doğru düşünce) kavramını kullanır.

Hristiyan Ilahisine ne denir?

Salve Regina, veya Kutsal Kraliçe , bir Hristiyan ilahisidir. Meryem Ana İlahisi olarak geçer ve bu tarz ilahiler Meryem Ana&#;ya adanır. Bu ilahiyi söyleyenlerin çok büyük kesim Katolik&#;tir. Hristiyanların pazar günlerindeki kilise ayinlerinde bu ilahi söylenir.

Dinsel ve kutsal konuların koro ve solistler tarafından orkestra eşliğinde söylenmesi nedir?

Oratoryo: Dinsel ve kutsal konuların koro ve solistler tarafından orkestra eşliğinde söylenmesidir.

Ameno hangi din?

Ameno şarkısında da &#;Gregorian chant&#; denilen koro türü etkili ve dinlendirici şekilde kullanılmıştır. Bu şarkı &#;Gregorian chant&#; şeklinde söylendiği için Hristiyanlıkla ilgili sanılır.

Hristiyan Ameno ne demek?

Arapça karşılığı &#;Amenu&#; dur. Ölmeden önce Allah&#;a ulaşmak demektir.

Ayin nedir nasıl yapılır?

Âyin (Farsça:آیین) ya da ritüel, genellikle önceden belirlenmiş bâzı kurallara göre icra edilen dînî tören. Âyinlerde çoğunlukla sembollerden ve ilahî kavramlardan faydalanılır. Genellikle tapınaklarda, özel giysilerle ve bâzı dinlerde özel makyajlarla yapılır. Yanlış bir kanı olarak genellikle Hristiyanlığa atfedilir.

Ayin hangi gün yapılır?

Kutsal Cumartesi Ayini Ayin &#;Işığın hizmeti” ile başlar. Beyaz cüppesini giyen rahip, paskalya mumu ile kilisenin önünde yanan ateşin önüne gelir. Orada cemaatte aynı şekilde toplanır.

Org ve piyano arasındaki fark nedir?

Piyanoda ses, teller olu ile meydana gelir. Orgda Ses, üflemeli çalgılarda meydana geldiği gibi içerdeki hava bölümlerinin titreştirmesiyle elde edilir. Piyanonun tuşlarına basıldığında içeride bulunan tahta çekiç vasıtası ile tellere vurarak sesi oluşturur. Org klavyeli bir enstrumandır.

Org nedir özellikleri nelerdir?

Ucu kapalı bir boru, iki katı uzunluktaki ucu açık bir boru ile aynı sesi verir. Orgda çentikli ve dilli olmak üzere iki çeşit boru vardır. Çentikli borular basit bir düdük biçimindedir. Hava kasasından gelen hava, borunun içindeki çentikten geçerken titreşir ve flüt sesine benzeyen bir ses çıkarır.

Ortodoks mu Katolik mi?

Ortodokslarda kutsal Ruh sadece Baba&#;dan İsa aracılığıyla çıktığına inanılır. Katoliklerde ise hem Baba hem Oğul&#;dan çıktığına inanılır. Katolikler Papa&#;nın Tanrı&#;yı temsil ettiğine, hatadan muafiyetine inanır. Ortodokslar ise karşı çıkarak, Peygamberlerin dahi hata yapabileceğine inanır.

Dragos Musıki Derneği’nin İstanbul Kültürler Korosu, sosyal sorumluluk projesi kapsamında Türkiye Engelliler Vakfı’nca organize edilen konserde Maltepe Belediyesi Prof. Türkan Saylan Kültür Merkezi’nde sevenleriyle buluştu.

Konserin sunumunu Canan Özgüven yaptı.

Konser öncesi konuşan Dragos Musıki Derneği Başkanı ve İstanbul Kültürler Korosu Şefi Serdar Taştanoğlu, şunları söyledi;

“Dragos Musıki Derneği sadece bir müzik akademisi değil, aynı zamanda yüksek sorumluluk bilincine sahip bir kurumdur. Örneğin her yıl en az iki kez huzurevi konserleri ile yaşlılara moral ve motivasyon vermeyi görev kabul etmiştir.

Urfa Viranşehir ve Çanakkale Ayvacık’ta iki ilköğretim okulunda birer kütüphane oluşturduk ve

 Tıp Fakültesini kazanan 2 kızımıza burs bulmada yardımcı olduk.

Kahramanmaraş merkezli depremlerde yaşadığı Hatay’da her şeyini ve evladını yitiren bir müzisyen kardeşimize maddi ve ayni destek sağlandı.

Bir süredir “Engelli Arabası İçin Mavi Kapak Toplama” kampanyası başlatmıştık. Bugün de burada siz değerli seyircilerimizin getirdiği kapaklarla bir engelli arabası daha alabileceğiz. Bu kampanyamız hız kesmeden devam edecek. Lütfen 02 85, 87 ve 60 30 nolu telefonlarımızı kaydedin ve topladığınız kapakları derneğimize getirin, bir fazla engelliyi sevindirelim” dedi.

Konserde koroya ve solistlere

Kanunda Sezgin Koşka,

Kemanda Hüseyin Cümbüşlü,

Udda İsmail Ünal Baydar,

Klarnette Metin Gülsün,

Tarda Şevket Şerif,

Bağlamada Ozan Taşdan,

Trompette Süha Erbilsin,

Piyanoda Ozan Aktunç

Bendirde Sadiye İlkan ve

Zennube Lalbay,

Ritmde Adem Cem Ünal eşlik etti.

53 dil ve lehçede ’ü aşkın eser repertuvarına sahip koro tüm dini müzikleri repertuvarına ekleyip icra etmekte.

Konserin ilk bölümü koronun seslendirdiği Kalbin İsterse isimli islami ilahinin Almanca seslendirilmesi ile başladı.

Ardından koro Latince dini temalı eser Ameno ve Süryani Ortadoks İlahisi Hale Luya’yı okudu.

Solist Fevzi Uğurlu LETS MY PEOPLE GO  isimli Yahudi dini eserini seslendirdi.

Koronun okuduğu ŞALOM ALEYKEM isimli Yahudi ilahisinin ardından solist İpek Tütüncüoğlu, Sözlerini Aysel Gürel’in kızı Müjde Ar için yazdığı, bestesini Attila Özdemiroğlu’nun yaptığı FİRUZE isimli güzel şarkıyı Türkçe ve İspanyolca olarak seslendirdi.

Ardından sözleri Ülkü Tamer’e bestesi Zülfü Livaneli’ye ait Memikoğlan ağıtını koro Türkçe ve Farsça olarak okudu.

Sırada Fecri Ebcioğlu’nun Fransızca bir şarkıya yazdığı Türkçe sözlerde Adamo’nun icrasıyla ünlenen HER YERDE KAR VAR isimli dillere destan olan şarkı vardı. Bu şarkıyı da Füsun Özalp Fransızca ve Türkçe seslendirdi.

Mısır asıllı Dalida’nın meşhur ettiği PORTOFİNO isimli şarkıyı Meral Aslan İtalyanca ve Fransızca olarak okudu.

Romanya çingene şarkısı YAN BARİ Romanya Çingene dili ve Türkçe olarak koro tarafından alkışlar eşliğinde okundu.

İlk bölümün son solo eseri olan GÖRECEKSİN KENDİNİ, Fransızca ve Türkçe olarak Aysel Taştanoğlu tarafından seslendirildi.

İlk bölüm koronun Portekizce okuduğu Lamba aile sona erdi.

 İkinci bölüm koronun okuduğu Gürcüce Deda ile başladı, EFİGE  EFİGE isimli şarkıda Emel Uğurlu ve Fevzi Uğurlu Türkçe Rumca düet yaptı.BEN SENİ SEVERAM isimli Makedonca şarkıyı koro,  

KİMSEYE ETMEM ŞİKAYET ve CADDELERDE RÜZGAR’ı solist Nurdan Erakıncı Rumca okudu.

Balkanlarda Boşnakça adıyla STAMİ MOME olarak bilinen Kalenin Bedenleri koro tarafından Türkçe ve Boşnakça olarak okundu.

Rahmetli Ayla Dikmen’in yorumuyla hafızalara kazının

ANLAMAZDIN ANLAMAZDIN isimli eser Ceyda Çiltaş tarafından İtalyanca ve Türkçe olarak seslendirildi.

ELLA ELLA METZELLA isimli eser ağırlıklı olarak Ermenice olan etnik dil Hemşince olarak koro tarafından okundu.

Koçari isimli eserde Meral Esentürk ile Fulya Damar Lazca düet yaptı.

Arapça ENTA OMRİ  isimli eseri İlgi Karakaş okudu. Konser koronun seslendirdiği İtalyanca BELLA ÇAV  ve SARI SAÇLIM MAVİ GÖZLÜM ile sona erdi.

seafoodplus.info?v=6SvxaNQ6d7M

Ameno, New Age bir grubun dinleyenlerde hastalık derecesinde bağımlılık yapan oldukça ilginç bir parçası. Gregoryen tarzı müzik yaptıklarından ilk etapta kulağa kilise müziği gibi gelen bu parçanın klibi de haylı ilginç.

Bu meretin sözleri Lâtince. “Ameno dori me interimo adapare dori me” diye başlayan şarkı tekrar nakaratlarla devam ediyor. İnternette klibin hikâyesi hakkında bir bilgi yok yahut ben rastlayamadım. Fakat şöyle diyor; “Beni içine (içeri) al, özümse beni.”

Klip, on beş yaşlarında bir kız çocuğunun dağ başında arkadaşları yahut kardeşleriyle birlikte gezerken rastladığı eski bir taşa (kitâbe, anıt) dokunmasıyla belli belirsiz bir takım görüntü ve hâtıraların zihninde canlanmasıyla başlıyor. Hatta sadece zihninde canlanmıyor, âdetâ kendisi de o hâtıralara “dönüşüyor.”

Gariptir, taş, kendi içindeki sonsuz zekâyı idrak edemezken, küçük kız göremediği zekâsıyla taşın hâfızasına nüfuz edebiliyor. İnsan, taşın bilmediği sırrı neden öğrenmek ister ki? Klibin senaryosu da bu bakımdan ilginç. Çünkü hâfızayı sadece insan beyninin et parçasına yüklemek haksızlık olacak. Video klipte taşın hâfızasındaki “hâtıra” ile kahraman arasında “algı” bakımından “öz”de bir ayrılık olmamasına rağmen, seyredenlerin algılarında bir farklılık var gibi görünüyor. Asıl anlamamız gereken de sanırım bu. Bizler, “dönüşüm”ün sonundaki kemâli taşı kızdan ayrı bir nesne olarak algıladığımız için algı ve düşüncelerimiz de bin bir parçaya dağılıyor. Bütünü görmemiz, bizim de o seyrin içinde olmamız, hâdiseleri ve sembolleri okumamız müşkülleşiyor. Çünkü kızdaki dönüşümün sırrı ne taşın hâfızasındaki hâtıralarda ne de kızın gözlerinde. Bizzat taştaki kendini "görüşünde" ve gördüğü anda "oluşunda"…

Kızın dönüştüğü zamanki kıyafetlerine bakılırsa bir Ortaçağ Avrupa’sı dönemi. Oturdukları taşın arka tarafında, uçurumun en tepesinde bir kale görünüyor. Taş, hâlâ kıza; “beni içine al ve özümse, anlaşılmayan işaretleri anlat” diyor.

Ameno kelimesi ilk önce “Amen” kelimesini hatırlatsa da, burada bir “tapınmaktan” ziyâde “tanınmayı”, “anlaşılmayı” isteme hâli var.

Eğer işin içinde “tapınma” değil de “tanınma” varsa Hıristiyan ve pagan inanışının dışında daha “irfâni” bir şeylerin olduğunu sezebiliriz.

Şu hâlde şarkının ilk etapta algıladığımız bir Hıristiyan ilâhisi olmaktan ziyâde, taşın içindeki hâtıranın ve seslenişin “ilâhi” olmasıdır. Kızdaki “dönüşüm de bu ilâhi “oluş”un bir tezâhürü.

Ne tuhaf değil mi, kızın her gün aynaya bakarken değil de, dağ başındaki bir taş kitabede kendini seyri, görmesi ve dönüşmesi…

Her ne kadar klipte bir şövalye atıyla dörtnala koşup gelse de, bu hikâyenin bilinen Teypliye Şövalyeleri’nin hikâyeleri ile ilgisi olmadığı kesin. Nasıl olsun ki? Hangi Tapınak Şövalyesi böylesine üzerinde bir taş bile bulunmayan bir dağ başında yaşayıp da ölmek istemiş ki?

Dünya hikâyeleri ne kadar çoğaltılsa da özünde Hak ile Bâtıl olanın bir mücadelesi değil mi bu dünya? Peki ya “Bâtın?”

İşte taş dile gelirken “beni üzerinde sadece birkaç eski yazı ve semboller olan zamanı bitmiş bir taş olarak görme, beni içine al, beni özümse ve üzerimdeki bâtını, işaretleri açıkla” diyerek adeta direktifler veriyor kıza.

Öyle mi?
Hayır… Bu da bir algı yanılması…
Kendisini açıklamasını isteyen taş değil, kızın kendisi…
Kız taşla, taşın ardındaki mânâyla, mânâsıyla, konuşuyor.
Şu an dünyanın kaybettiği bir anlayışla “özünü” başka bir parçada aramıyor. Kendini, kendindeki kendini görebilmesi için o kendine ait olanı başka bir parçada aramıyor.

Oysa insanlığın en büyük derdi bu değil mi, bulmayı sahip olmakta ve mülkiyette sanıyor.

Eşyanın hafızası tarafından fark edilmek ve izlenmek ne tuhaf…
Bu boyuta sıçramak için kaybolana dek derinleşmek gerek… Derine… Daha derine…

Şarkının ilerleyen sözlerinde sır biraz daha kendini açıyor bize. Kız “sâhip” olacağı değil, “âidi” olduğu bir öz’e yakarışta bulunuyor… Aidi olduğu bir anlayışın, kültün yahut kültürün, inancın şehâdete erenlerinden himmet dileniyor âdeta; “Bana savaşı ve Martyr gibi şehit ruhları açıkla diyor.

Belli ki kız özünde bir “insanlık ve varoluş yahut yok ediliş, üzeri örtülüş” ağrısı çekiyor, belli ki yara almış özü en derin yerinden. İnsanlık da bu yaradan nasibini almış.

Klipte bunun izlerini görmek mümkün… Yakılmış köyler ve işkence, katliam izleri…

Peki, ne olmuş Avrupa’nın âdeta kalbine saplanmış bu Haçlı mızrağı neyin nesi, bu savaş, bu şehitler?

Klipteki kızın da New Age’li müzisyenin de bir derdi varmış… Varmış ki böyle bir şarkı yazmış.. Olmasa neden bu kadar derinden bir çığlık atsın ki sana duyman için. Üstelik de Lâtince…

Bir yakaza hâli klipteki.
U/yanmak için dalınmış en derin bir gündüz düşü…
Kendini unutacak kadar özüne dalması insanın, geçmişine… en çok geleceğine… üstelik şimdide… ân’da, ânında, birdenbire… an/ladğında…

Daha fazla kafanı yormayayım istersen…
Hayır, düşündüğün gibi bir Mesih hikâyesi değil klipteki…
Gizlenen, saklanan, üzeri örtülen acıların hikâyesi sâdece.
Bâtınî bilgileri derununda yaşatan bir insan topluluğu Katharlar. Fransa'nın güneyine sırtını verip, başını en yüksek dağlara yaslayarak "kartal yuvası" gibi kalelerde yaşamışlar. Klipteki Kathar Şovalyesi atıyla Aude Nehri vadisinden geçerek Pirene sıradağlarının eteklerinde bulunan Montségur Kalesine koşuyor. Kızın ve yanında kendinden küçük kardeşlerinin bulunduğu kaleye. Turistik bir yer burası. Yöre halkının dile getirmese de hâlâ derununda yaşattığı ruhuyla…

Belki de bir gün yolu düşürüp gezmelisin bu kalbi haçlı kılıçlarıyla parçalanmış sinesi hâlâ kanayan şehirleri. Bilhassa Carcassonne’un bir Ortaçağ yalnızlığında uğunan eski sokaklarında, kendisine sığınan binlerce Katharlı’nın katledildiği o büyük ve büyülü Montségur Kalesi’ni tanımalı ve anlamalısın.

Her ne kadar her yerde şimdi Râ’nın gözü hüküm sürse de, yüzyıllardır Hermesî bir yol da var dünyanın gizlilerinde. İdris Nebî’nin, Ploton’un, Hızır’ın, İsa’nın, Elyas'ın, Sühreverdi’nin, Yunus’un, Arabî’nin, Konevî’nin ve daha nice dervişlerin yürüdüğü yol ve bu yolun izleri var hâlâ yeryüzünde.

Orfe, çaldığı liri ile insanları irşâd ederken, suçluyu ve kötüyü değil, suçu ve kötülüğü ıslâh etmeye çalışmıştı. Töre’den türemiş her hareketin ardında hep bu töreye insiye olmuşları, uymuşları, arınmışları, erimişleri, ermişleri aramak gerek.

İşte dünyanın ve insanlığın bu "arınışına" karşı Râ’nın gözbebeği, Nefîlî soyu boş durmamış, İznik Konsülüne oradan bütün bir dünyâyı saran şeytâniyetle inanmışlara ve arınmışlara kan kusturmuş târih boyunca. Katharlar da onlardan biri sadece… Üstelik de Avrupa’nın kalbinde. Üstelik de Papa’nın bizzat emriyle… Üstelik de yakılarak, engizisyon mahkemelerinde yargılanarak, işkencelerden geçirilerek… Ve daha ilginci "engizisyon" denilen belâ ilk bu "sapkınlar ve periler" dedikleri bu ârif ve bilgili insanları yok etmek için kurulmuş.

Ne garip Avrupa katletmeye ilk önce kendi kalbinden başlamış.

Şimdi ondan merhamet ve insanlık beklemek beyhude…

Küçük kız, Montségur Kalesi şehitlerinden kendi özünü bulması ve bunu haykırması yönünde dua ederken, şehit de zaman duvarından koşarak ona geliyor. Kılıcı ile taşı parçalayıp kızın önüne atıyor kılıcını. Ondan taşın yani eşyanın ardındaki sırrı görmesi ve anlaması için gerçeğe temas etmesinin şart olduğunu ifade ediyor hareketleriyle..

Kız, hakikat kılıcını eline alır almaz taşı parçalıyor. Taşın içinden çıkan nur, ışık, yani "hikmet" de böylece açığa çıkmış oluyor.

Katharlar Avrupa’lının fareler içinde dolaştığı, Feodalite’nin hüküm sürdüğü bir çağda, Endülüs Medeniyeti’nden aldıklarıyla kendini ve halkını ihyâ etmiş, son derece ileri bir toplum. Bilhassa "kâğıt üretmekte ve kitap yazmakta usta oldukları da yine tarih kitaplarıyla kayıtlı…

Böylesine ileri bir toplumu katletmekle Avrupa ileriye değil, üç yüzyıl geriye gitmiştir.

Şimdi oturup düşünmek gerek; Taassup, yani kendini bilememe ve bulamama nasıl bir insanlık vebasıdır?

Cümleye kadirşinaslıkla efendim…