Anksiyete Yaşayanların Yorumları

grup olarak en sık psikolojik rahatsızlıklar

enstrümantal müzik, meditasyon, spor, seks, diyaframdan nefes almak başa çıkmak için kullanılan yöntemlerden. ayrıca akupunktur da tedavi için kullanılabiliniyormuş.

kaygıyı yoketmek için ihtiyacınız olan tüm konu başlıklarını teker teker incelemeniz ve öğrenmeniz çok yardımcı olacaktır.

(bkz: #)

aniden içinize düşen bir sıkıntıyla boğuşurken bulursunuz kendinizi. sebebi nedir kimdir bilmezsiniz. göğsünüzde baskı vardır, daha derin nefes almak istersiniz yetmez. soğuk soğuk terlemeye başlarsınız. dizleriniz titrer. ruhunuz bedeninizden çıkmak için uğraşıyordur sanki: sesler uzaktan gelmeye başlar boğuk boğuk. beyniniz uyuşur. oksijene aç bir şekilde daha derinden nefes almaya çalışırsınız. ağlamak istersiniz. bayılacağınızı bilincinizi kaybedeceğinizi düşünürsünüz ve hatta öleceğinizi..
anksiyete nin sebep olduğu panik atak durumu böyledir. zamanla alışıyorsunuz efenim.

bacak ya da kollarınızın jel kıvamına gelmesine neden olabiliyor. elbet doktora gidip kontrol ettirin ama "acaba dolaşım bozukluğum mu var" diye de kendi kendinize endişelenmeyin.

benim bacaklarımın ve kollarımın sanki sinirleri boşalmış, saatlerce antreman yapıp yorulmuşum gibi güçsüz hale gelme sorunu var anksiyetem olduğunu öğrendikten sonra internette bunun anksiyete ile alakalı ortaya çıkabildiğini okudum. kaygı nedeniyle oluşan adrenalin kanın belirli organlara toplanmasına neden oluyor, bu nedenle kol ve bacaklar yeterince beslenemeyebiliyormuş. aynen bir topluluk önünde konuşmak için kalktığınızda bacaklarınızın sizi taşımadığını hissetmeniz gibi.

kendi adıma "acaba anksiyetemle ilgili mi" diye test ettiğimde, kötü bir an yaşayıp kaygım başladıktan dk sonra bacaklarımı otururken bile tutamadığımı tamamen enerjimin bittiğini farkettim. bu anksiyete ve bacak olayı bu aralar sıklıkla başıma geliyor o yüzden doktora gidip kontrol ettireceğim ama en azından artık ne oluyor acaba diye korkmuyorum.

bir de aman bacaklarım tutmuyor korkusuyla kaygıyı çoğaltmamak ve bir anksiyete döngüsü yaratmamak için bu ve bunun gibi duygularda ne yapılıyorsa yapmaya devam etmek ve kaygıya karşı koymak gerekirmiş. böylece zamanla döngü kırılır ve durumu kaygılandırıcı değil olağan bulan vücudunuz daha fazla kaygı üretmezmiş.

çoğu psikiyatrist çözüm olarak xanax yazar. o da beyni daha fazla uyuşturmaktan başka bir işe yaramaz.

sanırım ki köpeklerin sizi sevmesini sağlayabiliyor.

(bkz: #)

ben de geçen üzerime atlayan köpeğe şaşırmıştım "allah allah normalde bana pek yaklaşmazlar" diye. normalde tavşanların elinizi yalaması aylar alırken (çünkü sevgi gösterme belirtisidir) petshoptaki tavşanların hapur hupur elimi yalayıp yetmedi yiyelim tarzı hareketler yapmaları da demek bundanmış.

panik atak probleminin başlamasıyla tetiklenen durum. 1 aydır prozac kullanıyorum,psikoterapi ve nefes kontrolü eğitimi aldıseafoodplus.infoş yavaş vücut alışıyor,ne yapacağını seafoodplus.info önerebileceğim çok düşünmemeye ve sürekli meşgul olmaya çalışın..şehirler arası yolculuklarda ne yapabileceğimi çözemedim hala,ne yapsam olmuyor nefesim kesiliyor.öleceğim sanıseafoodplus.infoınlarda 14 saatlik bir yolculuk yapacağım ,ne bok yiyeceğimi seafoodplus.infoübe edip aktaracağım.

sanırım benim yaşadığım da bu kategoriye giriyor:

(bkz: #)

doktorumun basite indirgenmiş hali ile anlattığı özet şu: "hepimizin kafasında bir korku kapağı var. seninki olur olmaz kullanmaktan dolayı yalama olmuş. terapi ile çözülecek durumda değil. o kapağı tamir için ilaç kullanman gerekiyor. "

adamın aslen bahsettiği beyinde bulunan bir bez. bu bez normalde korkup endişelendiğimizde bir salgı üretiyor. ancak hali hazırda zaten ota bka endişelenen, hassas ruhlu bir insancıksanız bu bezi harbiden bozuyorsunuz. olur olmadık zamanda kendi kendine foşt diye salgı saçıyor. ondan sonra ver elini panik atak. velhasılı kelam bu salgılama ritmini eski haline sokmak için rahatsızlığınızın seviyesine göre terapi ya da ilaç öneriyorlar. ben ilaca deliler gibi karşı olmama rağmen aylardır deliksiz uyku uyuyamamış ve kafayı yemek üzere olduğumdan teslim olup gündüz prozac a gece de zanax a "he" dedim. en düşük dozlarda 6 ay süreyle kullandım ve asla alkol kullanmadım. azaltarak da bıraktım. bunun yanı sıra elbette hayatımdaki stres faktörlerini de ki bunların çoğu insandı, elimden geldiğince hayatımın dışına çıkardım. nefes egzersizleriyle ve doğru düşünmeyi kendime öğreterek kalan kısmımı da kendim iyileştirdim. olmayacak, düzelmeyecek şey değil.