kaynağı değiştir]
Adjiev, “Vokrug Sveta” dergisine geçtikten sonra hem koordinatör, hem çalışan olarak geziler düzenleyip, çekimler yapmış, pek tanınmayan halkların yaşamları ile ilgili yazılar yazmıştır[2][22]. Etnografik yazılarının kahramanları Evenler, Yakutlar, Talışlar, Lezgiler, Tabasaranlar, Karaçaylar, Kumuklar ve Perestroyka döneminde Sovyetler Birliği’nin diğer “kaybolmak” üzere olan halkları olmuştur[22][37].
Adjiev, 90’lı yılların başlarında da “sıcak” bölgelere yapılan gezilere katılır, Kafkasya’daki savaşlar ve askerî hareketler ile ilgili yazılar yazar[38]. Adjiev’in ileriki yıllarda öne çıkan faaliyetlerinin alanını belirleyecek yeni konulara ilgisi bu dönemlerde uyanır. O, azınlık olarak tanımlanan Karaçay ve Balkar halkları gibi mensup olduğu Kumuk halkının tarihi ile de ilgilenmeye başlar[2][22]. Bu halkların tarihi XIX. yüzyıldan, Kafkasya’nın istilasından itibaren başlatılmaktadır. Adjiev, makalelerini bu halkların kadim geçmişini araştırmaya hasreder[39].
Adjiev, yılında “Hukuk ve Etnos” konulu Uluslararası Sempozyumda Etnografya alanında yaptığı araştırmalarının neticelerini ortaya koyar[40]. Adjiev’in Kumuklar örneğinde yaptığı “Sovyetler Birliği Devleti’nin Nüfus Yapısında Etnik Öztanımlama Meseleleri” adlı bildirisinde, kadim Türkler’in etnogenez sorunları, yaşadıkları düşünülen Deşt-i Kıpçak Devleti’nin coğrafî sınırları, devlet yapısı ve kültürü incelenmektedir[41]. Bu bilimsel bildirinin ana fikri “Biz – Polovets Soyundanız!” adlı kitabının temelini oluşturmuştur[42]. Bu eserde ortaya konulan sorular hoş karşılanmamış[3] ve yukarıdan gelen emirle yılında Adjiev’in ‘‘Vokrug Sveta’’ dergisindeki işine son verilmiştir[3].