Bana Hicran De 2

"Aa doğru görüyorum değil mi Aslan? Bu bizim Hicran?"

Aslan ağabeyim Müge ablan&#x;n yanağ&#x;n&#x; öptükten sonra onaylarcas&#x;na baş&#x;n&#x; sallam&#x;ş, masan&#x;n yan&#x;nda duran garsona da cevap vermişti.

"Ben bir bardak sade kahve alay&#x;m,"
Daha sonra Müge abla da sütlü kahve istediğini belirtince Gurur Ağabey de vişne votka isteğini dile getirmiş, ard&#x;ndan ben de bir bardak s&#x;cak çikolata isteyip, telefonumda dolaşmaya devam etmiştim.
Aslan ağabey ve Müge abla kendi aralar&#x;nda sohbete dalarken ben de önümdeki s&#x;cak çikolatadan bir yudum al&#x;p s&#x;ra arkadaş&#x;m Emre'nin bana yollad&#x;ğ&#x; soruyu çözmeye çal&#x;ş&#x;yordum.
En sonunda k&#x;s&#x;k sesli bir küfür savurduğumda elimdeki telefon parmaklar&#x;m&#x;n aras&#x;ndan çekilip al&#x;nm&#x;şt&#x;.
Kimin ald&#x;ğ&#x;na bakt&#x;ğ&#x;mda Gurur ağabeyimin ald&#x;ğ&#x;n&#x; görünce kaşlar&#x;m çat&#x;lm&#x;ş, ve h&#x;zla telefonu almaya çal&#x;şm&#x;şt&#x;m.
Ne kadar çabalasam da telefonumu vermeyince pes etmiş, kollar&#x;m&#x; göğsümde birleştirip sinirle ona bakm&#x;şt&#x;m.

Telefon dikkatle göz gezdirip cevab&#x;n B ş&#x;kk&#x; olduğunu söyleyince iyice sinirlenmiştim.

"Sana ne ya? Çöz diyen mi oldu?"

Gurur ağabey bana bak&#x;p gülmeye başlay&#x;nca kendimden şüphe etmiştim. Acaba çikolata dudaklar&#x;m&#x;n üzerinde iz mi yapt&#x; diye düşünürken o konuşmuştu.

"Bir de bücür değilim diyorsun. Şu tipe bak. Sen sinirlenme k&#x;z&#x;m benim sinirlerim bozuluyor."

Gurur ağabeyim kahkahas&#x;na Aslan ağabeyim ve Müge abla da kat&#x;l&#x;nca iyice utanm&#x;ş, sinirlenmiştim.

Hala gülmeye devam ettiklerinde yavaşça oturduğum yerden kalkm&#x;ş, içtiğim s&#x;cak çikolata paras&#x;n&#x; masan&#x;n üzerine b&#x;rak&#x;p konuşmuştum.

"Size iyi gülmeler. Ben kaçar."

Aslan ağabeyim h&#x;zla bana cevap vermişti.

"Hicran saçmalama bu saatte nereye gidiyorsun?"

Ben de iyice sinirlenmiş, konuşmuştum.

"Çok mu umrunuzda sanki? Şu gurursuz Gurur'un yapt&#x;ğ&#x; aptalca aşağ&#x;laman&#x;n nesi komik anlamad&#x;m. Devam edin siz."

Arkamdan Gurur ağabeyin de seslenmesine ald&#x;r&#x;ş etmeden cafeden h&#x;zla ç&#x;km&#x;ş, sahile yak&#x;n olan bir caddede yürümeye başlam&#x;şt&#x;m.

Bundan 7 sene öncesi olsayd&#x; belki daha mutlu olabilirdim.
Ailemi kaybetmemiş, amcamlar&#x;n üzerine yük gibi kalmay&#x;p, ailemle beraber yaşard&#x;m.
Babamla şakalaş&#x;r, annemle gülüşürdüm..
Ah! Yok mu şu geçmiş zaman kipi..
Yok mu keşkeler..

Benim en büyük keşkem art&#x;k başkalar&#x; olmuştu.

Keşke onu tan&#x;masayd&#x;m. Keşke ona küçük çocuk akl&#x;mla aş&#x;k olup bunca ukalal&#x;ğ&#x;na izin vermeseydim.
Keşke bu kadar komik duruma düşmeseydim..

&#x;&#x;&#x;
5 Sene Önce ~

"Selma yenge, sence beni beğenir mi?"

Hicran, çocuk akl&#x;yla sorduğu soruya cevap beklerken yengesi bu güzel k&#x;z&#x;n büyüdüğünde ayn&#x; annesi gibi olacağ&#x;na ad&#x; gibi emindi.

"Evet güzelim.. Çok beğenecek seni.."

"Gurur ağabeyim benimle evlenir dimi yenge?"

Art&#x;k yengesi güçlü bir kahkaha att&#x;ğ&#x;nda içeriye sanki ad&#x;n&#x; duymuş gibi giren Gurur ile ikisi de susmuş, geleni süzüyorlard&#x;.
Hicran büyük bir gülümsemeyle Gurur'a bakarken Gurur Selma Han&#x;m'la konuşup Hicran'a dönmüştü.

"Nas&#x;l olmuşum çok güzelim değil mi?"

Gurur kahkahas&#x;na engel olamay&#x;nca Hicran'&#x;n yüzündeki o gülümseme yerini soğuk bir çizgiye b&#x;rakm&#x;şt&#x;.

"Çok çirkin olmuşsun Hicran.. Ayn&#x; ad&#x;n gibi."

Hicran hüzünle baş&#x;n&#x; yere eğmiş, yengesi Selma Han&#x;m'da korkuyla küçük k&#x;z&#x; inceliyordu.

Hicran yavaşça odadan ç&#x;km&#x;ş, küçük ad&#x;mlar&#x;yla amcas&#x;n&#x;n yan&#x;na ulaşm&#x;şt&#x;.

"Ben gitmek istemiyorum amca. Siz gidin."

Hicran, amcas&#x;n&#x;n ve yengesinin tüm &#x;srarlar&#x;na rağmen kuzeni Aslan'&#x;n doğum günü partisine gitmemişti.

Küçücük bedeniyle geniş koltuğa k&#x;vr&#x;lm&#x;ş, annesinin ona her gece söylediği o ninniyi söylemeye başlam&#x;şt&#x;.

Hicran art&#x;k öyle biri olmuştu. Davet edildiğinde gitmek istemeyen, amcas&#x; ve yengesinden başka kimsesi olmayan bir çocuktu. Annesi ve babas&#x;yla o küçücük kalbini de toprak alt&#x;na koymak zorunda kalm&#x;şt&#x; Hicran.

&#x;&#x;&#x;

"Alo! Neredesin k&#x;z&#x;m sen!"

Gurur ağabey, sinirle telefonda bana t&#x;slarken cehennemin dibinde dememek için kendimi zor tutuyor, olduğum yeri tarif ediyordum. Telefonu yüzüme kapatmas&#x;na ald&#x;rmadan, önümdeki el ele tutuşmuş çifte bak&#x;yordum.

Kad&#x;n karn&#x;ndaki bir elini indirmezken diğer eli de adam&#x;n avuçlar&#x; içindeydi.
Acaba benim annem ve babam da m&#x; böyleydi diye içinden geçirdi Hicran.
Yavaş yavaş göz yaş&#x; dökmeye başlad&#x;.
Bulutlarda Hicran'a uymuş, onlar da ağlamaya başlam&#x;şlard&#x;.
Kimsesizliğime diye f&#x;s&#x;ldad&#x; Hicran. Kimsesizliğime..

Aradan geçen zaman da Gurur arabadan indiği gibi kald&#x;r&#x;m&#x;n bir köşesinde sars&#x;larak ağlayan Hicran'a koşmuştu.

Yüzünü avuç içine ald&#x;ğ&#x;n&#x;nda mavilerin ağlamaktan k&#x;zar&#x;p, minik burnunun da k&#x;zar&#x;kl&#x;ğ&#x; üşüdüğünü ele veriyordu.

&#x;yi misin demeye korkuyordu Gurur. &#x;lk defa ağz&#x;na görünmez kilitlerini vurdu Gurur Başak&#x;nc&#x;.
Önce k&#x;z&#x;n önüne çöktü, ard&#x;ndan tek kelime etmeyip k&#x;z&#x; boynuna hapsetti.

Hicran, geniş kollardaki yerini bulduğunda yeni y&#x;l&#x;n geldiğini kan&#x;tlayan havaifişekler gökyüzüne yükselmiş, bütün dileklerin gerçekleştiğini gösteriyordu.