Dağların Karı Mısın

Dağ ve kar olma hali

Bu sorunun cevabı herkese göre değişir ama büyüdükçe gördüm ki…

Merhamet ve vicdan ağır basarsa,

Gözlerini öfkeyle açmak yerine, kalbini açabilirse insan, sevginin dili keşfedilirse o çatının altında,

Hayata, iki zıt kutuptan değil de benzer yerlerden bakmanın yolu bulunursa,

Ben böleyim, beni böyle kabul et yerine, davranış şekli birbirine göre saygıyla değiştirilirse,

Dağ gibi arkasında, aşkla yanında, korumak için önünde durursan,

Rüzgarlar eserken, kasırgalar savururken sıkı sıkı elini tutarsan,

Üzüntüsünü fark edip sıkı sarar, arkasını sıvazlarsan merhametle,

Bir çocuğun sorumluluğunu doğduğu andan itibaren sevgiyle paylaşabilirsen,

Aynı anda, aynı şeyleri yapmaktan zevk alabilirsen, bazen bir simit ekmek motorda, bazen iki başına bir koltukta, bazen dostlarla bir sohbette, bazen çocuklarla odalarda, bazen başıboş sokaklarda,

Ve paylaşabilirsen tüm sevdiklerini, hayatın her anını kahkahalarla, gözyaşlarıyla ama illaki aşkla,

O farklılıklardan, senden benden bir “BİZ” doğabilirse o çatının altında,

O çatının bir ruhu olursa “dağ ve kar” gibi, aslında dünyanın en güzel şeyi evli olma hali bence.

Peki ya sizce?

Şimdi ben ruhuna, merhametine, sevgisine, aşık olduğum, her elini tuttuğumda güven duyduğum, her omzuna yattığımda huzur bulduğum, kalbini her an hissettiğim, karımla süsleyip, korumaya çalıştığım dağıma, iyikim, şükürüm diyorum hiç ertelemeden, her gün defalarca.

İyi ki doğdun hayat arkadaşım, iyi ki, iyi ki, iyi ki

Arzu ben, “dağ ve kar” olabilmenin, o çatının ruhuna, insanın ruhuna ne kadar iyi geldiğini yaşayan, bir ömür bu ruhu sürdürebilmek için saygı, sevgi ve aşkı korumaya özen gösteren bir “KARI”