Du Hast Halay

ANTALYA,(DHA) - KONYAALTI Belediyesi, gençler arası değişim kampları kapsamında farklı ülkelerden Antalya'ya gelen yaş arası öğrencilere Türk kültürünü tanıtım amacıyla halk oyunları dersi verdi.

Konyaaltı Belediyesi, Uluslararası Lions Kulüpleri Birliği'nin gençler arası değişim kampları çerçevesinde, farklı ülkelerden Antalya'ya getirdiği gençlere halk oyunları eğitimi verdi. Çeşitli ülkelerden gelen, yaşları 17 ile 21 arası değişen öğrenciler, Konyaaltı Belediyesi Halk Oyunları Topluluğu Eğitmeni Mehmet Bağcı tarafından verilen eğitimlerde, Türkiye'nin farklı yörelerine has halay ve zeybek figürlerini öğrendi. Gençler arası değişim kampları kapsamında Meksika'dan gelen Anna Paulo, halk oyunları eğitimleri sırasında oldukça keyif aldığını ve öğrendikleri figürleri çok beğendiğini belirtti. Antalya'ya gelmeden önce Türkiye hakkında biraz araştırma yaparak bilgi sahibi olduğunu ifade eden Paulo, geleneksel halk danslarıyla ilgili de bu sayede biraz bilgisi olduğunu ve figürleri icra ederken çok fazla zorlanmadığını, aksine çok eğlendiğini söyledi. Kendilerine böyle bir imkan sunan Konyaaltı Belediyesi'ne teşekkür eden Paulo, ülkesine döndüğünde burada yaşadığı ve gördüğü güzelliklerden arkadaşlarına ve ailesine bahsedeceğini söyledi.

'TÜRK MİSAFİRPERVERLİĞİNİ DE GÖRÜYORLAR'

Antalya'nın gerçekten görülmesi gereken bir şehir olduğunu belirten Anna Paulo, Kaleiçi ve bazı tarihi yerleri gezdiklerini ve rafting yapma imkanı bulduklarını bu anlamda genel olarak Antalya'yı çok beğendiklerini söyledi. Gençler arası değişim kampları ile ilk kez bir yurt dışı programına katıldığını ifade eden İtalyan öğrenci Matteo Moretti ise dünyanın gittikçe bir kaos ortamına sürüklendiği bir süreçte, gençlerin bu programla birbirlerini tanıdığını, birbirlerinin kültürlerini öğrendiğini ve daha aydınlık bir gelecek için kültürlerarası bu kaynaşmanın gerekli olduğunu söyledi. Farklı ülkelerden gelen gençlere Türk kültürünün en önemli yapı taşlarından biri olan halk oyunları konusunda eğitim vermekten oldukça memnun olduklarını belirten Konyaaltı Belediye Başkanı Semih Esen, “Ülkemize, şehrimize gelerek geleneksel halk oyunlarımızı öğrenmek isteyen gençlerin bu taleplerini seve seve yerine getirerek, yöresel danslarımızın yanında, Türk misafirperverliğini de kendilerine göstermiş bulunuyoruz. Burada kaldıkları süre içerisinde dünyanın en güzel şehri olan Antalya'mızı da gezip tanıyorlar. Ülkemizin, şehrimizin ve geleneklerimizin tanıtımı için çalışmaya devam edeceğiz" dedi.(DHA)

FOTOĞRAFLI

Hayat&#;m&#;n belli dönemlerinde baz&#; gruplar&#;n, &#;ark&#;c&#;lar&#;n, müziklerin etkisi alt&#;na giriyorum. Kimi seneler sürüyor, kimisi haftalar, baz&#;s&#; günler. Baz&#;lar&#; da ömür boyu benimle ve hep oradalar. Bu dönemde etkisi alt&#;nda oldu&#;um ve geçen hafta uzunca bir yaz&#;yla anlatmaya çal&#;&#;t&#;&#;&#;m Rammstein’in beni üzerine dü&#;ündüren &#;u sözleriyle hayata, Türkiye’ye ve geride b&#;rakt&#;&#;&#;m&#;z y&#;la dair muhasebe yap&#;yorum.

Du hast viel geweint

Im Geist getrennt

Im Herz vereint

Wir sind schon sehr lang zusammen

Dein Atem kalt

Das Herz in Flammen

So jung und doch so alt

(Deutschland)

Düzyaz&#;yla ve basit bir çeviriyle &#;unu diyor Rammstein, ismini ülkelerinden alan Deutschland &#;ark&#;s&#;n&#;n bu sat&#;rlar&#;nda: “Çok a&#;lad&#;n, ruhta ayr&#; ama kalpte biriz, çok uzun zamand&#;r beraberiz. Nefesin so&#;uk, yüre&#;in yan&#;yor, öylesine genç ama bir o kadar ya&#;l&#;.”

Akl&#;n&#;za akl&#;m&#;z&#; bozdu&#;umuz ülkemiz, Türkiye’miz gelmedi mi? Sanki bir mor ve ötesi &#;ark&#;s&#;n&#;n sözleri gibi, de&#;il mi?

Biz, ba&#;ka, hele hafazanallah Bat&#;l&#; ve afedersiniz Hristiyan baz&#; milletlerin kendi tarihiyle ve geçmi&#;iyle yüzle&#;melerinin bize bizi and&#;rmas&#;n&#; kendimize pek yak&#;&#;t&#;rmay&#;z. “Ne münasebet!” gibi olur tepkilerimiz. Biz bizi biliriz, bizi de biz biliriz, varsa bir derdimiz, ona da biz dertleriniz. Elin eski ulusalc&#; sosyalist, fa&#;ist devletinin milletinden alacak de&#;iliz feyzimizi! T&#;pk&#; o yere gö&#;e koyamad&#;&#;&#;m&#;z yerli ve milli ahlâk&#;m&#;z&#; da onlardan alacak olmad&#;&#;&#;m&#;z gibi.

Bu son derece tuhaf sene biterken yazd&#;&#;&#;m bu yaz&#;y&#; sizler okurken o tuhaf sene bitmi&#; olacak. Mühim de&#;il. O kadar küçü&#;üz ki hepimiz, bir o kadar da önemsiz, ne bunlar o kadar önemli, ne siz, ne de ben. S&#;kça ruhlar&#;m&#;z sand&#;&#;&#;m&#;z zihinlerimiz bize akla karay&#;, sapla saman&#; kar&#;&#;t&#;rd&#;&#;&#;m&#;z oyunlar oynuyor. Öyle oyunlar ki, kendimizi ülkenin, ne ülkesi, dünyan&#;n kaderini de&#;i&#;tirebilecek kadar kudretli sand&#;&#;&#;m&#;z bir sürü harikulade sanr&#; ya&#;at&#;yor. Hatta sanr&#; de&#;il, basbaya&#;&#; hüküm &#;ehveti ya&#;at&#;yor. Bir tweet at&#;veriyoruz, yeterince alevlenir ve “yürür”se tastamam&#;z, tüm maksatlar has&#;l oluyor. Bir vecize buyuruveriyoruz ki sanars&#;n akan sular duruyor. O kadar önemliyiz i&#;te, hepimiz.

&#;lk a&#;klar&#;n&#;, sanr&#; veya de&#;il, Kad&#;köy-Moda r&#;ht&#;mlar&#;na yak&#;n bir yerlerde ya&#;ayan yirmilerindeki dalyan boslu bir delikanl&#;yla alev saçlar&#;n&#; günbat&#;m&#;na do&#;ru savuran bir afet de benzer bir kudreti hissediyordur. Ama onlar&#;nki geçip gidip çürümeye yüz tutmu&#; sevgicikleriyle ahkam kesenlerinkine nazaran o kadar me&#;ru ki! Bu, gençli&#;e bir övgü de&#;il, olsa olsa bizden sonra bu ülkede ak&#;p gidecek nesle mükâfatl&#; bir a&#;&#;t. Çünkü bu ülkede maalesef asla tam anlam&#;yla nefes alamayacaklar. Bizim neslimiz de alamad&#;, bizden öncekiler de. “Tam anlam&#;yla” diyorum, çünkü nefes almak, alabilmek, zaten ya tam anlam&#;yla olabilir, ya da al&#;nan &#;ey hava kirlili&#;inin aras&#;ndan solunan kirli bir &#;eydir. Buradaki sorun, kirli olan &#;eyin solunan havadan ziyade ya&#;at&#;lmaya çal&#;&#;&#;lan ruh olmas&#;. Bizim neslimize de bu ruh ya&#;at&#;ld&#; zira. Yine de belki &#;ükretmek laz&#;m, Yeni Delhi’de de&#;il de bizim eski &#;stanbul’da, Trakya’da veya Anadolu’muzda ya&#;ad&#;&#;&#;m&#;za. En az&#;ndan, devletimizin hafta a&#;&#;r&#; bir yerlerde “buldu&#;u” trilyon milyarlarca metreküp do&#;algaz sa&#; olsun, bir miktar nefes gibi bir &#;eyler alabiliyoruz.

Gerçekten nefret etti&#;imiz ve nefret edilmeyi yerden gö&#;e kadar hak edenler ve &#;eylerle ilgili suspus olmu&#;, duruyoruz. Nefret etti&#;imiz &#;eylerle bar&#;&#;may&#;, hatta onlar&#; sevmeyi ö&#;reniyoruz; zorla. Dolayl&#; yoldan i&#;imize geliyorsa daha da kolay nefret ettiklerimizi görmezden gelmek, ne de olsa algoritmalar&#;n neleri gözümüze gösterdi&#;ini umuma aç&#;k eden bir algoritma henüz yok. Gerçi bugünlerde yeni dünya düzeninin durdurulamayan neferi Elon Musk Bey (&#;u yeni Knives Out türevi onu yere seriyor de&#;il mi, yanl&#;&#; okuma yapmad&#;ysam?) her an bu i&#;e de el at&#;p onu da görünür k&#;labilir ama kendisi &#;imdilik henüz sadece mavi ku&#;a hükmedebiliyor. Bu görünmezlik sayesinde di&#;lerimizi g&#;c&#;rdatt&#;&#;&#;m&#;z, içimizden veya yan&#;m&#;zda birileri yoksa ana-avrat (çünkü severiz) küfretti&#;imiz kimselerle aram&#;z da bozulmuyor. Tam bize yak&#;&#;&#;r &#;ekilde v&#;c&#;k v&#;c&#;k bir ikiyüzlülükle hayatlar&#;m&#;za devam edebiliyoruz. Onu elimizden almak kimsenin, ve tabii ki big tech’in de, i&#;ine gelmeyece&#;inden gül gibi geçinip gidiyoruz a&#;&#;r kokulu, ço&#;u da parfümlerle bast&#;rmaya çal&#;&#;t&#;&#;&#;m&#;z bu la&#;&#;m&#;n içerisinde.

Bir de bu la&#;&#;mlarda akan cerahati “umut da umut” diye ambalajlay&#;p bizlere yutturmaya çal&#;&#;anlar var, mecliste oturup hiç de yutturma kayg&#;s&#; ta&#;&#;madan anlatanlara ek. S&#;k s&#;k bahsetmek zorunda kald&#;&#;&#;m sahte peygamberler. Hepimizin hayat&#;n&#;n bir yerlerinde var onlardan. Ne kadar az, o kadar iyi, ama maalesef bazen bir tane bile olsa hayat&#;n&#;z&#; cehenneme çevirmeye yeterler. &#;&#;leri yolunda gidenler, keyfi t&#;k&#;r&#;nda olanlar, yemekleri tabaklar&#;nda s&#;cac&#;k tütenler, güvenlikli kaleciklerinde yeni mahsûl Kalecik Karas&#;’n&#; yudumlayanlar, emekçinin birkaç günlük izin taleplerini hay&#;r i&#;i yapar edas&#;yla onaylayan orta kademe müdürler, madenler i&#;çilerin kafas&#;na çökerken dürüst savc&#;lar&#;n kafas&#;na çökenler, bu dünyaya kaz&#;k çakm&#;&#; ve asla ölmeyecek gibi ya&#;ayan budalalar, kafalar&#;nda taçlarla televizyon kanallar&#;nda, gazete sayfalar&#;nda, sosyal medya platformlar&#;nda çirkin suretleriyle hayalleri çalan, hayallere kem gözlerini dikenler var. Umudu, a&#;k&#; ve romans&#; ahmakl&#;k say&#;p, i&#;lenmi&#; umudu paketleyerek akl&#; ve mant&#;&#;&#; promosyon raf&#;na iteleyenler.

Bir de, bizim sadece kendisiyle me&#;gul, ama ne me&#;gul ve t&#;pk&#; Türkiye’nin ta kendisi gibi herkesin her &#;eyden önce kendisini önemsedi&#;ini ve dünyada kendisinden daha önemli hiçbir &#;ey yok sanan ba&#;&#;ms&#;z müzik sektörümüz var ki, i&#;te orada malzeme asla bitmez. Garip bir alt-dünya. A&#;a&#;&#;larda bir yerlerde debelenip duran sevgi böcekleriyle onlara turkuvaz hal&#;lardan deste deste gül f&#;rlatan kürsü ve mikrofon sahiplerinin verdi&#;i payelerle hayat bulanlar&#;n dilleri d&#;&#;ar&#;da ko&#;turdu&#;u bir mikro manej. Öyle bir kara kâbus ki asl&#;nda, hiçbir &#;ey olamam&#;&#;l&#;&#;&#; ve olamayacak olmay&#; gökku&#;aklar&#; ve fi&#;eklerle kutlayan, bu &#;izofrenik halden bahsedeni d&#;&#;lamaya endeksli bir mahpusluk. Bir yandan buna benzer &#;eyleri anlatan varolu&#;çu filozoflar&#; an&#;p, onlar&#;n insanl&#;k hayr&#;na mahvettikleri varolu&#;lar&#;na kadehler kald&#;r&#;rken, yan&#; ba&#;lar&#;nda “can&#;m&#;z, kan&#;m&#;z” dediklerini d&#;&#;lay&#;p, hatta onlara ac&#;y&#;p, bu “hallerine” dair haneyi tehdit etmeyen gerekçeler bulup o gerekçeler üzerinde mutab&#;k olan bir ikiyüzlülük. Tam da i&#;ler kar&#;&#;&#;rken, ne de olsa Bozcaada’da bir gün bat&#;m&#;na kalkan rak&#; kadehleri kadar engin ve s&#;n&#;rs&#;z, de&#;il mi, hayat?

Hadi diyelim bunlar Kad&#;köy’ün yine K harfiyle ba&#;layan bir soka&#;&#;n&#;n bir ucundan öbür ucuna uzanan, pek kimselerin umrunda olmayan küçük kral ve kraliçe, pardon, k&#;zçeler. Bir de karanl&#;k doksanlar devleri var. Asl&#;nda hepimizin oca&#;&#;na incir dikilirken uzaktan a&#;z&#;m&#;zda po&#;açalarla gevi&#; getirerek bakt&#;&#;&#;m&#;z y&#;llarda Cem Uzan’&#;n kanallar&#;nda danseden, ama bugün sadece nostalji kredisinden ailenin akl&#; hafiften gitmeye ba&#;layan ya&#;l&#;s&#; gibi &#;efkatle &#;ark&#;lar&#; benimsenen, bunla kalmay&#;p art arda cover’lar&#; yap&#;lan popçu avanesi var. &#;ark&#;lar&#;n&#;n, &#;ark&#;c&#;l&#;klar&#;n&#;n niteli&#;i beri dursun, Atatürkçü olmalar&#; yetiyor kabul görmelerine. Gönül sofralar&#;n&#;n ba&#; kö&#;elerine davet edilip a&#;&#;rlanmalar&#;na. Gerçek ülküsü bir türlü tam olarak anla&#;&#;lamayan esrarengiz siyasetçilerle podyumlarda danslar etmelerine.

Anneler, pardon, analar mahkeme kap&#;lar&#;nda ya da meydanlarda a&#;larken, istemez miyiz hep birlikte kolkola “aya benzer yüre&#;im” söylemeyi… neye benziyorsa o ay… daha do&#;rusu, o yürek… &#;stemez miydik o analarla birlikte Ekrem Ba&#;kan’&#;n da sevip destekleyece&#;i makul bir &#;ark&#;yla omuz omuza halay çekmeyi? “Ya, hakkaten biz (biz derken biz de&#;il de bizim bu devlet) çok kötü &#;eyler yapt&#;k, ama &#;imdi yeni ça&#;, her &#;ey pek teknolojik ve hatta algoritmik, dolay&#;s&#;yla sulh zaman&#;!” demeyi? Fa&#;istin fa&#;isti fa&#;izm üzerinden düzeltip ayar vermeye programl&#; oldu&#;u enfes r&#;ht&#;m geceleri ve rak&#;m&#;z&#;n dam&#;t&#;lma süreçleri de&#;il mi aslolan zaten? Yetmi&#;lik göbe&#;e kaç yaz&#;yordun &#;ef?

“Yapar&#;z bir kolayl&#;k patron, ay&#;p ettin.” Yeter ki her &#;ey yeri yerinde dursun. Bu çok önemli bir mefhum. Her &#;eyin yerli yerinde olmas&#;. Ve do&#;ru yerinde. Statükonun tam muhafazas&#; demek. Kimse ve hiçbir &#;ey yerinden oynam&#;yor. Hane ve çocuklar güvende, ebeveyn mutlu, üç nesil. Sermaye emniyette. Herkesin ve her &#;eyin bir yer var neticede. Ba&#;kan, ba&#;kan gibi ba&#;kan. Patron, patron gibi. &#;&#;çisin, i&#;çi kal. Ata, zaten erkil. Erk de erk. Baba, o zaten ABBA. Her &#;ey yerli yerinde. &#;ki yüzlülü&#;ümüz de öyle. &#;ki kere iki yüz.

Debelenip dural&#;m yirmi ikisinden üçüne geçerken, ama bilelim ki bir &#;eyler olmak, bir &#;eyler de&#;i&#;mek zorunda. Bir &#;ey. Bu ülke için sadece bir. &#;ki de&#;il. Önce o de&#;i&#;mek zorunda. Tepeden t&#;rna&#;a, makrodan mikroya, bir &#;eyler ya de&#;i&#;ecek ya da tüm umutlar hep birlikte la&#;&#;mda çürümeye devam edecek. O esnada enseleri ayd&#;nl&#;k tutmaya bakal&#;m, nemelaz&#;m. Çünkü, çok a&#;lad&#;k. Çünkü ruhta ayr&#; olsak da kalpte biriz, çok uzun zamand&#;r beraberiz. Nefesimiz so&#;uk olsa da yüre&#;imiz yan&#;yor ve öylesine genç ama bir o kadar ya&#;l&#;y&#;z. Hepimize kutlu, mutlu, umutlu; a&#;k, heyecan ve müzikle dolu bir yeni dilerim.