Düşman Okullar Defne

‘Son’a gizlenen başlangıç Kader, halkaları birbirine geçirilen şans zincirinden ibarettir kimine göre. Kimine göreyse, sonu belli olmayan ve gidişatın değişmesinde rol alamayacağımız bir film Defne tüm bu tanımları yıkıp kendi kaderini çizmeye karar verir. Bu süreçte dostlarının onu yalnız bırakmaya hiç niyeti yoktur. Hal böyle olunca, yeni bir maceradan ne kadar kaçılabilir ki? Düşman Okullar, büyük bir aşk ve dostluğa tanıklık etmeniz için son kez kapınızı çalıyor.

Article:

Genre: Türkiye Roman

Publishing house: Ephesus Yayınları

Binding: Yumşaq

Author: Dilara Keskin

Pages::

language: Türk dili

Weight, gr:

DUYURU: Arkadaşlar bundan sonra bölümleri haftada bir yay&#x;nlamaya karar verdim. Siz her gün yeni bölüm için k&#x;vranmazs&#x;n&#x;z, ben de rahat rahat yetiştiririm. Bölümleri Pazar günleri yay&#x;nlayacağ&#x;m :)

''Koğuş kalk!'' &#x;rem'in kulak t&#x;rmalay&#x;c&#x; sesiyle huzursuzca k&#x;p&#x;rdand&#x;m yerimde.

Bu gün için Gizem Han&#x;m bize öğlene kadar uyumam&#x;z için izin vermişti. Saat beşe doğru gelirken uyuduğumuzdan yedi saatin yeterli olacağ&#x;n&#x;, yedi saatin sonunda derslere kald&#x;ğ&#x;m&#x;z yerden devam edeceğimizi söyledi. Yedi saat mi yetecekti? Genelde on saat uyuyan bir tiptim. Hoş, buraya geldiğimden beri ayn&#x; olan ne olmuştu ki? Yavaş yavaş, her saniye değişiyordum. Belki de içimde uyumakta olan gerçek Defne'yi uyand&#x;r&#x;yordu bu insanlar, bilmiyorum.

''Zalimin k&#x;z&#x;,'' diye söylendiğini duydum Su'yun.

''Ulan yolacağ&#x;m şimdi sizi!'' diye bağ&#x;rd&#x; &#x;rem.

''Yolacaksan sen yol be kardeşim,'' dedi S&#x;la uykulu sesiyle.

''K&#x;zlar abartmay&#x;n,'' dedi &#x;rem. Onu duymamazl&#x;ktan geliyordum. Yatağ&#x;mda bir dakika bile değerliydi sabahlar&#x;. Bir dakika fazla uyumak için nelerimi vermezdim

Ben &#x;rem'in bana hiç bulaşmamas&#x;n&#x;n tad&#x;n&#x; ç&#x;kart&#x;rken san&#x;r&#x;m evren bana hayatta kalmamam gerektiğinin mesaj&#x;n&#x; &#x;rem'le veriyordu. &#x;rem omuzlar&#x;mdan tutup beni h&#x;zla yukar&#x; kald&#x;r&#x;p, sonra sertçe yatakla buluşturmaya başlad&#x;. ''Kalk Defne!'' diye bağ&#x;r&#x;yordu &#x;rem ''Ülke savaşa girdi! S&#x;ğ&#x;naklara gitmeliyiz!''

O beni uykumdan zalimce ay&#x;r&#x;rken ben bir yandan durmas&#x; için ç&#x;ğl&#x;klar at&#x;yordum ama o, beni b&#x;rakt&#x;ğ&#x; anda uyumaya devam edeceğimi biliyordu. Yaklaş&#x;k otuz saniye sonra, baş&#x;m dönmeye başlad&#x;ğ&#x;nda beni b&#x;rakt&#x;. ''Allah'tan kork!'' diye bağ&#x;rmam&#x; duymamazl&#x;ktan gelip diğer k&#x;zlar&#x; uyand&#x;rmak için ayr&#x;ld&#x; yan&#x;mdan.

Uykumdan kaçmas&#x;ndan şikayetçi bir şekilde haz&#x;rlanmak için kalkt&#x;m. &#x;rem'in cidden hiç ac&#x;mas&#x; yoktu. Üstelik bu kadar enerjiyi bulmas&#x; sinir bozucuydu bazen. Biz şuna her zaman diyelim.

Dişlerimi f&#x;rçalay&#x;p saçlar&#x;m&#x; tarad&#x;ktan ve topuz yapt&#x;ktan sonra okul formam&#x; geçirdim üstüme. Uykusuzluk bedenimi ele geçirdiği için çok yorgundum. Yorgunluğum yüzünden ağ&#x;r hareketlerde bulunuyordum. S&#x;rt çantama defterlerimi ve kitaplar&#x;m&#x; koyduktan sonra şarj ettiğim telefonumu ald&#x;m. Saate bakt&#x;ğ&#x;mda daha on dakikam vard&#x; derse gitmek için. 

Yatağ&#x;mda oturup, s&#x;rt&#x;m&#x; duvara verdim ve biraz dinlenmek için izin verdim kendime. Düşüncelerim sürekli dün gerçekleşen maça gidiyordu ve yüzümde istemsizce bir s&#x;r&#x;tma oluşuyordu. &#x;rem'in ve S&#x;la'n&#x;n beni omuzlar&#x;na almalar&#x;, Çağatay'dan ald&#x;ğ&#x;m&#x;z intikam, Mete'nin surat&#x;na formay&#x; at&#x;ş&#x;m ve onun yüzünde oluşan ifade Ölene kadar unutacağ&#x;m&#x; sanm&#x;yordum. Nas&#x;l unutabilirdim ki? O yüz ifadeleri Bu anlat&#x;lamazd&#x;.

''Niye kendi kendine s&#x;r&#x;t&#x;yorsun?'' diyerek gözlerimi açmama neden oldu S&#x;la. O da okul formas&#x;n&#x; giymiş, saçlar&#x;n&#x; açmay&#x; tercih etmişti. Yan&#x;ma oturup ayaklar&#x;n&#x; uzatt&#x; benim gibi.

''Dünkü zaferimizi düşünüyordum,'' dedim. Yüzünde s&#x;cac&#x;k bir gülümseme ald&#x; yerini. S&#x;la mavi gözlere sahip olduğu için gülmek ona çok yak&#x;ş&#x;yordu. Güldüğü zaman denizi izliyordum sanki. Can&#x;m s&#x;kk&#x;n olduğunda hep deniz izlemeyi severdim. O da yoksa bir göl olabilirdi. S&#x;la bana bunlar&#x; an&#x;msat&#x;yordu. Bir deniz veya bir göl kadar huzur veren gözleri vard&#x;.

''Fena gömdük,'' dedi ''Beter olsun şerefsizler.''

''Acaba şu an ne yap&#x;yorlard&#x;r?'' diye bir soru att&#x;m ortaya. Cidden merak ediyordum. En az bizim kadar, yani k&#x;zlar kadar çal&#x;şm&#x;ş olmal&#x;lard&#x;. Şimdi ise çabalar&#x; buzun erimesi gibi erimiş, bir değeri kalmam&#x;şt&#x;. Öfkeden kuduruyor olmal&#x;lard&#x;. Tam anlam&#x;yla şerefsiz olmasalard&#x; gözümde, belki ac&#x;yabilirdim. Ama o haklar&#x;n&#x; kaybetmişlerdi.