Dünyanın Bütün Çiçeklerini Getirin Buraya
Dünyanın Bütün Çiçekleri
Dünyanın bütün çiçeklerini diyorum
Bütün çiçeklerini getirin buraya,
Öğrencilerimi getirin, getirin buraya,
Kaya diplerinde açmış çiğdemlere benzer
Bütün köy çocuklarını getirin buraya,
Son bir ders vereceğim onlara,
Son şarkımı söyleyeceğim,
Getirin, getirinve sonra öleceğim.
Dünyanın bütün çiçeklerini diyorum,
Kir ve dağ çiçeklerini istiyorum,
Kaderleri bana benzeyen,
Yalnızlıkta açarlar, kimse bilmez onları
Geniş ovalarda kaybolur kokuları
Yurdumun sevgili ve adsız çiçekleri
Hepinizi, hepinizi istiyorum, gelin görün beni,
Toprağı nasıl örterseniz öylece örtün beni.
Dünyanın bütün çiçeklerini diyorum,
Afyon ovasında açan haşhaş çiçeklerini
Bacımın suladığı fesleğenleri,
Koy çiçeklerinin hepsini, hepsini,
Avluların pembe entarili hatmisini,
Çoban yastığını, peygamber çiçeğini de unutmayın,
Aman Isparta güllerini de unutmayın
Hepsini, hepsini bir anda koklamak istiyorum.
Getirin, dünyanın bütün çiçeklerini istiyorum.
Dünyanın bütün çiçeklerini diyorum,
Ben köy öğretmeniyim, bir bahçıvanım,
Ben bir bahçe suluyordum, gönlümden,
Kimse bilmez, kimse anlamaz dilimden,
Ne güller fışkırır çilelerimden,
Kandır, hayattır, emektir benim güllerim,
Korkmadım, korkmuyorum ölümden,
Siz çiçek getirin yalnız, çiçek getirin.
Dünyanın bütün çiçeklerini diyorum,
Baharda Polatlı kırlarında açan,
Güz geldi mi Kop dağına göçen,
Yörükler yaylasında Toroslarda eğleşen,
Muş ovasından, Ağrı eteğinden,
Gücenmesin bütün yurt bahçelerinden
Çiçek getirin, çiçek getirin, örtün beni,
Eğin türkülerinin içine gömün beni.
Dünyanın bütün çiçeklerini diyorum,
En güzellerini saymadım çiçeklerin,
Çocukları, öğrencileri istiyorum.
Yalnız ve çileli hayatimin çiçeklerini,
Köy okullarında açan, gizli ve sessiz,
O bakımsız, ama kokusu essiz çiçek.
Kimse bilmeyecek, seni beni kimse bilmeyecek,
Seni beni yalnızlık örtecek, yalnızlık örtecek.
Dünyanın bütün çiçeklerini diyorum,
Ben mezarsız yaşamayı diliyorum,
Ölmemek istiyorum, yasamak istiyorum,
Yetiştirdiğim bahçe yarıda kalmasın,
Tarumar olmasın istiyorum, perişan olmasın,
Beni bilse bilse çiçekler bilir, dostlarım,
Niçin yaşadığımı ben onlara söyledim,
Çiçeklerde açar benim gizli arzularım.
Dünyanın bütün çiçeklerini diyorum,
Okulun duvarı çöktü altında kaldım,
Ama ben dünya üstündeyim, toprakta,
Yaz kış bir şey söyleyen toprakta,
Çile çektim, yalnız kaldım, ama yasadım,
Yurdumun çiçeklenmesi için daima yaşadım,
Bilir bunu bahçeler, kayalar, köyler bilir.
Simdi sustum, örtün beni, yatırın buraya,
Dünyanın bütün çiçeklerini getirin buraya.
- Ceyhun Atuf Kansu -
Dünyanın Bütün Çiçekleri
| Ceyhun Atuf Kansu | |
| Yazım yılı | |
|---|---|
| İlk basım | Yanık Hava |
| Ülke | Türkiye |
| Özgün dili | Türkçe |
| Konu(lar) | Bir köy öğretmeninin görev başında ölümü |
| Ölçü | Serbest |
Dünyanın Bütün Çiçekleri, Ceyhun Atuf Kansu’nun Yanık Hava () adlı kitabında yer alan bir şiir.
“Bana çiçek getirin, dünyanın bütün çiçeklerini buraya getirin” diyen köy öğretmeni Şefik Sınığ’ın bu son sözlerinden yola çıkarak yazılmıştır. Sade bir Türkçe ile serbest ölçüde yazılmıştır, sekiz bentten oluştur.
Şairin, ’da okul duvarının üstüne yıkılması sonucu ölen Sınığ’a ithaf etttiği şiir, görev başında ölen bir öğretmene duyulan saygının yansımasıdır ve Kansu’nun en çok bilinen şiiridir.[1] Türkiye'de Öğretmenler Günü'nün klasik bir şiiri haline gelmiştir.[2] Şiir, öğretmen okullarının ders kitaplarında yer almış ve öğretmen okullarının kuruluş yıldönümü olan 16 Mart etkinliklerinde de sıklıkla okunmuştur.[3]
Gönen Köy Enstitüsü’nden mezun olduktan sonra, Afyon’un Dinar ilçesine bağlı Sütlaç köyünde öğretmenlik yapan Şefik Sınığ, Bostancı köyündeki öğretmen arkadaşı ile birlikte patlayan bir futbol topunu tamir ettikleri sırada yıkılan okul duvarının altında kalarak ölmüştür.[4] Sınığ'ın cenaze törenine katılan bir üniversite öğrencisi, onun söz sözlerini Ceyhun Atuf Kansu’ya anlatmış; Kansu, kendisini çok etkileyen bu ölüm üzerine Şefik öğretmenin ağzından yazılmış bu şiiri kaleme alarak Yanık Hava adlı kitabında yer vermiştir.[5]
| “ | Dünyanın bütün çiçeklerini diyorum, En güzellerini saymadım çiçeklerin, | ” |