Duygusal Boşluk Nasıl Geçer

Duygusal ihmal

Artık eve bir şey alacağız diye korkuyoruz. Aldığımız sabaha kalmıyor, bizim kız yiyip bitiriyor. Yediği yüzüne gelse bari O da yok. Baksanıza haline, çöp gibi”

O gün, o babaya kızının ruhsal sorunları nedeniyle böyle yaptığını bir türlü anlatamamış, o kızcağızın haline de çok üzülmüştüm. Bu işler hemen verilecek bir ilaçla filan düzelmez ki Uzun ve ciddi terapiler gerekir ama onlar benden bu hastalığı hemen iyileştirmemi istiyorlardı. Keşke elimden gelse de istediklerini yapabilseydim.

ONLARINKİ DE EKSİK

Duygusal boşluk adını verdiğimiz durum nedeniyle kimi de çok alışveriş yapar. Halk arasında buna “Alışveriş hastalığı” derler. Gerekli, gereksiz ne bulursa alır. Aldıkları genellikle kişisel eşyalardır. Bol bol elbise, bluz, pantolon, etek, kazak, kolye, küpe, bilezik, yüzük, eşarp, mont alırlar. Eskiden insanlar çarşıya alışverişe giderken “Eksik tamamlamaya gidiyoruz” derlerdi. Aslında onlar da eksik tamamlıyor. Kendilerine bolca bir şeyler alarak, ruhlarındaki eksiği tamamlamak amaçları.

Yine böyle bir hastam vardı. Elmas. Kendi anlatırdı evdeki dolapların halini. Üzerinde etiketiyle dolapta asılı duran, hiç giyilmemiş yüzlerce giysi ve takı Kendisi de çalışırdı, bir geliri vardı ama aldığı para kendine yetmiyor, kredi kartları şiştikçe şişiyordu. Çok borçlanmıştı ve bunları eşinden gizliyordu.

“İçime bir sıkıntı geliyor, öğlen tatillerinde ya da iş çıkışı kendimi hemen atıyorum çarşıya. Her gördüğüm mağazaya giriyorum. Aldıkça sanki bir rahatlık geliyor üzerime. Satış elemanları artık tanıdı beni. Görür görmez geliyorlar yanıma. Mağazaya yeni gelen ne varsa diziyorlar önüme. Biliyorlar alacağımı. Hiç düşünmeden başlıyorum almaya. Bütün gün asık suratla gezen, pek kimseyle konuşmayan ben, orada aniden güler yüzlü biri oluyorum. Çocuk gibi seviniyorum ama aldıklarımı giysem bari.

Sıra kasaya gidip para ödemeye gelince rengim değişiyor. Bir sürü kart var çantamda. Çoğunun limiti dolmuş. Artık alıştılar bana. Kartları veriyorum ellerine, sırayla deniyorlar ve sonunda birinden alıyorlar parayı. Paketleri alıp da dükkândan çıkarken biri görecek diye ödüm kopuyor. Utanıyorum Eve gelmek ayrı stres. Eğer kocam benden önce eve gelmişse içeri paketlerle gelmiyorum. Alt komşuma bırakıyorum. Eğer yanlışlıkla elimde paketlerle eşim beni görürse evde kıyamet kopuyor. Dolapları gördükçe adam deliriyor.

Her seferinde eve gelirken bu son diyorum, bir daha bir şey almayacağım. Zaten ömür boyu alışveriş yapmasam bu aldıklarım ömrümün sonuna kadar bol bol yeter bana. Ama bir türlü sözümü tutamadım. Böyle giderse adam beni boşar. Bir çocukla ne yaparım, bilmiyorum.”

Böyle anlatmıştı genç kadın bana derdini. Annesi onu nasıl doyuramadıysa o da çocuğuna aynı şeyi yapıyordu. Onu yediriyor, içiriyor, giydiriyor, oyuncak alıyor ama onu bir türlü bağrına basamıyor, çocuğuna ihtiyacı olan sevgiyi ve güveni veremiyordu.

KİMİ UYUŞTURUCUDA ARAR

Kimi de bir türlü kendine beğendiremediği kendini mükemmel yapabilmek için sürekli güzellik enstitülerinin, estetik cerrahların kapısını aşındırırken kimi hayattan sürekli şikâyet ederek bu boşluğu doldurmaya çalışır.

Kimi ise çareyi uyuşturucularda arar. Madde kullanan insanların büyük bir çoğunluğu, içlerinde hep hissettikleri ama neye yoracaklarını bilmedikleri bu boşluğu doldurmak için girer bu yola. Kendine güvenen, kendi ayakları üzerinde durabilen, sosyal ilişkilerde başarılı, seven ve sevilen insanların arasından çoğu zaman çıkmaz bu uyuşturucu müptelaları.

O ‘YAR’ BİR TÜRLÜ GELMEZ

Bir türkü vardı, babaannem söylerdi:

“Neyleyim sarayı, neyleyim köşkü,

İçinde salınan yar olmayınca”

Aileleri tarafından en iyi şekilde bakılmış, hatta herkesten daha özenle büyütülmüş de olsa duygusal olarak yalnız bırakılmış, sevgi, şefkat, önemsenme, sahiplenilme ihtiyacı bir türlü doyurulmamış

Bir gün olsun doğdukları evde değerli hissettirilmemiş, sözü dinlenmemiş, onunla sohbet edilmemiş, onunla birlikte hayat paylaşılmamış, varlığı fark edilmemiş

Korkularını, hayallerini, sevinçlerini, endişelerini anlatmasına izin verilmemiş

Sürekli aşağılanmış, utandırılmış, çocuğun aradığı onay verilmemiş

Koşulsuz sevgi ve şefkat isteği doyurulmamış

Yani duygusal paylaşımı aileleriyle yaşayamamış, duygusal ihmale uğramış çocuklara türküdeki ‘YAR’ bir türlü gelmez.

Haftaya yeniden görüşmek dileğiyle,

Hoşça kalın, sevgiyle kalın.