Eve Davet

Herkesin bir sığınağa ihtiyacı vardır. Kötü zamanlarda bir arkadaş, en sevdiğimiz oyuncağımız, çikolata, kitaplar, yemek yapmak, bir fincan çay, aile, gökyüzü Her şey bir sığınak olabilir.

İki yeni arkadaş Natali ve Leyla da dilin sınırlarını aşarak birbirlerinin sığınağı oluyor Sandra Le Guen'in ilk kitabı "Sığınak"ta. Stéphane Nicolet'in resimlediği kitabı şubat ayında Günışığı Kitaplığı Şafak Tahmaz'ın çevirisiyle Türkçeye kazandırdı. 

Fransalı Le Guen kitabının ismini seçerken bir kelime oyunu yapmış. Kitabın orijinal ismi "Refuge" (sığınak) ile 'mülteci' anlamına gelen "refugee"nin aralarında bir harf farkı var.

Hikâyemiz de aslında bir mülteci hikâyesi.

Okuldaki yeni arkadaşı Leyla'yı merak ediyor Natali. Leyla sürekli gökyüzüne bakıyor ve gezegenleri çiziyor. Aynı dili konuşamadıkları için de aralarındaki tek iletişim bu çizdikleri oluyor. Leyla, tanklar, kanlar içinde insanlar, yanan evler, bir botun içinde bir sürü insan çiziyor. Leyla'nın resimleriyle anlattığı hikâye gazetelerde okuduğumuz haberlere benziyor. 

"Natali ailesine okulda yaşananları anlattı. Yeni arkadaşı ülke değiştirmişti. Hayat değiştirmişti. Babası, annesi ve kız kardeşiyle denizleri aşmıştı. Küçücük bir teknede bir sürü insanla birlikte"

Leyla'nın bu zorlu yolculuğunda da sığınağı gökyüzü oluyor. Natali de annesinin kocaman teleskopu sayesinde gökyüzünde olup bitene zaten aşina. 

"İkisi de savaşın ve sürgünün olmadığı bir evreni aydınlatan yıldızlara tutkuyla bağlı."

Stéphane Nicolet'in sürreal çizimleri öyküye eşlik ediyor. Turuncu, mavi, sarı, siyah. Nicolet sanki bu dört rengin üstüne kurşun kalemle çizgiler çizmiş.  

Hikâyenin öznesi olan Leyla ve Natali de bu maceranın her anında, her sayfada yer buluyor. Balıklar, roketler, yıldızlar, deniz salyangozu, bulutlar da onlara eşlik ediyor. Bu öyküde büyüklerin yüzü görünmüyor, Leyla'nın bebek kardeşi dahil sadece çocuklar var. Bir de evin kedisi.  

Sığınak'ta Leyla'nın hikâyesini çoğunlukla akranı Natali'nin ağzından dinlememiz çocuk okurların, Natali'nin annesinin "Leyla'yı bize davet etmeye ne dersin?" cümlesi de büyüklerin empati kurmasını kolaylaştırıyor.  

Savaş nedeniyle ülkelerini terk etmek zorunda kalan insanların yaşadıklarını, gökyüzünün altında insanların nasıl eşitlendiğini anlatan kitap, en güvenli sığınağın dostluk olduğunun da altını çiziyor. 

Leyla'yı davet etmeye ne dersiniz?

*** 

Yayınevi: Günışığı Kitaplığı
Kitap Adı: Sığınak
Yazar: Sandra Le Guen
Resimleyen: Stéphane Nicolet'
Çevirmen: Şafak Tahmaz
Okuma yaş grubu: Yaş

(AÖ)

Ruh Hastas&#x; Komutan: Tamam tamam bir şey demedim amma da çenen varm&#x;ş , hadi yola ç&#x;kt&#x;m bile çabuk ol .

Siz : Sinir biri olduğunu söylemiş miydim ?

Ruh Hastas&#x; Komutan:   ;))

_______________________________

Yan&#x;mda duran telefon titrerken parmaklar&#x;m&#x; nihayet klavyeden sökebilmiştim . Yaklaş&#x;k 3 saattir aral&#x;ks&#x;z bir işi yetiştirmeye çal&#x;ş&#x;yordum .

Sözleşme yapt&#x;ğ&#x;m adamlar istedikleri yaz&#x;l&#x;m için 1 gün vermişti yaklaş&#x;k sürenin dolmas&#x;n&#x; yar&#x;m saat vard&#x; .
Yetiştirmek için parmaklar&#x;m&#x; gerekmedikçe klavyeden ay&#x;rm&#x;yor gözlerimi dahi k&#x;rpm&#x;yordum .

Yanan ve yaşaran gözlerimin k&#x;pk&#x;rm&#x;z&#x; olduğuna emindim .

Telefonun ekran&#x;n&#x; aç&#x;p bakt&#x;ğ&#x;mda ise bir tane mesaj geldiğini gördüm  . O da Ruh Hastas&#x; Komutan'dan gelmişti .

Bence çok güzel bir lakapd&#x; , onu anlatan en güzel kelime buydu .

Daha fazla oyalanmadan mesaj&#x; açt&#x;m .

Ruh Hastas&#x; Komutan: Konum atsana .

Siz : *Konum

Siz : Ne kadar da  kibas&#x;n komutan&#x;m bak kibarl&#x;ğ&#x;ndan gözlerim yaşard&#x; yaa

Siz :

Ruh Hastas&#x; Komutan : Lan

Ruh Hastas&#x; Komutan: Gözün k&#x;pk&#x;rm&#x;z&#x; olmuş , daha fazla bakma o ekrana .

Siz :Amann ben al&#x;şk&#x;n&#x;m birşey olmaz bana jdjdj

Siz : Neyse tutma beni daha çok işim var

Ruh Hastas&#x; Komutan: Zaten bir kere sözümü dinlesen şaş&#x;racağ&#x;m küçük ergen .

Siz : Yap&#x;şt&#x; ağz&#x;na da şu küçük ergen  laf&#x; bunu daha sonra konuşacağ&#x;z , unuttum sanma .

Ruh Hastas&#x; Komutan: Hay hay Hacker han&#x;m ;)

&#x;&#x; Görüldü

Telefonu ald&#x;ğ&#x;m gibi yerine b&#x;rak&#x;rken parmaklar&#x;m&#x; ç&#x;tlat&#x;p geri işime koyuldum .Ne zor işti abi bu .

Yaklaş&#x;k 10 dakika sonra telefonumun zil sesi oday&#x; doldururken gözlerimi çektim ekrandan .
Anl&#x;k olarak tüm dünya bulan&#x;k gelde de gözüme boşverip telefona bakt&#x;m .

Ruh Hastas&#x; Komutan ar&#x;yor

Ufak bir heyecan doldursada içimi ona siktiri bas&#x;p telefonu kulağ&#x;mla omuzum aras&#x;na koyup geri parmaklar&#x;m&#x; klaveyinin üstünde hareket ettirmeye başlad&#x;m .