Fatih Suresi Kaçıncı Sayfada
kaynağı değiştir]
1: Şüphesiz biz sana apaçık bir fetih verdik.[6]
2: Böylece Allah, senin geçmiş ve gelecek günahlarını bağışlar, sana olan nimetini tamamlar, seni doğru yola iletir;[7]
3: Ve Allah sana, şanlı bir zaferle yardım eder.
4: O, inananların imanlarını kat kat artırmaları için kalplerine huzur ve güven indirendir. Göklerin ve yerin orduları Allah'ındır. Allah, hakkıyla bilendir, hüküm ve hikmet sahibidir.
5: Bütün bunlar Allah'ın; inanan erkek ve kadınları, içlerinden ırmaklar akan, içinde temelli kalacakları cennetlere koyması ve onların kötülüklerini örtmesi içindir. İşte bu, Allah katında büyük bir başarıdır.[8][9]
6: Bir de, Allah'ın, hakkında kötü zanda bulunan münafık erkeklere ve münafık kadınlara, Allah'a ortak koşan erkeklere ve Allah'a ortak koşan kadınlara azap etmesi içindir. Kötülük girdabı onların başına olsun! Allah onlara gazap etmiş, onları lânetlemiş ve kendilerine cehennemi hazırlamıştır. Orası ne kötü bir varış yeridir![10]
7: Göklerin ve yerin orduları Allah'ındır. Allah, mutlak güç sahibidir, hüküm ve hikmet sahibidir.[11]
İlişkilendirmeler[değiştir kaynağı değiştir]
Ayrıca bakınız[değiştir kaynağı değiştir]
Besmele[değiştir Fetih Suresi
Fetih Suresi (Arapça: سورةالفتح), Kur'an'ın 48. suresidir.[2]Sure, 29 ayetten oluşur.[2]
Maide Suresi'nden önce, Cum'a Suresi'den sonra indiğine inanılır. Sure, adını 1, 18 ve 27. ayetlerinde geçen ve "zafer, galibiyet" anlamına gelen "feth" kökünden almıştır.[3] Surenin ilk ayeti, Müslümanların yakında kazanacağı zaferi, yani Mekke'nin Fethi'ni (630) işaret etmektedir. Surede başlıca Müslümanlar ile Mekkelimüşrikler arasında gerçekleşen Hudeybiye Antlaşması (628), cihat, savaştan geri kalan münafıklar ve Mekke'nin fethedileceği konu edilmektedir.[3]
Konusu ve içeriği[değiştir
nest...
Fetih Suresi
Fetih Suresi (Arapça: سورةالفتح), Kur'an'ın 48. suresidir.[2]Sure, 29 ayetten oluşur.[2]
Maide Suresi'nden önce, Cum'a Suresi'den sonra indiğine inanılır. Sure, adını 1, 18 ve 27. ayetlerinde geçen ve "zafer, galibiyet" anlamına gelen "feth" kökünden almıştır.[3] Surenin ilk ayeti, Müslümanların yakında kazanacağı zaferi, yani Mekke'nin Fethi'ni (630) işaret etmektedir. Surede başlıca Müslümanlar ile Mekkelimüşrikler arasında gerçekleşen Hudeybiye Antlaşması (628), cihat, savaştan geri kalan münafıklar ve Mekke'nin fethedileceği konu edilmektedir.[3]