How To Get A Job At A Gay Bar
kaynağı değiştir]
Bir bar baskınının neden olduğu ayaklanmalar, geyler ile lezbiyenlerin karşı koymalarını simgeleyen gerçek örnek ve birçok kişiyi direnmeye çağıran sembolik olay oldular. Tarihçi David Carter, Stonewall ayaklanmaları hakkındaki kitabında barın hem topluluk merkezi hem de Mafya'nın kendi müşterilerini istismar edebildiği bir fırsatı simgelediğini; hem ev hem de bir "istismar ve aşağılama" yeri olduğunu yazar.[] Carter'ın ısrar ettiğine göre Stonewall ayaklanmalarının asıl mirası "lezbiyen, gey, biseksüel ve transgender eşitliği için devam eden mücadele"dir.[] Tarihçi Nicholas Edsall'ın yazdığına göre:
Stonewall, Boston Çay Partisi gibi Amerikan tarihinden çok sayıda radikal protesto veya isyankârlık eylemi ile karşılaştırılmıştır. Fakat en iyi ve kesinlikle neredeyse daha muasır bir benzeşim, Aralık 'te Rosa Parks'ın Montgomery, Alabama kentinde otobüsün arkasına gitmekten direnmesi ve böylece modern sivil haklar hareketini başlatmasıdır. Stonewall'ın ardındaki aylar içerisinde Amerika'nın yanı sıra Kuzey Avrupa çapındaki kentler ve üniversite kampüslerinde radikal gey kurtuluş grupları ve bültenleri türemişti.[]
Tarihçiler Dudley Clendinen ile Adam Nagourney'nin yazdıklarına göre, Stonewall Inn'deki başkaldırıdan önce eşcinseller:
varlığı bilinen fakat önemsenmeyen; yok sayılan, alay edilen veya nefret edilen gizli bir insan grubu idi. Ve sır tutanlar gibi aynı zamanda dezavantaj olan bir avantaja sahip idiler ve bu, Birleşik Devletler'deki başka azınlık grupları için geçerli değildi. Görünmezdiler. Afroamerikanlar, kadınlar, Amerikan yerlileri, Yahudiler, İrlandalılar, İtalyanlar, Asyalılar, Latin Amerikalılar veya saygı ve eşit haklar için mücadele etmiş herhangi bir diğer kültürel gruba karşın eşcinseller, birbirini saptayabildikleri veya kendilerini diğerlerine saptayabildikleri herhangi bir bedensel veya kültürel işaret, herhangi bir dil veya lehçeye sahip değildiler Fakat o gece onların olağan uyumu şiddetli direnişe dönüştü. O geceden beri milyonlarca gey erkek ile lezbiyenin hayatı ve içinde yaşadıkları daha geniş kültürün onlara karşı gösterdiği tutum hızlı bir şekile değişmeye başladı. İnsanlar eşcinsel olarak meydana çıkıp saygı istemeye başladılar.[]
Tarihçi Lillian Faderman, "Stonewall Başkaldırısı çok önemliydi çünkü o hareketin oluşmasını dürttü. Gey ve lezbiyen gücün amblemi oldu. Diğer ezilen gruplar tarafından işlenen çarpıcı, şiddetli protesto taktiklerini kullanarak Stonewall'daki eylemler, eşcinsellerin onlar kadar hoşnutsuz olma sebepleri var olduğunu ima etti" diye açıklayarak ayaklanmaları "dünya çapında duyulan kurşun" ("shot heard around the world") olarak nitelendirir.[]
Joan Nestle, 'te Lesbian Herstory Archives ("Lezbiyen Tarihi Arşivleri")'ı başlattı ve kuruluşunu "o geceye ve sesini sokaklarda bulan cesarete" itibar etti.[] Ancak gey aktivizminin Stonewall ayaklanmaları ile başlamadığında tedbirli bir şekilde ısrar eden Nestle'nin yazdığına göre:
Gey ve lezbiyen tarihinin başlangıcını kesinlikle Stonewall'da görmüyorum ve direnişin başlangıcını da Stonewall'da görmüyorum . Asıl gördüğüm, kuvvetlerin bir araya gelmeleridir, ve altmışlı yıllar insanların bu toplumdaki şeylere nasıl tahammül edebildiklerini ve nelere tahammül etmekten vazgeçtiklerini değiştirdi 'un o gecesinde kesinlikle özel bir şey yer almıştı, ve başlangıç noktası olarak nitelendirdiğim ihtiyacımız ile o geceyi daha özel yaptık Bu her şeyin Stonewall ile başladığını söylemekten çok daha komplikedir.[]
28 Haziran tarihinin erken saatlerindeki olaylar, ne New York'ta ne de diğer yerlerde eşcinsellerin polislere karşı koydukları ilk olay değildi. Mattachine Society'nin Los Angeles ve Chicago gibi büyük kentlerde etkin olmasının yanı sıra benzer bir şekilde ezilmiş insanlar 'da Compton's Cafeteria'daki ayaklanmayı başlattılar ve diğer bir ayaklanma, 'de Los Angeles'taki Black Cat Tavern'a yapılan bir baskına verilen karşılıktı.[] Ancak Stonewall ayaklanmalarını hatırlanmaya değer yapan birçok özellik vardır. Baskının yer aldığı konum bir etken idi: The Village Voice bürolarının karşısında yer aldı ve dar, çarpık sokaklar ayaklananlara polislere karşı üstünlük sağladı.[] Greenwich Village'de katılanlar ve yaşayanların birçoğu, ayaklanmalarının ardındaki haftalar ve aylar içerisinde büyük ve kohezif bir gey topluluğunu etkili bir şekilde harekete geçirebilen örgütlerin üyeleriydi. Yerel basın ve ulusal gey basını kapsamlı bir şekilde bu hadiseler hakkında röportaj yaptı. Ancak Stonewall ayaklanmalarının en önemli tarafı Christopher Street Liberation Day kapsamında kutlanmaları ve böylece dünya çapındaki yıllık LGBT Onur etkinliklerine evrimleşmeleri idi.[]
March on Washington for Lesbian, Gay and Bi Equal Rights and Liberation ("Lezbiyen, Gey ve Biseksüellere Eşit Haklar ve Özgürlük için Washington'a Yürüyüş") platformu kapsamında biseksüellerin dahil edilmelerini başarılı bir biçimde istemeleri ile biseksüellerin gey topluluğun kapsamında temsil edilmiş bir grup olarak dahil edilmeleri, 'lı yılların ortasında bir dönüm noktası oldu. Transgender kişilerin de dahil edilmek istemelerine rağmen bu bir tek yürüyüşün istekler listesinde trans kişileri kapsayan bir uslübün kullanılması ile karşılandı.[] İkili ve değişken cinsel yönelimlere ve cinsiyet kimliklerine ilişkin tutumlar gelişip gittikçe artan oranda ihtilafa düşerken transgender topluluğu kendini eşzamanlı olarak hem gey topluluğunun içerisinde yerleşik bir şekilde karşılanmış hem de gey topluluğu ile anlaşmazlık içinde bulunduğunu hissetti.[27][] 'te New York, Birleşmiş Milletler Genel Merkezi'nin önünden geçen ve Central Park'a doğru giden bir yürüyüş ile "Stonewall 25"'i kutladı. Tahminlere göre 1,1 milyon kişi bu yürüyüşe katılmıştı.[] Sylvia Rivera, transgender kişilerin bu etkinliklerden hariç tutulmalarını protesto etmek amacıyla 'te New York Şehri'nde alternatif bir yürüyüşe öncülük etti.[6] Onyıllar geçtikçe Gey Onur etkinliklerine katılım muazzam bir derecede artmıştır. Çoğu büyük Amerikan kentinin yanı sıra dünya çapındaki çoğu büyük kentin kendi Onur gösterisi vardır. Bazı kentlerdeki Onur etkinlikleri bütün yıllık etkinliklerin arasındaki en büyüğüdür.[6] Etkinliklerin şirket sponsorluğunu kazanmaları ile yürüyüşleri geçit töreni şeklinde ticarileştirme eğiliminin artması, masrafsız aktivizmi bireylerin eline koyan özgün halk hareketlerinin özerkliğinin yıpranmasına dair endişeler yaratmıştır.[6]
Haziran 'da ABD İçişleri Bakanlığı 51 ve 53 Christopher Street, caddenin kendisi ve etrafındaki caddeleri bir National Historic Landmark ("Ulusal Tarihi Öneme Sahip Yer") olarak tayin etti; bu lezbiyen, gey, biseksüel ve transgender topluluğu için önem taşıyan ilk National Historic Landmark'tır. Bir ithaf töreninde ABD İçişleri Bakanlığı Sekreter Yardımcısı John Berry "Sonsuza kadar hatırlansın ki burada - bu noktada - erkekler ve kadınlar gurur ile karşı koydularkim olursak olabilelim, istediğimiz yerde çalışabilelim, tercih ettiğimiz yerde yaşayabilelim ve kalbimizin arzuladığı kişiyi sevebilelim diye" belirtti.[]
1 Haziran tarihinde Başkan Barack Obama, ayaklanmaları "yasalar doğrultusunda LGBT Amerikalılar için eşit adaletin kazanılmasına bağlanma" sebebi olarak zikrederek Haziran ayını Lezbiyen, Gey, Biseksüel ve Transgender Onur Ayı ("Lesbian, Gay, Bisexual and Transgender Pride Month") olarak ilan etti.[] O sene ayaklanmalarının yıldönümü idi ve böylece hem gazetecilere hem de aktivistlere 'dan beri kaydedilen gelişimleri düşünme fırsatı verdi. The New York Times'da Frank Rich, gey Amerikalıların haklarını koruyan herhangi bir federal kanunun bulunmamasına dikkat çekti. Washington Blade gazetesinden bir editoryal, Stonewall ayaklanmaları sırasında ve sonrasındaki dağınık, şiddetli aktivizmi Başkan Barack Obama'nın kendi vaatlerini karşılamamasına gösterilen cansız tepki ile karşılaştırdı; zengin LGBT aktivistleri göz ardı edilmeye karşı Demokrat Parti gayelerine daha az para vermekle tehdit ederek tepki gösterdiler.[] İki yıl sonra New York'ta eşcinsel evliliğin yasallaştırılmasının ardından Stonewall Inn, kutlamalar için bir toplanma noktası oldu. Bu eşit evlilik yasası 24 Haziran 'de New York Başkanı Andrew Cuomo tarafından imzalandı.[]
Stonewall'un trans haklarıyla ilişkisi[değiştir kaynağı değiştir]
Polis, kalabalıktaki bazı insanları zaptetmeye çalışıp birkaç insanı devirerek seyircileri daha çok kışkırttı. Polis, arabadaki kelepçelileri (bazı şahitlere göre kasti olarak) başıboş bıraktıktan sonra kelepçelilerin bazıları kaçtı.[dipnot 6][64] İnsan kalabalığı polis arabasını devirmeye çalışınca Müfettiş Pine, arabaların en kısa sürede geri dönmelerini emretmesi ile birlikte birkaç tane yırtılmış tekerliği bulunan o araba, iki tane diğer araba ile hemen meydanı terk etti. Bu gürültü, neler olduğunu öğrenen daha çok insanı çekti. Kalabalıkta bir insan, "[Mafya] polislere para ödemediler" ("they didn't pay off the cops") gerekçesi ile barın baskına uğradını iddia etmesinden sonra başka biri "onlara para vererek onları kovalım!" ("Let's pay off the cops!") diye bağırdı.[65] İnsan kalabalığı "Domuzlar!" ("Pigs!") ve "Nonoş polisler!" ("Faggot cops!") diye bağırırken bozuk paralar polislere doğru atılıyordu. Polislere bira kutuları atıldı ve polis sert çıkış yaparak kalabalığı kısmen dağıttı; insan kalabalığı sonra olay yerine yakın bir inşaat alanı bulup alandaki tuğla dizilerini keşfetti. kişiye göre az kalan polisler, Stonewall'dan iki kapı uzak bir bardan ayaklanmalardan etkilenen halk müziği şarkıcısı Dave Van Ronk dahil olmak üzere bir sürü insanı gasp etti. Van Ronk'ın gey olmamasına rağmen savaş karşıtı gösterilere katılırken polis şiddetini yaşamıştı: "Bana kalırsa, polislere karşı koyan herhangi birisi bana göre tamamdı, o yüzden kaldım Etrafında döndüğün her anda polisler bir tür rezalet çıkarmaya çalışıyordu."[65][dipnot 7] İki tane kadın polis dahil olmak üzere on tane polis memuru, kendi güvenlikleri ile Van Ronk, Howard Smith (The Village Voice'ın bir yazarı) ile bir sürü kelepçeli tutuklunun güvenliklerini sağlamak için Stonewall Inn'in içerisinde barikat kurdu.
Ayaklanmaları anlatan çok sayıda açıklama, gösterinin hiçbir önceden var olan örgütü ya da belirli gayesi olmamasının altını çizer; yer alanların hepsi hazırlıksız idi.[dipnot 8] Michael Fader'ın anlattığına göre:
Hepimiz bu boktan sıkıldığımızı hissettik. Birinin başkasına söylediği somut bir şey değildi; aslında sanki yıllar boyunca biriken her şey o tek gecede ve o tek mekânda doruğuna ulaşmış gibiydi ve bu düzenlenmiş bir gösteri değildi Kalabalıkta herkes asla geri dönmeyeceğimizi hissediyordu. Bardağı taşıran son damla gibi idi. O ana kadar bizden sürekli alınan bir şeyi geri kazanma zamanıydı Her tür insan, her tür sebep, fakat çoğunlukla tam öfke, sinir, keder, her şey birleşti, ve her şey doğal akışını sürdürdü. Yıkımların çoğunu yapan polislerdi. Biz aslında içeriye dönmeye ve özgürlüğü keşfetmeye çalışıyorduk. Ve biz en sonunda özgürlüğe sahip olduğumuzu hissettik, ya da en azından özgürlüğü talep ettiğimizi gösterme özgürlüğüne. Geceleyin ezik bir şekilde dolaşıp onların bize zorbalık etmelerine izin vermeyecektik - ilk kez çok kuvvetli bir şekilde direniyorduk, ve esasen polisleri şoke eden budur. Havada bir his vardı; bizim layık olduğumuz geç kalmış özgürlük [sonunda geldi], ve onun için mücadele edeceğiz. Bu çeşitli şekiller aldı fakat sonuçta gitmeyecektik. Ve gitmedik.[66]
Ayaklanmaların ilk gecesi çekilen tek fotoğraf, Inn'e yakın Christopher Park'ta yatan evsiz gençlerin polisler ile boğuştuğunu gösterir.[67] Bir ay sonra yayımlanan Mattachine Society haber bülteni, ayaklanmaların neden yer aldıklarını izah eden kendi açıklamasını öne sürdü: "[Burası] çoğunlukla, diğer eşcinsel sosyal buluşma yerlerine kabul edilmeyen ya da [buraları için] parası yetmeyen bir grup insana hizmet ederdi Stonewall, bu çocukların evi oldu. Baskına uğrayınca onun uğruna savaştılar. Bu, ve şehirdeki en toleranslı ve açık fikirli gey yerinden başka kaybedecek şeylerinin olmaması, neden [ayaklanmaların yer aldıklarını] anlatıyor."[68]
Binaya çöp tenekeleri, çöpler, şişeler, taşlar ve tuğlalar fırlatıldı, pencereler kırıldı. Şahitlerin iddialarına göre "flame queen"ler (çok gösterişli drag queenler), erkek fahişeler ve gey "sokak çocukları", yani gey topluluğun en çok dışlanmış insanları, ilk fırlatılanlardan ve bir parkmetrenin kökünden sökülüp Stonewall Inn kapılarına karşı bir tür koçbaşı olarak kullanılmasından sorumlu idi.[69] Baskın esnasında "full drag" ("tam drag") Sylvia Rivera, "Bu kadar sene boyunca bize bokmuşuz gibi davranmadınız mı? Şimdi sıra bizde! Hayatımın en harika anlarından idi." diye hatırlıyor.[70] Polis bir yangın hortumu alır iken güruh çöpü ateşe verip kırık camların içinden soktular. Su basıncı olmaması nedeni ile hortum, kalabalığı dağıtmakta başarısızdı; hatta kalabalığı teşvik ediyormuş gibi görünüyordu.[dipnot 9] Göstericiler, polislerin bara baskın etmelerini önlemek amacı ile bar sahipleri tarafından kontrplak ile kaplanan pencereleri kırıp geçtiklerinde, içerideki polisler tabancalarını kılıflarından çıkarttılar. Kapılar aniden açıldı ve polisler sinirli kalabalığın üzerine tabancalarını doğrultup ateş etmekle tehdit ettiler. Polislerin yanında duran The Village Voice yazarı Howard Smith, kendini güruh ya da polisten savunması gerektiğinden emin olmayıp bardan bir vida anahtarı alıp kendi pantolonun içine soktu. Barın içine çakmak gazı döken birisi görmüştü; gaz ateşe verilir ve polis nişan alır iken, siren sesleri duyuluyordu ve itfaiye arabaları varmıştı. Bu hamle 45 dakika sürmüştü.[71]
Tırmanma[değiştir kaynağı değiştir]
Stonewall'ın içine hapsolmuş polisleri kurtarmak için New York Şehri Polis Departmanı'nın Taktik Kolluk Kuvvetleri ("Tactical Police Force"; TPF) varmışlardı. Bir polis memurunun gözü kesilmiş, birkaç diğer memur ise uçan molozlar tarafından berelenmişti. O gece köpeğini gezdirirken Stonewall'ın önünden geçen Bob Kohler, TPF'in varışına şahit olmuştur: "İşin eğlenceli kısmının bittiğini anlayabilmek için yeterince isyana katılmıştım Polisler madara edildiler. Böyle bir şey daha evvel hiç yer almamıştı. Gelmiş geçmiş en kızgın hâllerinde idiler; çünkü kendileri dışında herkes ayaklanmıştı ancak perilerin ayaklanmamaları gerekiyordu hiçbir grup hiçbir zaman polisleri geri çekilmeye zorlamamıştı, yani kızgınlık derecesi muazzam idi. Demek istediğim, öldürmek istiyorlardı."[72] Kalabalık büyüyünce polisler, hapsedilmesi mümkün olan herkesi tutuklayıp, hapishaneye doğru giden polis arabalarına soktular; ancak Müfettiş Pine'ın anımsadığına göre "polis arabalarına ısrar ile girmeyen travestiler ile boğuşmalar başladı". Onun anımsaması, sokağın karşı tarafından hadiseleri izleyen bir şahidin hatıraları ile doğrulanabilir. Ona göre "Boğuşanların kim olduklarına gelince bir tek travestiler görebildim, ve onlar çok öfkeli bir şekilde boğuşuyorlardı".[73]
TPF bir falanks oluşturdu ve yavaşça ilerleyerek ve kalabalığı geri iterek sokakları boşaltmaya çabalıyordu. Kalabalık, açık bir şekilde polisler ile alay etmeye başlamıştı. Kalabalıktakiler sevinç ile çığlık attı, hazırlıksız olarak "kick line" ("tekme sırası") dansı yapmaya başladı ve The Howdy Doody Show'un tema şarkısının nakaratında şunu söylediler: "We are the Stonewall girls/ We wear our hair in curls/ We don't wear underwear/ We show our pubic hairs" ("Biz Stonewall kızlarıyız/ Saçlarımız kıvır kıvır/ İç çamaşırı giymeyiz/ Pubik kıllarımızı gösteririz").[74] Lucian Truscott'ın The Village Voice'a verdiği raporda: "Mahaldeki durgun durum, kask giyen ve sopa taşıyan polislerin karşısında bir koro sırasının oluşması şeklinde gey ahmaklıkların yer almasına izin verdi. Sıra, tam kick rutinini başlayınca TPF tekrar ilerledi ve çığlık atan gay güçlerinden oluşan kalabalığı Christopher Street'in dışına iterek Seventh Avenue'a ittiler" diye yazmıştır.[dipnot 10][75] Polis baskını sırasında Stonewall'da bulunan bir katılımcı, "Polisler bize hücum ettiler, ve işte o anda bunu yapmanın faydalı olmadığını anlamıştım; çünkü [polisler] bir cop ile sırtıma vurdular" diye anımsamıştır.[dipnot 11] Diğer bir beyanda yazıldığına göre: "Ben o tek görüntüyü aklımdan bir türlü çıkartamıyorum. [Cop taşıyan] polisler ile öbür taraftaki 'kick' sırası. En hayret verici şey idi Ve birdenbire, tahminimce maçoluk ile alay eden o 'kick' sırası Sanırım o anda kendimi öfkeli hissetmeye başlamıştım. Çünkü insanlar sopalar ile vuruluyorlardı. Neden? Bir 'kick' sırasından dolayı."[76]
Oscar Wilde Memorial Bookshop'un sahibi Craig Rodwell, polislerin katılımcıları çarpık caddelerden kovalayıp, ondan sonraki köşenin başında katılımcıların polisin arkasına geçtiğini gördüğünü açıklamıştı. Kalabalığın bazı üyeleri arabaları durdurttu ve Christopher Street'te sokağı blok etmek amacı ile bir tanesini devirdiler. Jack Nichols ile Lige Clarke, Screw dergisi için yazdıkları köşede "sinirli protestoculardan oluşan muazzam kalabalıklar, 'Catch them!' ('Onları yakala!') diye bağırarak sokaklar boyunca [polisleri] kovdular." diye ilân etmişlerdir.[75]
Sabah saat 'e gelince sokaklar neredeyse boşaltılmışlardı. Sabah boyunca, o gece neler yer aldığına inançsızlıktan şaşıran birçok kişi sahanlıklarda oturdu ya da yakındaki Christopher Park'ta buluştular. Birçok şahit, Christopher Street'in üzerine çullanan gerçeküstü ve ürkütücü sessizliği hatırladılar ancak buna rağmen yine "havada elektrik" vardı.[78] Biri: "İsyan sonrasının bir tür güzelliği vardı Birçok insanın gerçekten gey olduğu ve yani, bu bizim sokağımızın olduğu en azından bana göre belli idi" diye yorum verdi.[79] On üç kişi tutuklanmıştı. Kalabalıktan bazı kişiler hastaneye yatırıldılar[dipnot 12] ve dört tane polis memuru yaralandı. Stonewall Inn'in içerisinde neredeyse her şey kırılmıştı. Müfettiş Pine, o gece Stonewall Inn'i kapatıp demonte etmeye niyet etmişti. Ankesörlü telefonlar, tuvaletler, aynalar, müzik kutuları ve sigara makineleri, hepsi muhtemelen ayaklanma süresince ve muhtemelen polis tarafından paramparça edildi.[71][80]
Açık başkaldırı[değiştir kaynağı değiştir]
Ana madde: Stonewall Inn
51 ve 53 Christopher Street adresinde bulunan Stonewall Inn, şehirdeki birçok diğer müessese gibi Genovese ailesi'ne ait idi.[4] 'da Mafya'nın üç üyesi, eskiden heteroseksüellere yönelik bir restoran ve gece kulübü olan Stonewall Inn'i bir gey bara dönüştürmek için dolar ödediler. Stonewall Inn'in içki satma ruhsatı yoktu; buna karşılık haftada bir kez bir polis memuru, rüşvet olarak para dolu zarflar alırdı.[38][39] Barda çeşme yoktu - kullanılmış bardaklar su dolu küvetlerin içinde yıkanıp hemen sonra tekrar kullanılıyordu.[37] Herhangi bir yangın çıkışı yoktu ve tuvaletler devamlı olarak kaplanıyordu.[40] Bar fahişelik için kullanılmamasına karşın uyuşturucu satışları ve diğer "nakdi işlemler" yer alırdı. Dans etmenin serbest olduğu gey erkeklere yönelik New York Şehri'ndeki tek bar idi;[41] bir gey bar olarak yeniden açılmasından beri dans etmek mekanın ana cazibesiydi.[42]
'da Stonewall Inn'i ziyaret edenler, kapının içinde bir gözetleme deliği ile onları gözden geçiren bir fedai tarafından karşılanırdı. Alkol almanın kanunî olarak geçerli olduğu yaş 18 idi ve "Lily Law", "Alice Blue Gown" ya da "Betty Badge" gibi isimler ile[43] bilinen gizli polisi bilmeyerek içeriye almaktan kaçınmak için ziyaret edenler ya kapıcı tarafından bilinmeleri ya da gey gözükmeleri gerekiyordu. Hafta sonlarında giriş fiyatı 3 dolar idi; bunu ödeyen müşterilere karşılıklı olarak iki tane içecek alabilmelerini sağlayan iki tane bilet verilirdi. Müşterilerin, barın özel bir "şişe kulübü" olduğunu ispat etmek için bir kitapta imzalarını vermeleri gerekiyordu, fakat gerçek isimlerini neredeyse hiçbir zaman yazmazlardı. Stonewall'da iki tane dans pisti vardı; içerisi siyah boyalıydı, böylece çok karanlıktı ve jel ya da siyah ışıklar kullanılıyordu. Eğer polisi görürlerse normal beyaz ışıkları açıp herkesin dans etmeyi ya da birbirine dokumayı durdurmalarını gerektiğine işaret ederlerdi.[43] Barın arka tarafında "queen" (kraliçe)'ler tarafından uğranan daha küçük bir oda vardı; makyaj yapan ve saçıyla oynayan (fakat erkek kıyafetlerini giyen) efemine erkeklerin gidebildiği iki bardan biriydi.[44] Sadece birkaç tane travesti ya da tam olarak kadın kıyafetini giyen erkekler fedai tarafından girme izni alıyordu. Müşterilerin "yüzde 98'i erkek" idi, fakat bazen lezbiyenler de barı ziyaret ederdi. Stonewall'ın yakınlarında bulunan Christopher Park'ta uyuyan daha genç, evsiz ergenler, müşterilerin onlara içecekler almaları için bara girmeye çalışırlardı.[45] Müşterilerin yaş aralığı geç yeniyetmelikten erken otuzlarına ve ırk çeşitliliği beyaz, siyah ve Hispanik insanların arasında eşit olarak yayılıyordu.[44][46] Barın müşteri çeşitliliği, konumu ve dans etme cazibesinden dolayı Stonewall Inn, birçok kişi tarafından "şehirdeki gey bar" ("the gay bar in the city") olarak biliniyordu.[47]
Gey barlarda sürekli polis baskınları yer alıyordu; ortalama ayda bir kez her bara bir baskın yapılırdı. Alkolün polis tarafından haczedilmesi olasılığına karşı birçok bar, işin en kısa sürede tekrar başlamasını sağlamak için barların arkasında bir gizli panelin içinde ya da sokağın aşağısına doğru park edilen bir arabada yedek alkol saklardı.[4] Bar yönetimi, polis uyarılarından dolayı genellikle polis baskının yer alacağını biliyordu.[48] Tipik bir baskında lambalar açılırdı ve müşteriler dizilip onların hüviyet cüzdanları denetlendi. Hüviyeti olmayanlar veya tam olarak kadın kıyafetlerini giyen erkekler tutuklandı, diğerleri ise gidebilirlerdi. Kadın kıyafetleri giyen erkekler dahil bazı erkekler, hüviyet olarak askerlik kartlarını kullanırlardı. Kadınların üç tane kadınsı giysi giymeleri gerekiyordu ve eğer bu giysileri giymedilerse tutuklanırlardı. Genellikle barların personeli ve yönetimi de tutuklanırdı.[48] Ayaklanmalardan önceki salı günü Stonewall Inn'de bir baskın dahil olmak üzere 28 Haziran 'dan hemen önceki dönem yerel barların sürekli olarak baskın edilmeleri[49] ve Checkerboard, Tele-Star ve Greenwich Village'dakiler ve iki tane daha kulübün kapatılması ile işaretlendi.[50][51]