Hüseyin Nihal Atsız Hayatı Kısa

12 Ocak ’te İstanbul’da doğdu. İstanbul Sultanisi’ni bitiren sanatçı bir süre Askeri Tıbbiye Okulu’na devam etti. ’da Yüksek Öğretmen Okulu Türk Dili ve Edebiyatı Bölümü’nden mezun oldu. ’de “Atsız Mecmua”yı yayınlamaya başladı. Köycü bir yaklaşımdan Türkçü bir yaklaşıma yönelen bu dergideki bazı yazıları nedeniyle üniversiteden uzaklaştırıldı, öğretmenliğe başladı. ’ten ’ye kadar edebiyat öğretmenliği ve kütüphanecilik yaptı. arasında “Orhun” dergisini çıkardı. 2.Dünya Savaşı sırasında güçlenen “Turancı” akım içinde önemli bir yeri oldu. Ekim ’te “Orhun”u yeniden çıkarmaya başladı. Bu dergide solcu eylemlerle bu eylemlere katılanları iki kez Başbakan Şükrü Saraçoğlu’na şikayet eden mektup yayınladı. ’te “Irkçılık-Turancılık” davasından tutuklandı. ’te serbest bırakıldı. ’de Süleymaniye Kütüphanesi’nde görevlendirildi. Aynı yıl “Orhun”u tekrar çıkardı. arasında “Ötüken” dergisini yayınladı. Ötüken’deki yazıları nedeniyle ’te bir kere daha cezaevine girdi. Ertesi yıl özel afla serbest bırakıldı. 11 Aralık ’te İstanbul’da yaşamını yitirdi.

Edebi Kişiliği:

• Şiir, roman ve araştırma alanlarında eser vermiştir.
• Türkçülük akımının önemli temsilcilerindedir. Türkçülük akımını destekleyen Atsız Mecmua, Orhun, Orkun, Ötüken gibi dergiler çıkarmış. Düşüncelerini bu dergilerde ortaya koymuştur.
• Tarihi romanlar yazmıştır.
• Romanlarında efsane mitos, destan geleneğinden yararlanmıştır. Göktürk dönemini yalın bir dille anlatmıştır.
• Irkçılık ve Turancılığa dayanan bir anlayışa sahip olan sanatçı eserlerinde din öğesine hiç yer vermemiştir.

Eserleri:

• Roman:Bozkurtların Ölümü, Bozkurtlar Diriliyor, Ruh Adam, Deli Kurt, Dalkavuklar Gecesi
• Şiir:Yolların Sonu
• Araştırma:Türk Edebiyatı Tarihi, Edirneli Nazmi

Tam adıyla Hüseyin Nihal Atsız. Türk yazar, şair, düşünür ve öğretmen.

Doğum tarihi ve yeri: 12 Ocak , Kadıköy, İstanbul.
Ölüm tarihi ve yeri: 11 Aralık , Ataşehir, İstanbul.

1- Hüseyin Nihal Atsız'ın Hayatı

Atsız, ilkokula Kadıköy'deki Fransız okulunda başlar. yılında sınavla Askeri Tıbbiye'ye girer. Tıbbiyeden sonra Kabataş Lisesi'nde üç ay kadar yardımcı öğretmenlik yapar. yılında İstanbul Üniversitesi'nin Edebiyat Fakültesi Yüksek Muallim Mektebi'ne kaydolur. Mezun olduktan sonra, Hocası Köprülü, Maarif Vekaleti nezdinde Atsız için aracılık eder ve sekiz yıllık mecburi hizmetlerini affettirerek, kendi yanına asistan olarak alır (25 Ocak ). 15 Mayıs 'de 'Atsız Mecmua'yı çıkartmaya başlar. Yazı kadrosuna Mehmet Fuat Köprülü, Zeki Velidi Toğan, Abdulkadir İnan gibi ilim adamlarının da dahil bulunduğu bu 'Türkçü ve Köycü' dergi, Ziya Gökalp'ten sonra Cumhuriyet döneminde Türkçülük çığrını açar. Dergi, 25 Eylül tarihine kadar 17 sayı çıkar. Atsız, Orhun dergisinin 1 Mart tarihli sayısında, İsmail Hakkı Baltacıoğlu'nun Şubat'ında Halkevinde verdiği konferansta sarfettiği sözler nedeniyle devrin başkanı Şükrü Saraçoğlu'na hitaben bir 'Açık Mektup' yayınlar. Bir yıl önceki Türkçe sözleri hatırlatılarak 'solculuğun müsamaha ve kayıtsızlıktan faydalanarak sinsi sinsi ilerlediğini' açıklar. Bunu ikinci mektup takip eder. Yurdun her yerinden ilgi gören açık mektuplar, kısa zamanda ülkenin gündemini meşgul etmeye başlar. Bu durumdan tedirgin olan zamanın Milli Eğitim Bakanı tarafından, Atsız'ın Boğaziçi Lisesi'ndeki Edebiyat öğretmenliği görevine 7 Nisan tarihinde son verilir. Dergi kapatılır ve Atsız hakkında dava açılır. Atsız'ı 4 ay hapis cezasına mahkum ederse de daha önce mahkumiyeti olmadığı ve iyi hali gözetilerek, cezalarının teciline karar verilir. 'Irkçılık-Turancılık' davası sonucu 1,5 yıl tutuklu kaldıktan sonra 23 Ekim tarihinde tahliye edilir. öğrenim yılının başında Haydar Paşa Lisesi Edebiyat Öğretmenliğine getirilen Atsız, burada iki yıl görev yaptı. Bu defa da 3 Mayıs'ın kutlamaları için Ankara'da verdiği ilmi bir konferans bahane edilerek öğretmenlikten alındı ve Süleymaniye Kütüphanesindeki eski görevine iade edildi () . Burada 17 yıl çalıştıktan sonra 'da emekliye ayrıldı. 'de kurulan Türkçüler Derneği'nin genel başkanlığını üstlendi. 'den vefatına kadar Ötüken dergisini yayınladı. Ötüken'de bölücülük hareketlerine karşı dikkatleri çeken yazıları sebebiyle kendisi 'bölücülük' iddiası ile suçlanarak yargılandı. Nihal Atsız son derece mütevazı imkanlar içinde yaşamasına rağmen, Türk Edebiyatı'nın ve Türk fikir hayatının en değerli eserlerine dev boyutta eserler katmış ve tek başına Türk Milliyetçiliği'nin akademisi haline gelmiştir.

Geçirdiği kalp krizi sonucu 11 Aralık 'de hayatını kaybetti.

2- Hüseyin Nihal Atsız'ın Edebi Kişiliği

Şiir, roman ve araştırma alanlarında eserler vermiştir. Türkçülük hareketinin önde gelen temsilcilerindendir. Tarihi romanlar yazmıştır. Coşkun bir anlatımı, zengin bir hayal gücü vardır. Eserlerinde geçmişimizdeki kültürel zenginlikleri, kahramanlıkları başarılı bir şekilde anlatmıştır. Düşüncelerini çıkarmış olduğu Atsız Mecmua, Orkun, Ötüken dergilerinde yayımlamıştır. Yazılarında Atsız, H. Nihal Atsız, Çiftçioğlu, Çiftçioğlu H. Nihal, Y.D.T. Bayındırlı, Selim Pusat ve Sururi Ermete gibi müstear adlar kullanmıştır. Türk ilim ve düşünce hayatında önemli izleri olan bir yazar ve fikir adamıdır. Türk Tarihini bir bütün olarak görmüş ayrı ayrı Türk Devletlerinin birbirlerinin devamı olan bir devlet olarak görülmesi gerektiğini savunmuştur. Ömer Seyfettin, Mehmet Emin Yurdakul, Ziya Gökalp, Rıza Nur gibi öncülerin yolundan gitmiştir. Başarılı bir şekilde Türkçeyi savunmuştur. Bozkurtların Ölümü, Bozkurtların Dirilişi ve Deli Kurt adlı romanları en başarılı romanlarıdır. Bu romanları tarihi roman niteliği taşımaktadır. Yaşayan canlı Türkçeyi başarı ile kullanmış eserlerinde Türkçü Turancı Milletçi fikirler işlemiştir. Şiirlerinde sosyal konuların yanı sıra aşk ve yalnızlık duygularını ele alan yazar daha ziyade fikir yazıları savunduğu düşünceler ve romancılığı ile ün kazanmıştır.

3- Hüseyin Nihal Atsız'ın Eserleri

• Romanları:
  • Dalkavuklar Gecesi, İstanbul
  • Bozkurtların Ölümü,İstanbul
  • Bozkurtlar Diriliyor, İstanbul
  • Deli Kurt,İstanbul
  • Z Vitamini, İstanbul
  • Ruh Adam, İstanbul
• Öyküleri:
  • Dönüş ()
  • Şehidlerin duası ()
  • Erkek Kız ()
  • İki Onbaşı ()
  • Her Çağın Masalı (Boz Oğlanla Sarı Yılan ()
• Şiirleri:
  • Yolların Sonu ()
  • Afşın'a Ağıt
  • Aşkınla Ay Yüzlü Güzel Konçuy
  • Asker kardeşlerime ()
  • Ayrılık ()
  • Bahtiyarlık ()
  • Bugünün Gençlerine ()
  • Bugünün Gençlerine ()
  • Davetiye
  • Dosta Sesleniş
  • Dünden Sesler: Yarın Türküsü ()
  • Dünden Sesler: Koşma ()
  • Dün Gece ()
  • Eski Bir Sonbahar
  • Gel Buyruğu
  • Geri Gelen Mektup ()
  • Hatıralar ()
  • Kader
  • Kağanlığa Doğru
  • Kahramanların Ölümü
  • Kahramanlık
  • Karanlık
  • Kardeş Kahraman Macarlar
  • Korku
  • Koşma ()
  • Koşma ()
  • Kömen ()
  • Macar İhtilâlcileri ()
  • Macar İhtilâlcileri ()
  • Muallim Arkadaşlarıma ()
  • Mutlak Seveceksin
  • Nejdet Sançar'a Ağıt ()
  • O Gece ()
  • Özleyiş
  • Sarı Zeybek
  • Selam
  • Sona Doğru
  • Şehit Tayyareci Erkânıharp Yüzbaşı
  • Kâmi'nin Büyük Hatırasına ()
  • Şiir (başlıksız) ()
  • Şiir (başlıksız) ()
  • Topal Asker ()
  • Toprak-Mazi ()
  • Türk Gençliğine
  • Türk Kızı ()
  • Türkçülük Bayrağı ()
  • Türkistan İhtilalcilerinin Türküsü
  • Türklerin Türküsü ()
  • Unutma
  • Varsağı ()
  • Yakarış I
  • Yakarış II
  • Yalnızlık
  • Yarının Türküsü ()
  • Yaşayan Türkçülere Ağıt
  • Yolların Sonu ()

İstanbul’da doğdu. Asıl adı Hüseyin Nihal Çiftçioğlu’dur. Atsız soyadını daha sonra almıştır. Babası Mehmet Nail Bey, annesi Fatma Zehra Hanım'dır. Baba tarafından Gümüşhane’nin Torul ilçesinden, anne tarafından Trabzon’un Kadıoğulları ailesindendir. Hüseyin Nihal, ilkokula İstanbul’da başladı. Kadıköy'deki Fransız ve Alman okullarına bir müddet devam etti. Babası Süveyş'e tayin edildi. Burada kısa bir süre Fransız okuluna gitti. İstanbul'a döndükten sonra istikrarlı bir eğitim hayatı olmadı. Birçok okul değiştirdi. Sırasıyla Cezayirli Gazi Hasan Paşa Okulu, Kadıköy Osmanlı İttihat Mektebi ve Kadıköy Sultanisi'ne devam etti. Nihayet 'de İstanbul Sultanisi'nden mezun oldu. Aynı yıl Tıp Fakültesini kazandı ve oradan da Askeri Tıbbiyeye geçti. Ancak üçüncü sınıfta Ziya Gökalp’ın cenazesinin kaldırıldığı gün adının karıştığı bir kavgadan dolayı buradan ayrılmak zorunda kaldı. Bir müddet farklı işlerde çalıştı. İstanbul Darülfünunu’nun Edebiyat Fakültesine ve yatılı kısmı olan Yüksek Muallim Mektebi’ne ’da kayıt oldu. Bu arada tecil isteği kabul edilmeyince İstanbul’da er olarak askerlik görevini yerine getirdi. Edebiyat Fakültesinden 'da mezun olarak eğitim hayatını noktaladı. ’de Mehpare Hanım'la evlenen Hüseyin Nihal Atsız, ’te eşinden ayrıldı. ’da üniversiteden dava arkadaşı Bedriye Hanım'la evlendi. Bu evliliğinden iki oğlu dünyaya geldi. Hüseyin Nihal Atsız’ın iş hayatı da öğrenciliği gibi istikrarsızdır. Bu durum onun mizacıyla bağlantılı olduğu kadar düşüncelerini açıkladığı yazıları ve konuşmalarından duyulan rahatsızlıkla da ilgilidir. Meslek hayatına, Fuat Köprülü’nün isteği ile Edebiyat Fakültesi Türkiyat Enstitüsü'nde asistan olarak başlayan Hüseyin Nihal Atsız, ’te o dönemki Millî Eğitim Bakanı Dr. Reşat Galip ile Prof. Zeki Velidi Togan arasında yaşanan bir tartışmada hocası Zeki Velidi Togan’ı destekleyen bir telgrafı bakanlığa gönderince üniversitedeki görevinden alınıp Türkçe öğretmeni olarak Malatya’ya gönderildi. Burada çok kısa süre kalan Hüseyin Nihal Atsız, edebiyat öğretmeni olarak Edirne Lisesi’ne atandı. Edirne’de çıkardığı Orhun dergisinde Türk Tarih Kurumu’nun hazırladığı tarih kitaplarındaki yanlışları ağır bir dille eleştirince aynı yıl vekâlet emrine alınarak İstanbul’a geldi. yılları arasında Deniz Gedikli Okulu'nda çalıştı. Yönetimle düştüğü fikir ayrılığı yüzünden buradaki görevinden ihraç edildi. 'den 'e kadar İstanbul'da çeşitli özel liselerde edebiyat öğretmenliği yaptı. Daha sonra kendisine yöneltilen “lrkcılık-Turancılık” suçlamasıyla 9 Mayıs tarihinde tutuklandı. Yaklaşık bir yıl sonra bu suçlamadan beraat etti. Başka suçlamalarla muhatap olan ve hepsinden beraat eden Hüseyin Nihal Atsız’a ’a kadar resmî bir görev verilmedi. 'da öğretmen kadrosu ile Süleymaniye Kütüphanesine gönderildi. tarihleri arasında ise Haydarpaşa Lisesi'nde çalıştı. Yaptığı bir konuşmadan duyulan rahatsızlık üzerine tekrar öğretmen kadrosuyla Süleymaniye Kitaplığına gönderildi. 'da en uzun süre kaldığı bu görevdeyken emekli oldu. Emekli olduktan sonra bütün zamanını inandığı davaya ayırdı. “Milliyetçi-Türkçü-Turancı” çizgide çalışmalar yaptı. Çeşitli gazete ve dergilerde yazılar yazdı. Aynı çizgideki derneklerin kurucuları arasında yer aldı; konferanslar verdi. Bu yüzden oldukça fazla sıkıntılar yaşadı. Ötüken’de yazdığı yazılardan dolayı hakkında verilen mahkûmiyet kararı kesinleşince tekrar tutuklandı. Onun eserlerinden feyz alanların yoğun başvurusu üzerine Cumhurbaşkanı Fahri Korutürk tarafından ’te affedildi (Sertkaya ). Bütün bu meşakkatli hayatına rağmen hiçbir zaman vazgeçmediği tarih araştırmalarına devam etti. Ruh Adam’ın devamı olacak dediği Yalnız Adam isimli romanının fikrî hazırlığı içindeyken kalp krizi nedeniyle İstanbul’da vefat etti.

Atsız Mecmua, Orhun, Millî Mecmua, Ötüken, Ergenekon, Çınaraltı, Tanrıdağ, Kopuz gibi dergilerde şiir, hikâye ve diğer yazıları yayımlanan Hüseyin Nihal Atsız'ın, Büyük Doğu’da Selim Pusat takma adıyla küçük roman kabul edilebilecek "Z Vitamini" isimli eseri tefrika edildi. Özellikle Orhun, Atsız Mecmua ve Ötüken dergilerinin onun mücadelesinde önemli bir yeri vardır. Okuyucularına ilk defa bu dergileriyle ulaşan Hüseyin Nihal Atsız, bu dergilerde yazdığı yazılarda “Atsız, H. Nihâl, Nihâl Atsız, Çiftçioğlu, Çiftçioğlu H. Nihâl, H. Çiftçioğlu” gibi imzaların yanında “Y. D, T. Bayındırlı, Selim Pusat, Sururi Ermete, Bozkurt, Atsız Dergi” gibi takma adlar da kullandı (Sertkaya 15).

Ondan günümüze Yolların Sonu-Şiirler () isimli şiir kitabı ile Dalkavuklar Gecesi (), Bozkurtların Ölümü (), Bozkurtlar Diriliyor () -bu iki eser, ’de Bozkurtlar adıyla tekrar yayımlanır-, Deli Kurt (), Z Vitamini () ve Ruh Adam () isimli altı romanı kaldı. Bu edebî eserlerinin yanında Divan-ı Türki-i Basit (), Çanakkale 'ye Yürüyüş (), XVIncı Asır Şairlerinden Edirneli Nazmi'nin Eseri ve Bu Eserin Türk Dili ve Kültürü Bakımından Ehemmiyeti (), Türk Tarihi Üzerinde Toplamalar (), XVinci Asır Tarihçisi Sükrüllah, Dokuz Boy Türkler ve Osmanlı Sultanları Tarihi, İstanbul (), Müneccimbaşı Şeyh Ahmet Dede Efendi, Hayatı ve Eserleri (), ’üncü Yıl Dönümü ( ) (), İçimizdeki Şeytanlar (), En Sinsi Tehlike (), Türk Edebiyatı Tarihi (), Hesap Böyle Verilir (), Türk Ülküsü (), Tevârih-i Cedid-i Mir 'ât-i Cihân (), Osmanlı Tarihine Ait Takvimler I (), Türk Tarihinde Meseleler (), Birgili Mehmed Efendi Bibliyografyası (), İstanbul Kütüphanelerine Göre Ebüssuud Bibliyografyası (), Âli Bibliyografyası (), Âşıkpaşaoğlu Tarihi (), Evliya Çelebi Seyahatnamesinden Seçmeler I (), Evliya Çelebi Seyahatnamesinden Seçmeler II () ve Oruç Bey Tarihi () isimleriyle edebî, siyasî ve tarihî araştırmalar yaptı. Ayrıca başka çeşitli dergilerde kaleme alınan birçok yazısı vardır.

Fransızca, Farsça ve Arapçayı iyi bilen Atsız, aynı zamanda usta bir şairdi. Şiirlerini genelde hece vezniyle yazan şair aruzu da kullandı. Konu olarak önceliği Türk ülküsüne ve Türk kahramanlığına verdi (Suver 13). Aşk konusunu işlediği şiirleri azdır. Bazı şiirlerinde ise davasını anlattığı sırada yaşadığı yalnızlıktan ve karşılaştığı olumsuzluklardan bahseder. Hüseyin Nihal Atsız, şiirlerinde doğrudan doğruya ülküsünü anlattığı gibi, zaman zaman ülküsünün beslendiği vatan (toprak), mâzi (tarih), savaş, kahramanlık, mitoloji gibi millî kültür unsurlarına yer verdi (Ercilasun CXXXI). O da her idealist gibi, insanı sahip olduğu değerler yönünden ele aldı. Ona göre insanın gerçek değeri sahip olduğu ideal ve ülkü ile eşdeğerdir. Bunun dışındaki hayat boştur. Şiirlerinde işlediği konuları ele alışı, romanları ve ülküsünü anlattığı diğer yazılarından bağımsız değildir. Hüseyin Nihal Atsız’ın tarih araştırmaları yapması, romanlarında tarihî konulara yönelmesini kolaylaştırdı. Tarihî roman yazarlarında bulunması gereken millî şuurla yoğrulmuş coşkun bir ruh, zengin bir muhayyile gücü, yaşadığı zamanın çirkinliklerinden mazinin muhteşem zamanlarına dönme isteği Hüseyin Nihal Atsız’ın karakterinde ve mizacında var olan hususlardır. Bu mizaç, onun hayatını ve sanatını şekillendiren ana unsurdur (Tural CVII-CVIII). Türk milliyetçiliğinin öncü yazarlarından biri olan sanatkâr; Türk dilini, edebiyatını, tarihini iyi bildiği için ele aldığı konularla özellikle gençliğin dikkatini çekmeyi başardı.

Bozkurtların Ölümü ve Bozkurtlar Diriliyor isimli romanlarıyla Göktürk devrini âdeta yaşamışçasına başarılı bir şekilde yansıttı (Sertkaya 12). Birçoğuna göre Bozkurtların Ölümü ve Bozkurtlar Diriliyor romanları Kültekin, Bilge Kağan ve Tonyukuk kitabelerinin romanlaştırılmış hâlidir (Tural CXI). Her iki romanda da Türk milletinin cesur, bilgili, şuurlu ve dürüst idareciler vasıtasıyla varlığını koruyacağını, gücünü artıracağını anlattı. Osmanlı Devleti’nin siyasî yapısı gereği asırlarca uzak durulan İslamiyet öncesi tarihi, Türklüğü ve kahramanlığı her anlamda temsil eden bir kısmı tarihten alınmış kurmaca kahramanlar vasıtasıyla ve başarılı bir şekilde edebiyatın gündemine taşıdı. Bu eserler, tarihî roman türüyle birlikte ulus-inşa sürecine de önemli katkılar yaptı. Deli Kurt adlı romanında Osmanlı tarihinin ilk devrelerini romanlaştırdı. Osmanlı tarihinde Fetret devri olarak isimlendirilen Yıldırım Beyazit’ın oğulları arasındaki taht kavgasını anlattı. Bu kavgaların sebep olduğu siyasî bölünmelere ve devlet içinde sebep olduğu istikrarsızlığa işaret etti. Ruh Adam, kendisinin de ifade ettiği gibi yaşanmış bir hayat hikâyesinin romanlaştırılmış halidir. Ruh Adam'daki bazı karakterlerin gerçek hayatta kim olduklarına dair çeşitli görüşler ileri sürüldü. Selim Pusat'ın Hüseyin Nihal Atsız, Ayşe Pusat'ın ikinci eşi ve iki oğlunun annesi Bedriye Atsız, Tosun'un yazarın iki oğlundan biri olduğu sürekli dillendirildi (Küçükalcan ). Gerçekten de Ruh Adam'daki Selim Pusat, bir anlamda Hüseyin Nihal Atsız’ın karakter ve mizacını yansıtan bir roman kahramanıdır. Diğer iki romanından Dalkavuklar Gecesi’nde mizah ve Z Vitamini’nde ise hiciv ön planda olmasına rağmen tarihî romanları kadar ilgi uyandırmadı.

Üslup yönünden kuvvetli bir sanatkâr olan Hüseyin Nihal Atsız, eserlerini akıcı, berrak ve lirik bir dille yazdı. Süsten ve özentiden uzak tabii ve canlı bir dilin peşine düştü. Coşkun bir heyecanın çerçevelediği kuvvetli bir romantizm, onun şiir ve romanlarının karakteristik çizgileridir. Diğer eserlerinde ise daha ilmî bir üslup kullanmaya özen gösterdi (Öner 67). Hüseyin Nihal Atsız; tarih, edebiyat tarihi, tenkit, tetkik, biyografi, bibliyografya ve siyasî tarih incelemeleriyle güçlü bir nesir yazarı olduğunu gösterdi. Edebiyat tarihi ve Türk tarihi üzerine yaptığı çalışmaları önemlidir. Edebiyat Tarihi isimli eseri, onun Türk edebiyatı ve sanatın temel meseleleri konusunda kendini yetiştirmiş olduğunu gösterdi. Güzel sanatlar, edebiyat ve edebiyat tarihi hakkında yaptığı tanımlar, Türk edebiyatının İslam öncesi dönemi ve Türk medeniyet tarihi üzerine yaptığı incelemeleriyle edebiyat tarihçiliğine yeni bir bakış açısı kazandırdı. Osmanlı Devleti’nin kuruluş döneminin en önemli eserlerinden olan ve Hüseyin Nihal Atsız’ın ’da yayımladığı Âşıkpaşazâde Tarihi bugün bile önemli bir başvuru eseridir. Özellikle çıkardığı dergilerde dönemin siyasi nabzını tutan yazılarıyla bir hayli ilgi uyandırdı. Uzun yıllar kütüphanede çalışması başta bibliyografya olmak üzere tarih ve edebiyat tarihi çalışmalarında etkili oldu. Türk kültürünün sorunlarını ele alan çalışmalarıyla o konudaki önemli bir boşluğu dikkatlere sundu. Özellikle Türk tarihini eksik ve yanlış ele alan çalışmaları ağır bir dille eleştirdi. Yaşadığı dönemde özellikle başta komünizm olmak üzere bölücü hareketlere karşı çıkışı ve bu konuda tavizsiz duruşu onu sert mizaçlı ve kavgacı bir kişiliğe sahipmiş gibi gösterdi. Ancak özellikle gençler üzerinde düşünceleriyle önemli ölçüde etkili oldu. Eserleri özellikle şiir kitabı ve romanları defalarca basıldı. Özellikle ’li yıllar Hüseyin Nihal Atsız’ın yeniden hayat bulduğu yıllardır. Türk milletinin ve Türk yurdunun geleceğine yönelik isabetli tespitleri milliyetçi çevrelerce fark edilince sanatkâr üzerine yapılan çalışmalarda da gözle görülür bir artış gözlendi (Küçükalcan 7). Ölümünden hemen sonra onu tanıtıcı ve ölümünden duyulan üzüntünün ve milliyetçilik-Türkçülük davasındaki rolünün anlatıldığı çok sayıda makale ve kitap yazıldı. Günümüzde çok okunan yazarlar arasında olan Hüseyin Nihal Atsız, edebiyata meraklı milliyetçi gençlerin ilgiyle okuduğu ve etkilendiği yazarların başında gelmektedir.

Ercilasun, Ahmet B. (). “Atsız’ın Şiirlerinde Ülkü”. Atsız Armağanı. İstanbul: Ötüken Yayınevi. CXXXI-CXLIV.

Küçükalcan, Kağan Bahadır (). Her Devrin Menkûbu Atsız. İstanbul: Aygan Yayıncılık.

Öner, Sakin (). Nihal Atsız. İstanbul: Toker Yayınları.

Sertkaya, Osman F. (). Nihâl Atsız. Ankara: Kültür ve Turizm Bakanlığı Yayınları.

Suver, Akkan (). Nihal Atsız. İstanbul: Su Yayınları.

Tural, Sadık K. (). “Tarihî Roman ve Atsız’ın Tarihî Romanları Üzerine Düşünceler”. Atsız Armağanı. İstanbul: Ötüken Yayınevi. XCIII-CXXX.