Hüsnü Aşk Günümüz Türkçesi
Hüsn ü Aşk
Hüsn ü Aşk
&#;Hüsn ü Aşk&#; adlı mesnevinin konusu kısaca şöyledir:
Beni Muhabbet (Sevgi Oğulları) adlı bir kabilede aynı gün içinde iki çocuk doğar. Bunlardan kıza &#;Hüsn&#; oğlana da &#;Aşk&#; adını koyarlar. Hüsn ve Aşk büyüyünce Mekteb-i Edeb&#;e giderler ve Molla-yı Cünun&#;dan ders alırlar. Küçük yaştan beri Hüsn&#;ü seven Aşk onunla evlenmek ister. Kabilenin ileri gelenleri Aşk&#;tan sevgisini kanıtlamasını isterler. O da zorluklarla dolu, çileli bir yolculuğa girişir. Pek çok olaylar ve aşamalardan sonra Aşk, Hüsn&#;e kavuşur.
Aşağıda okuyacağınız parça, mesnevinin ilk bölümünden alınmıştır.
1. Kim vardır Arab&#;da bir kabile
Müstecmi-i haslet-i cemile
2. Serlevha-i defter-i fütüvvet
Serhayl-i arab Ben-i Muhabbet
3. Amma ne kabile kıble-i derd
Bilcümle siyâh-baht ü rûzerd
4. Giydikleri âttâb-i temmuz
içtikleri şu&#;le-i cihan-sûz
5. Vadileri rik ü şişe-i gam
Kumlar sayısınca hüzn ü matem
6. Hargehleri dûd-i âh- i hirmân
Sohbetleri ney gibi hep efgân
7 Her birisi bir nigâra urgun
Şemşir gibi dehânı pürhûn
8. Erzakları belâ-yi nâgâh
Âteş yağar üstlerine her gâh
Şeyh Galip
Günümüz Türkçasiyle
1) Arabistan&#;da, güzel huyları, kendinde toplamış olan
2) Ve adı asalet, cömertlik defterinin başında yazılı bulunan bir kabile vardı; bu, Arap kavminin başı olan Beni Muhabbet boyu idi.
3) Fakat bu, dert kıblesi olan bir boy idi; bütün halkının yazgısı kara ve yüzleri sarı idi.
4) Sırtlarına elbise diye, temmuz güneşini giyerler ve su yerine, dünyayı yakan güneş alevini içerlerdi.
5) Oturdukları vadi gam kumu ve sırçası ile dolu idi ve orada kumların sayısı kadar hüzün ve yas vardı.
6) Çadırları yoksulluk âhının dumanındandı ve konuşmaları, ney gibi sadece iniltiydi.
7) Bu kabile bireylerinin her biri bir güzele vurgundu ve ağızları kılıç gibi kanlıydı.
8) Yiyecekleri apansız gelen belâ idi ve üstlerine daima ateş yağardı.
- ^Şeyh Galip Divanı'ndan Seçmeler - Milli Eğitim Bakanlığı Yayınları, Bilim ve Kültür Eserleri Dizisi, İslâm Klasikleri,
Ayrıca bakınız[değiştir kaynağı değiştir]
Hüsn ü Aşk, kurgusal anlamda Hüsn (Güzellik) isminde bir kız ile Aşk isminde bir erkeğin aşkını anlatan, tasavvufi bir tema ve temele sahip bir mesnevidir. Mesnevide anlatılan hikâye şöyledir:
Sevgioğulları (Benî Mahabbet) isimli bir Arap kabilesi vardır. Bir gece bu kabilede bir kız, bir de erkek çocuk doğar. Erkeğe Aşk kıza Hüsn ismini verirler, bu ikisini birbirlerine nişanlarlar. Öğrenim zamanları gelince ikisi de edep okuluna giderler, bu okulda Mollâ-yı Cünun isimli büyük bir hoca vardır. Bu sıralarda Hüsn, Aşk'a âşık olur. İkisi zaman zaman mânâ gezinti yerine gitmekte gezinmekte, sohbet etmektedirler. Bu gezinti yerinde Suhan isimli bir mihmandar (misafir ağırlayan kişi) vardır ki bu kişi her şeyi bilen çok büyük bir insandır. Fakat Hayret isimli kudretli bir kişi Hüsn ile Aşk'ın görüşmesine mâni olur. Bir süre Suhan yoluyla mektuplaşırlar. Aşk'ın Gayret adında bir lalası vardır ve sonunda ikisi Aşk'ın gidip Hüsn'ü kabile büyüklerinden istemesi konusunda anlaşırlar. Kabile büyükleri ise Aşk'ın bu arzusuyla alay eder ve eğer Hüsn'e kavuşmak istiyorsa Kalp ülkesine gidip Kimyâ'yı alıp gelmesi gerektiğini söylerler. Yolun ne denli zorlu ve korkunç olduğunu da anlatırlar. Aşk; yolda dev, cin ve cadılarla karşılaşacak, ateşten bir denizden geçmek zorunda kalacaktır. Aşk ile Gayret, Kalb ülkesine yola koyulurlar ve başlarından birçok badire geçer. Her badirede onları Suhan kurtarır. Mutlu sonla biten hikâyede işin sonunda Aşk'ın Hüsn'ü kendinden ayrı sanmasının onu yanlış yollara düşüren şey olduğunu; aslında Aşk'ın Hüsn, Hüsn'ün de Aşk olduğunu, birlikte ikiliğin var olmayacağını aslın birlik (teklik) olduğu mesajı ile karşılaşılır.
Kahraman ve yerlerin isimlerinden hikâyenin sonucuna kadar neredeyse her unsur tasavvufi bir anlam taşımaktadır [Örneğin Hüsn ile Aşk seven ve sevileni yani hüsn-i mutlak (Allah) ile dervişi; edep, dergâhı; Munlâ-yı Cünun, mürşidi; Kalp şehri, Allah’ın tahtı olan gönlü ve oraya yapılan seferin, çile dolu sevgi mücadelesinin simgeleridir.]. Bu nedenle Hüsn ü Aşk, tasavvuf edebiyatı açısından çok önemli bir eserdir.[1]