Yokluğum bir gece gibi kaplasin gözlerini
Saatin yalnzlğ gösterirken, takvimler bensizlige kopsun bir bir
Adresin viran bir şehir olsun.
Üstüne kapansn tüm kaplar
Krk bir ağaçdalnda Öksüz bir kuşgibi kalsn yüreğin
Çekip gitsin sevda gemisi kalbinden..
Bilinmez limanlara demir alsn.
Boynu bükük aşkm söküp alnca senden, yolsun bağrn yokluğum
Kalbin mühürlensin o iki kelimeye
Yalnzlğni haykrsn sadece dudaklarn..
Ardimda kara bulutlar , kara ölümler braktm sana
Yastğnda kimsesizligin cam krklar batsin, o oksamaya Kyamadigim saçlarna
Meçhule yürürken vazgeçesin dünlerinden,
Uçmak senin neyine ayrlasn gökyüzünden
Çiçeklerin solmuş anla ki yağmur gereksiz..
Yokluğum bir nefes kadar yannda,
Yelken açabilirsin artk yalnzlğa küreksiz
Sanadır içime sığdıramadığım duygular,
Kalbimin her atışının sessizce haykırışında Sen
Gittiğim tüm yollar sana,
Güneşin doğuşu bile sende; gülüşünde
Sevgi kelimesine gelen ilk anlam,
Aşk denince hissedilen tek duygum; Sen
Geceyi izlerken kalbi üşüten saatlerde,
aklıma sen geldin aniden
Gülüşünü gördüm yıldızlarda,
Bana bakıyor gibiydin ay'ın en parlak ışıltısında
Yıldızlardan kalbime bir ilham kaydı O An
Adı SEN olan
Takvimler kaçı gösterir bilmem ben,
Her geçen gün yokluğundan uzak ölüme yakın bir zaman
Anlamsız kalıyor her şey;
varlığım, yokluğum, hislerim
Sensizlik derinleştikçe güneşten uzaktaymış gibi; üşüyorum
Seni unuturdum aslında,
Görünce bir kadının gözyaşlarını, bir kaç cümle dökülüyor adını ilham koyduğum yerden;
Şiir gibi kadınları,
Toplasan hece bile olamayacak erkeklerin üzmesi ne kadar adaletli üstadım..?
Tek kişilik bir masa koydum odama,
Üstünde iki bardak
Belki gelirsin diye doldurdum ikisini
Sonra karşımda olmayan senle sohbet ettim uzun uzun
Özlemlerimi anlattım, anlatırken yokluğunun acısını da es geçmek olmazdı
Tek başıma içtim tüm gece,
Baktıkça sokaktaki geçen insanlara,
herkes bir mezar olmuş bu zamanda
herkes gömmüş kalbine birini,
bazıları da kendilerini
Alışmış herkes ölülerle yaşamaya
Dahası herkes ölmüş Ölüleşmiş
TÜM İRFAN YETİK ŞİİRLERİ