Как выполняется процесс заправки фреоном системы кондиционера автомобиля в
нашем сервисе.
Сама по себе заправка, процедура несложная, но перед тем как её
сделать, автокондиционер надо проверить на отсутствие течи
фреона герметичность, при помощи диагностики вакуумом.
К штуцерам для заправки автокондиционера, обычно находящихся на
трубках магистрали высокого низкого давления, подключаем специальное
оборудование манометрическую станцию с вакуумным насосом.
Под воздействием вакуума происходит разряжение внутренних полостей
освобождая их от влаги и испарений. Также в момент вакуумирования удаляются
различные загрязнения, которые могли попасть внутрь, если была нарушена
герметичность и им давно не пользовались.
Затем в неё добавляется определённое количество хладагента для создания
давления, вместе со специальным компрессорным маслом.
Далее мастера тестируют составные автокондиционера на целостность,
возможные причины малейших поломок. Неисправности при проверке в работе
автокондиционера, специалист может определить по давлению на манометрах
расположенных на коллекторе станции.
Если всё в порядке, течи не обнаружено, автокондиционер заполняется
необходимым количеством фреона и соответствующим типом масла предписанным
заводом производителя, указанной в сервисной книжке выданной с машиной.
ПозвонитьÇerkes dilleri, Kuzey Kafkasya’da, Rusya'ya bağlı Adigey, Karaçay-Çerkesya ve Kabartay-Balkarya cumhuriyetleri ile Krasnodar Krayı'nda yerli Çerkeslerin ve bugün Türkiye, Ürdün, Suriye ve İsrail gibi ülkelerde yaşayan diaspora Çerkeslerinin dili ya da lehçeleri (тхыбзэISO 639 kodu ady ile kbd) birliğidir.[1]Batı (ady[2]) ve Doğu (kbd[3]) olmak üzere her biri resmî olarak dil kabul edilen iki formu bulunur. En yakın akrabası 1992 yılında soyu tükenen Ubıhça [uby], en uzak akrabaları ise Abazaca [abq] ile Abhazca [abk] olup hepsi de Kuzeybatı Kafkas dilleri adıyla bir grupta toplanır. 17. yüzyılda Evliya Çelebi tarafından Çerkesçenin ilk kaydı yapılmıştır.[4] Çerkesçe eklemeli dillerden olup ergatif yapı görülür.[5]
Şapsığ Ulusal Rayonu’nda 1945 yılına kadar bir yazı ve edebiyat dili olan ve Batı Çerkesçesi içinde ilk sivrilen Şapsığca 1945’te, Stalin tarafından bir tehlike olarak değerlendirilip Şapsığların özerkliğine son verilmesiyle birlikte, diasporada halen yaygın olarak konuşulmasına rağmen artık bir yazı ve edebiyat dili olmaktan çıkmıştır.[6] 1906'da İstanbul'da yayımlanan Adıgece Mevlid (Адыгэ Мэулыд) Şapsığ lehçesiyle kaleme alınmıştır.[6]
Rusya'da 2010 rakamlarına göre Batı Çerkesçesini konuşanlar 117.489, Doğu Çerkesçesini konuşanlar ise 515.672 kişidir.[7] Batı Çerkesçesi Adigey Cumhuriyetinde, Doğu Çerkesçesi ise Karaçay-Çerkesya ile Kabartay-Balkarya Cumhuriyetinde resmî dildir. Rusçada dilin resmî adı cumhuriyetlerin adlarına paralel olarak, Adigey'deki ady kodlu dil için Adigece (адыгейский) Karaçay-Çerkesya'daki kbd kodlu dil için Çerkesçe (черкесский), Kabartay-Balkarya'daki kbd kodlu dil için de Kabardeyce (кабардинский) biçimindedir. Günümüzde Kafkasya'da Çerkesçe iki ayrı dil olarak gelişim göstermektedir. Batı Çerkesçesi Temirgoy (Çemguy) ağzı, Doğu Çerkesçesi ise Baksan (Büyük Kabardey) ağzı esas alınarak düzenlenmiştir.[8]
Küçük farklılıkları olan iki ayrı Kiril alfabesi kullanılır.[9] Üçü işaret olmak üzere, 1938'den beri kullanılan Batı (Ç'ahe) Adığe alfabesinde 64 harf (tamığ тамыгь), 1936'dan beri kullanılan Doğu (Şhağ) Adığe alfabesinde ise 59 harf (damığe дамыгъэ) bulunur.[10] Doğu Çerkesçesince 48 ünsüz harf bulunur.[11] Çerkesçeyi oluşturan iki dil arasında ortak sözler bulunduğu gibi, ufak tefek ses değişimleri de bir hayli fazla olsa da karşılıklı anlaşmayı kısıtlamaz. Pratikte iki ayrı kolda ilerleyen Çerkes dillerinin tek alfabe ve tek dil olarak yapılanması tartışılmaktadır.[12]
Türkiye Çerkeslerinin anadillerini koruma sürecinde Latin ve Kiril alfabeleri arasında seçim yapma tartışmaları sürmektedir ve 2004 yılındaki tartışma üzerine Kafkas Dernekleri Federasyonu’nun düzenlediği toplantıda Kiril alfabesinden yana karar çıkmıştır.[13] Yine de farklı Latin alfabeleri kullanımı görülür.[14]