Mahalleden Arkadaşlar Fragman

“Mahalleden Arkadaşlar” 90’ları &#;zleyenlerin filmİ

- Alper Kul: Başka alternatifim yok. Bereyle oynayacağım bundan sonra! (Gülüyor) Böyle olmak büyük avantaj aslında. Her karaktere girebiliyorum. Kelliğimden mutluyum. Komedide arazlar çok işe yarar. Arazlardan beslenirsin. Kel olman, kilolu olman, şaşı olman, ortalamanın altında kabul görür bir tipe sahip olman komedide avantajdır. İnsanların hoşuna gider. Ben de arazlı insana çok gülerim.

◊ Bu film sizin için nasıl bir deneyim oldu?

- Alper Kul: Hikâyemiz ’larda geçiyor. Benim çocukluğuma denk düştüğü için filmi izlemek, albüme bakmak gibi olacak. 90’ları özleyen, çocukluğunu, gençliğini özleyen insanların kendini iyi hissedeceği, aidiyet kuracağın bir film oldu. Bu işin içinde olmaktan çok mutlu oldum.

◊ Sizin mahalle kültürünüz nasıldı? Nasıl bir çocukluk geçirdiniz?

- Nurgül Yeşilçay: İzmir mahallelerinde büyüdüm. Mahalle kültürü vardı. Sokakta oynardık. Bütün o konuşulanları yaşadık; “Anne beş dakika daha oynayayım.” Salçalı ekmek verir, gönderirdi. Sokakta oynanan oyunların hepsini oynadık. Aşağı mahalle, yukarı mahalle kavgaları olurdu. Sen yukarı mahallenin bir üyesi olarak toplu halde girerdin her şeye. Filmde de öyle bir çete durumu var.

- Alper Kul: 5 yaşından itibaren sokaktaydım. Bizim kural; “Güneş batmadan eve gir”di. Birkaç kere bunu gerçekleştiremedim. Onda da annem terliğini kaldırıp tam isabet ettirdi. Şu anla kıyaslamak hoş değil. Herkes kendi çocukluğunun tatlı olduğunu söyler. Keza bizim anne babalarımız da öyle söylüyordu, bizim çocuklarımız da öyle söyleyecektir.

BİRİNCİ SINIFI OKUMADAN İKİNCİ SINIFA GEÇMİŞTİM

◊ “Çocukluk aşkları unutulmaz” denir, sizin var mı böyle aşkınız?

- Nurgül Yeşilçay: Bir çocuk vardı. Ben 7 yaşındayken. Bakkalın oğlu. Bir takılıyor bir takılıyordu bana. Çok sinirleniyordum Bu arada birinci sınıfı okumadan ikinci sınıfa geçmiştim. O zamanlar çok zekiydim. Bunu belirtelim. (Gülüyor)

- Alper Kul: Ben çok kısaydım. Lisede sınıfın en küçük kızından daha kısa boyluydum. Kızlar beni tercih etmezdi. Yeğenim Almanya’dan gelmişti. Baktım bir ilaç kullanıyor, ‘Ne o’ dedim, ‘Hormon, boy uzatıyor’ dedi. Aldım, kullandım. Boyum aynı kaldı, kıllandım. Sınıfın hem en kısası hem en kıllısı olarak kaldım. (Gülüyor) İlk kız arkadaşım Müjdat Gezen Sanat Merkezi’ne gittiğim zaman oldu.

KÖY HAYATINA UZAK DEĞİLİM

◊ Oyunculukta emekliliği düşündüğünüz zamanlar oluyor mu?

- Alper Kul: Bizim meslekte emeklilik olmaz. Sahnede yaşlılık gibi hayallerim var.

- Nurgül Yeşilçay: Yoo ben aslında düşünüyorum. Daha sakin bir yerde, daha çok üretmeyi planlıyorum. Resim de yapıyorum ya, hoşuma gidiyor. Köy hayatına uzak değilim. Olur ya gidip sene orada takılayım böyle tatlı tatlı. Çünkü burada trafik çok zamanımızı alıyor. Her yer çok gürültülü. Bazen şişiyorsun.

◊ Daha sakin bir yaşam için yatırımlarınız var mı?

- Nurgül Yeşilçay: Ufak tefek yatırımlarım var. Sana da yatırım tavsiyesi verebilirim. (Gülüyor)

ÇOK ZORLANDIM

◊ Hayatınızın bir dönemini kaleme alacak olsanız, hangi dönemi seçerdiniz?

- Nurgül Yeşilçay: Meslekle ilgili olabilir. Tiyatro bölümünde okurken “İkinci Bahar” ile oyunculuğa başladım ve çok zorlandım. Her zorlandığında pes etmemek, üstüne gitmek konularını yazabilirim.

- Alper Kul: Romantik komediyse evlendikten sonrasını, “hangover” gibi bir şey yapacaksam bekârlık dönemini, sanat filmi çekeceksem okul, sanatla ilgilendiğimi dönemi ele alırım.