Nesneler Bizim Onlara Yüklediğimiz Anlamlardan Ibarettir Insanlar Da Öyle

Merhaba sevgili okur.

Ne vakit biri ya da bir şeyler bizi üzse, onu suçlamaya onun üzerine düşünmeye meyilliyiz.

Kendimiz de dâhil, ne tuhaf.

John Berger "Görme Biçimleri"nde, "Nesneler bizim onlara yüklediğimiz anlamlardan ibarettir, insanlar da öyle." der.

Yanlışları düzeltebildiğimiz bir gün olsun sevgili okur.

Bu hafta sizlerle John Berger’in A'dan X'e isimli kitabından bir bölümü paylaşacağım.

“Mi Soplete, Meydanın kuzeydoğu köşesinde, eski lastik yığınının orda, bir sarmaşık gül var. Okaliptüs ağacının yanında. Gül, beş metrelik bir dal uzatmış, çiçek açacak ışığı bulmak için ağacın gövdesi boyunca tırmanmış.

Beş metre! Yüz otuz diken! Tek tek saydım. Saymak için ara sıra dalı kaldırmam gerekti.

Bir-iki diken de koluma battı. Neden saymak istedim bilmiyorum.

Muhtemelen sana gülün kararlılığından bahsetmek istediğim için. diken.

Seninle ben iki kuşak arasındayız. Birincisi bize yakın olanlar, ölenler ya da öldürülenler. Çoğu şimdiki yaşımızdan gençti. Bizi açık kollarla bekliyorlar.

İkincisi gençler, bizden örnek alanlar.

Yaşamayı seçtiğimiz şey onlara cesaret veriyor. Açık kollarla, bizden devam etmemizi istiyorlar İkisinin arasındayız. Keşke, mi Guapo, birbirimizin kolları arasında olabilseydik!

Uzun zaman önce yaptığım bir şey miydi?

Yoksa yapmak isteyip de yapamadığım bir şey mi? Neyse, elimi bir mektubun üzerine koyup sana göndermek için dış hatlarını çizmek istedim. Bir süre sonra -ne zamansa- nasıl el çizileceğini anlatan bir kitap buldum ve sayfalarını karıştırdım.

Sonra da almaya karar verdim. Hayatımızın hikâyesi gibiydi.

Bütün hikâyeler, ellerin de hikâyesidir — toplayan, dengeleyen, işaret eden, birleştiren, yoğuran, ören, okşayan, uykuda kendini bırakan, kesen, yiyen, silen, müzik çalan, kaşıyan, kavrayan, soyan, sıkan, tetik çeken, katlayan ellerin

Kitabın her sayfasında farklı bir eylemi icra eden ellerin özenli çizimleri vardı. Ben de birini buraya kopyalıyorum.

Sana yazıyorum. Şimdi sana dokunmak isteyen ellerime bakıyorum, uzun zamandır sana dokunamamaktan hükümsüz kalmış gibiler.

A'idacığın”

&#;Matisse bir zamanlar bir santimetrekare mavi ile aynı mavinin bir metrekaresinin aynı şey olmadığını söylemişti. Alanın yaygınlığı tonu değiştirir! Aynı şekilde, mavi bir daire aynı maviden bir kareyle aynı şey değildir. Sınırların şekli de tonu değiştirir!&#;

Görünüre Dair Küçük Bir Teoriye Doğru Adımlar, John Berger

&#;Bir resim cansızsa, nedeni ressamın modele bir işbirliğini başlatacak denli yaklaşmaya cesaret edememesindendir.&#; (John Berger, Görünüre Dair)

Bu cümleyi sanatın tüm dalları için düşünebiliriz. Son ve en vurucu cümle:

&#;Her şeyi bir arada tutan boşluktur!&#; (John Berger, Görünüre Dair)

Bu cümlenin üzerine pek çok sanat eseri inşa edilebilir.

&#;İçinde yaşadığımız kültür belki de şimdiye kadar var olmuş en klostrofobik kültür; küreselleşme kültüründe, Bosch’un cehenneminde olduğu gibi, başka yere ya da başka türlüye dair en ufak bir ışık yok. Verili olan, hapishane!” John Berger

John Berger&#;in en sevdiğim cümlesini Magritte ile paylaşayım.

&#;Nesneler bizim onlara yüklediğimiz anlamlardan ibarettir. İnsanlar da öyle.&#;

ilyas kaneti, @ikaneti:

Matisse&#;in aksiyom değerindeki bu sözü günlük hayatta sınanabilir. Sokakta yüz kişi çevirin, 80&#;i en sevdiğim renk mavi der. Küçük bir objede veya tamamlayıcı detayda güzel duran mavinin aynı tonuyla bütün bir binayı boyarsanız berbat sonuç elde edersiniz. Örnek, okul binaları.☺️

Sanat Cadısı, @sanattcadisi:

Not. Matisse, bu sözünü münhasıran mavi için değil, skaladaki tüm renkler için söylemişti. Yani, derdimiz bizzat mavi renkle değil. Ebatla beraber başka renklerde de yoğunluk/etki değişiyor. Ana renklerde özellikle belirgin. Matisse ana renkçi olduğundan ona batmış tabii. ☺️