Rönesans Tarihi Kısaca
Rönesans
Başlığın diğer anlamları için Rönesans (anlam ayrımı) sayfasına bakınız.
Rönesans (Yeniden Doğuş), Orta Çağ ve Reform arasındaki tarihsel dönem olarak bilinir. 15 - yüzyıl İtalya'sında batı ile klasik İlk Çağ (Eski Roma ve Yunan Eserlerinin incelenmesi) arasında sanat, bilim, felsefe ve mimarlıkta bağın tekrar kurulmasını sağlayan, Antik Yunan filozoflarının ve bilim insanlarının çalışmalarının çeviri yoluyla alındığı, deneysel düşüncenin canlandığı, insan yaşamı (hümanizm) üzerine yoğunlaşıldığı, matbaanın bulunmasıyla bilginin geniş kitlelerle paylaşımının arttığı ve kökten değişimlerin yaşandığı bir dönemdir.
Bu çağ, uzun süredir geriye düşmüş olan Avrupa'nın ticaret ve Coğrafi Keşifler'le yükselişinin öncüsü olmuştur. İtalyan Rönesansı bu dönemin başlangıcındaki sanatsal ve bilimsel gelişmeyi ifade eder. İlk kez İtalyan sanatçı Giorgio Vasari tarafından Vite'de kullanılmış, yılında basılmıştır. Rönesans teriminin kökeni Fransızca'dır. Fransız tarihçi Jules Michelet tarafından kullanılmış ve İsviçreli tarihçi Jacob Burckhardt tarafından 'larda geliştirilmiştir. Yeniden doğuş iki anlamı içerir.[1] Birincisi İlk Çağ'daki klasik metinlerin yeniden keşfi, öğrenimi, sanat ve bilimdeki uygulamalarının belirlenmesidir. İkincisi ise bu entelektüel etkinliklerin sonuçlarının Avrupalılık kültürünü genelde güçlendirmesidir. Bu yüzden Rönesans'tan bahsederken iki ayrı ancak anlamlı yoldan söz edilebilir: Klasik öğrenmenin ve bilimin İlk Çağ metinlerinin yeniden keşfiyle yeniden doğması ve genel anlamda bir Avrupalılık kültürünün yeniden doğuşu. Bu dönemde, Raphael Sanzio ve Michelangelo gibi birçok ressam mevcuttur.
Rönesans döneminin yaratıcılığının esas yürütücü gücü tüccarlardır. Bunlar en kârlı ticaretin hangi alanda olduğunu araştırdılar ve bu yoldan sağladıkları zenginlikleri sanat ve endüstri yeniliklerine yatırdılar. Rönesans; Floransa, Venedik, İngiltere, Portekiz, Hollanda gibi büyük kent-devletlerinde ya da metropollerde doğmuştur.
Rönesans üzerinde derin araştırmalar yapan Burkhard: “Rönesans insanın keşfedilmesidir.” demektedir. Gerçekten de Ortaçağ Avrupa'sında insanın hiçbir değeri yoktu. Engizisyon mahkemelerinde yüz binlerce insan haksız yere ve çok kez yalnızca servetlerini ele geçirebilmek için öldürüldü. Papazlar çeşitli çıkarlar karşılığında günahları bağışlıyorlarda. Hatta cennetten yerler satıyorlardı. Mantık ve insanî temeller kaybolmuştu. Dünya'nın döndüğü kanısına varan Galileo Galilei ve daha pek çok düşünür ya da bilim insanı çeşitli işkenceler görmüş pek çoğu öldürülmüştür. Bu saygınlıkla Rönesans hareketi bilim ve teknolojideki ilerlemenin yanı sıra insan ve doğa sevgisini de birlikte getirdi. Rönesans'ın öncüleri, sanat eylemlerinin yanı sıra edebiyat, tarih ve arkeolojiye de önem verdiler. Resim ve betimleme anlayışı gelişti. Mimaride Gotik tarzı bırakılarak barok ve rokoko üslubu geliştirildi. Rönesans mimarlığının başlıca özellikleri ölçü, yalınlık ve doğallıktır.
Bu biçimde İtalya’da başlayan Rönesans hareketi kısa zamanda bütün Avrupa’da yayıldı. Rönesans daha çok Fransa’da sanat; Almanya’da dinî tablo ve resimler; İngiltere’de edebiyat; İspanya'da resim ve edebiyat alanında gelişti. İtalya'daki rönesans hareketinde eski Yunan ve Roma edebiyatçılarından Tacitus, Sophokles, Domosten, Platon, Cicero ve Virgil'in eserleri yeniden ortaya çıkarıldı. İtalyan düşün adamı ve yazarlarından Niccolò Machiavelli () ve Tasso () yetişip eserler verdiler. Machiavelli'nin Prens adlı eseri ünlüdür. Ressamlardan Rafael () aynı zamanda heykeltıraş, mimar ve edebiyatçı da olan Leonardo da Vinci (), Michelangelo () bu devirde İtalya'da yetişen sanatçılardır.[2][3] Fransa, edebiyat ve düşün sahalarında İtalya’yı geçerek; Ronsard (), Montaigne (), Rabelais (), mimarlıkta Louvre Sarayı'nı yapan Pierre Loscot, Tuileries Sarayını yapan Jean Bullant, resimde de François Clouet yetiştiler. Fransız krallarından I. François () zamanında Collège de France kuruldu. Almanya'da ise daha çok din alanında değişiklikler oldu. Almanya’da hümanizm akımında Erasmus (), Röklen (), Luther (), resimde Albrecht Dürer () yetişti. İngiltere’de tiyatro sahasında eserleriyle tanınan ve Hamlet'in yazarı Shakespeare (), İspanya’da Don Kişot'un yazarı Cervantes (), ressam Velasquez (), Hollanda’da ressam Rembrandt (), Polonya'da ilk kez dünyanın güneş etrafında döndüğünü söyleyen Kopernik yetiştiler. Rönesans devrinde yapılan eserler Avrupa’da hâlâ bulunmaktadır. Ressam ve heykeltıraşların tablo ve heykelleri müzelerde bulunmaktadır.
Kökenler[değiştir Rönesans nedir? Rönesans tarihi çok kısa bilgi?
Rönesans nedir?
“Yeniden doğuş” anlamına gelen Rönesans, Avrupa’da Orta Çağ sonrasında; siyasi, kültürel, politik, bilim, sanat, mimari ve eğitim gibi alanlarda yenilenmeye geçmiştir. ve yüzyılı kapsayan bu yenilenme süreci de Rönesans dönemi olarak isimlendirilmiştir.
Rönesans tarihi
Feodal ortaçağdan kapitalist toplumsal oluşumlara geçiş dönemi sırasında her ülkede değişik ömürde olmuş ve değişik izler taşımış Avrupa kültür hareketi. Rönesans kültürünün değişkenliği, burjuva kesimlerin gelişme düzeyine, üretici güçlerin gelişmesiyle kapitalist üretim ilişkilerinin başlaması sonucunda ortaçağ feodal toplum düzeyine üstyapısından bir kopmanın yer alışına yakından bağlıdır, ideolojik alanda da ortaçağ dinsel dünya imgesinden adım adım bir kopma başlamış, öbür dünya anlayışı tartışma konusu olmuştur. Düşüncenin dünyasallaşmaya başlamasıyla birlikte, insan da üretici, akılcı ve etkin bir kişilik olarak dünya imgesi içindeki yerini almıştır. Böyle bir şey, yeni ölçülerin ortaya çıkmasına yol açmış, sanatsal ve bilimsel etkinliklere yeni bir itici güç kazandırmıştır.
Rönesans dönemi
Antik Yunan ve Roma kültürüne dönüşte, Rönesans hareketinin kurucu uğraklarından birini oluşturmuş; Antik Çağ yeniden bulgulanıp özümlenmiştir. Bu gelenek seçimi, harekete de kendi adını vermiştir. (‘Yeniden Doğuş’). Rönesans kültürü ilkin, antik geleneklerin korunmasının yanı sıra, ticaret burjuvazisinin ileriye doğru gelişmesinin yer aldığı İtalyan kent cumhuriyetlerinde boy atıp serpilmiştir. Rönesans’ı en önemli düşünce akımı olarak antik kültür mirasına bağlayan, filolojik yönden antik kültürü kuşatan ve Yeni Çağlarda buna ideolojik bir verimlilik kazandıran hümanizmin ilk adımları da yine Rönesans’ta atılmıştır.
Rönesas hümanizminin başlıca temsilcileri (L. Valla, Pico della Mirandola, seafoodplus.infoas, Rotterdamlı Erasmus, seafoodplus.infoin, Th. Morus, seafoodplus.info vb.), akıl ve bilgi yoluyla kendi adına karar verme ve kendi eylemlerinden kendisi sorumlu olma yeteneğini kazanmış insanın erdemlerinin, özgürlüğünün ve, bağımsızlığının tanınmasını istemişlerdir. Böyle bir şeye, ortaçağ kilise dogmalarının insanlardan beklediği kesin boyun eğme anlayışının tam karşıtında yer almaktaydı. Dinsel dünya görüşüne bağlı anlayışların yerini, tarihsel olayların bilgisi ile doğa yasalarının araştırmışına yönelik dünyasal bilgelik almıştı. Geçmişe dayanan öğretiler eleştiriden geçilmeye başlanmış, örneğin, İncil bile kendi bilimsel kaynaklarınca ele alınarak gözden geçirilmişti (Erasmus). Rönesans hümanistlerinin bilimsel canlılığı ve araştırma ahlakı, kendi başına bir amaç taşımıyordu, tam tersine, insanları feodalizmin dünyasal gücüyle dinsel gücü karşısında ezilmekten kurtarmak için verilen savaşımın bir parçasını oluşturuyordu. Rönesans felsefesiyle hümanist bilim, böylece Avrupa’da Reform Hareketi’nin başlamasıyla güçlenen erken burjuva devriminin hazırlayıcısı olmuştur. Kilisenin otoritesi ile dünyasal otorite sorgulamaya tutulmuş, feodalizmin ideolojik merkezi olan Roma Katolik kilisesine karşı açık savaş açılmıştı. Hümanist karşı çıkışlar, Latin dili ve aydın özelliği yüzünden geniş halk kitlelerine ulaşamadıysa da, ( yüzyıldaki Jan Hus’cu ve yüzyıldaki Luther’ci ve Calvin’ci) Reform Hareketleri’nin getirdiği dinsel ve toplumsal kanıtlar, tüm feodal toplum düzenine karşı savaşımda silah yerine geçmişti. Halkın, özellikle de köylülerin devrimci ayaklanmaları, erken burjuva Alman devriminde ( – ) doruk noktasına ulaşmış; ama feodal gericiliğin yenilgisiyle son bulmuştu. Buna karşılık Hollanda’da burjuvazi, ’de cumhuriyetin kurulmasıyla birlikte siyasal iktidarı da ele geçirmişti. İngiltere ve Fransa gibi merkeziyetçi ulusal devletlerde ise, burjuvazi krallıkla birlik olarak yüksek soyluların ademi merkeziyetçiliğini kırmıştı.
Reform Hareketi içinde yer alan (Papalık kilisesinin egemenliğinden kurtulma, bireyin kendini belirleyiciliği vb. gibi) süreçler sonunda, Rönesans kültürüne gelip dayanılmıştı. Genelinde bakıldığında, Reform Hareketi’nin etkisini artırarak, Rönesans’ın kültürel başarılarının demokratikleştirilmesi sürecini rayına oturttuğu görülür. Rönesans’ın tarihsel önemi, bu nedenle, feodalizmin egemenliği sırasında ortaya çıkmakta olan burjuva kapitalist toplum düzeninde ilk büyük çatışmanın kültürel ve ideolojik hazırlayıcısı olmasından gelir. Burada ilk kez bir sınıf olma yolunda, burjuva kesimler, bütün bir halkın ve ilerde tarihi taşıyacak sınıfların sözcülüğünü yapmıştır.
Rönesans tabloları
Rönesans dönemi ressam ve tablolarıyla oldukça iç içe geçmiş bir süreçtir. Rönesans’ın en önemli üç ressamı; Leonardo Da Vinci, Michelangelo Buonarroti ve Raffaello Sanzio olarak sıralanmaktadır. Da Vinci insan bedenindeki altın oranı bulmuş ve bunu eserlerine aktarmıştır. Bu kapsamda Rönesans döneminin et etkili tabloları aşağıdaki gibi sıralanmaktadır.
- Son Akşam Yemeği, Leonardo Da Vinci
- Atina Okulu, Raffeello Sanzino
- Adem’in Yaratılışı, Michelangelo Buonarroti
- Aziz George ve Ejderha, Tintoretto
- Cana’da Düğün, Veronese
nest...
Rönesans nedir? Rönesans tarihi çok kısa bilgi?
Rönesans nedir?
“Yeniden doğuş” anlamına gelen Rönesans, Avrupa’da Orta Çağ sonrasında; siyasi, kültürel, politik, bilim, sanat, mimari ve eğitim gibi alanlarda yenilenmeye geçmiştir. ve yüzyılı kapsayan bu yenilenme süreci de Rönesans dönemi olarak isimlendirilmiştir.
Rönesans tarihi
Feodal ortaçağdan kapitalist toplumsal oluşumlara geçiş dönemi sırasında her ülkede değişik ömürde olmuş ve değişik izler taşımış Avrupa kültür hareketi. Rönesans kültürünün değişkenliği, burjuva kesimlerin gelişme düzeyine, üretici güçlerin gelişmesiyle kapitalist üretim ilişkilerinin başlaması sonucunda ortaçağ feodal toplum düzeyine üstyapısından bir kopmanın yer alışına yakından bağlıdır, ideolojik alanda da ortaçağ dinsel dünya imgesinden adım adım bir kopma başlamış, öbür dünya anlayışı tartışma konusu olmuştur. Düşüncenin dünyasallaşmaya başlamasıyla birlikte, insan da üretici, akılcı ve etkin bir kişilik olarak dünya imgesi içindeki yerini almıştır. Böyle bir şey, yeni ölçülerin ortaya çıkmasına yol açmış, sanatsal ve bilimsel etkinliklere yeni bir itici güç kazandırmıştır.
Rönesans dönemi
Antik Yunan ve Roma kültürüne dönüşte, Rönesans hareketinin kurucu uğraklarından birini oluşturmuş; Antik Çağ yeniden bulgulanıp özümlenmiştir. Bu gelenek seçimi, harekete de kendi adını vermiştir. (‘Yeniden Doğuş’). Rönesans kültürü ilkin, antik geleneklerin korunmasının yanı sıra, ticaret burjuvazisinin ileriye doğru gelişmesinin yer aldığı İtalyan kent cumhuriyetlerinde boy atıp serpilmiştir. Rönesans’ı en önemli düşünce akımı olarak antik kültür mirasına bağlayan, filolojik yönden antik kültürü kuşatan ve Yeni Çağlarda buna ideolojik bir verimlilik kazandıran hümanizmin ilk adımları da yine Rönesans’ta atılmıştır.
Rönesas hümanizminin başlıca temsilcileri (L. Valla, Pico della Mirandola, seafoodplus.infoas, Rotterdamlı Erasmus, seafoodplus.infoin, Th. Morus, seafoodplus.info vb.), akıl ve bilgi yoluyla kendi adına karar verme ve kendi eylemlerinden kendisi sorumlu olma yeteneğini kazanmış insanın erdemlerinin, özgürlüğünün ve, bağımsızlığının tanınmasını istemişlerdir. Böyle bir şeye, ortaçağ kilise dogmalarının insanlardan beklediği kesin boyun eğme anlayışının tam karşıtında yer almaktaydı. Dinsel dünya görüşüne bağlı anlayışların yerini, tarihsel olayların bilgisi ile doğa yasalarının araştırmışına yönelik dünyasal bilgelik almıştı. Geçmişe dayanan öğretiler eleştiriden geçilmeye başlanmış, örneğin, İncil bile kendi bilimsel kaynaklarınca ele alınarak gözden geçirilmişti (Erasmus). Rönesans hümanistlerinin bilimsel canlılığı ve araştırma ahlakı, kendi başına bir amaç taşımıyordu, tam tersine, insanları feodalizmin dünyasal gücüyle dinsel gücü karşısında ezilmekten kurtarmak için verilen savaşımın bir parçasını oluşturuyordu. Rönesans felsefesiyle hümanist bilim, böylece Avrupa’da Reform Hareketi’nin başlamasıyla güçlenen erken burjuva devriminin hazırlayıcısı olmuştur. Kilisenin otoritesi ile dünyasal otorite sorgulamaya tutulmuş, feodalizmin ideolojik merkezi olan Roma Katolik kilisesine karşı açık savaş açılmıştı. Hümanist karşı çıkışlar, Latin dili ve aydın özelliği yüzünden geniş halk kitlelerine ulaşamadıysa da, ( yüzyıldaki Jan Hus’cu ve yüzyıldaki Luther’ci ve Calvin’ci) Reform Hareketleri’nin getirdiği dinsel ve toplumsal kanıtlar, tüm feodal toplum düzenine karşı savaşımda silah yerine geçmişti. Halkın, özellikle de köylülerin devrimci ayaklanmaları, erken burjuva Alman devriminde ( – ) doruk noktasına ulaşmış; ama feodal gericiliğin yenilgisiyle son bulmuştu. Buna karşılık Hollanda’da burjuvazi, ’de cumhuriyetin kurulmasıyla birlikte siyasal iktidarı da ele geçirmişti. İngiltere ve Fransa gibi merkeziyetçi ulusal devletlerde ise, burjuvazi krallıkla birlik olarak yüksek soyluların ademi merkeziyetçiliğini kırmıştı.
Reform Hareketi içinde yer alan (Papalık kilisesinin egemenliğinden kurtulma, bireyin kendini belirleyiciliği vb. gibi) süreçler sonunda, Rönesans kültürüne gelip dayanılmıştı. Genelinde bakıldığında, Reform Hareketi’nin etkisini artırarak, Rönesans’ın kültürel başarılarının demokratikleştirilmesi sürecini rayına oturttuğu görülür. Rönesans’ın tarihsel önemi, bu nedenle, feodalizmin egemenliği sırasında ortaya çıkmakta olan burjuva kapitalist toplum düzeninde ilk büyük çatışmanın kültürel ve ideolojik hazırlayıcısı olmasından gelir. Burada ilk kez bir sınıf olma yolunda, burjuva kesimler, bütün bir halkın ve ilerde tarihi taşıyacak sınıfların sözcülüğünü yapmıştır.
Rönesans tabloları
Rönesans dönemi ressam ve tablolarıyla oldukça iç içe geçmiş bir süreçtir. Rönesans’ın en önemli üç ressamı; Leonardo Da Vinci, Michelangelo Buonarroti ve Raffaello Sanzio olarak sıralanmaktadır. Da Vinci insan bedenindeki altın oranı bulmuş ve bunu eserlerine aktarmıştır. Bu kapsamda Rönesans döneminin et etkili tabloları aşağıdaki gibi sıralanmaktadır.
- Son Akşam Yemeği, Leonardo Da Vinci
- Atina Okulu, Raffeello Sanzino
- Adem’in Yaratılışı, Michelangelo Buonarroti
- Aziz George ve Ejderha, Tintoretto
- Cana’da Düğün, Veronese