Sezgi nedir?
Kendisinden ileri seviye nörobiyoloji dersleri aldığım Harward ve UCLA&#; lı Dr. Dan Siegel, sezgi dediğimiz şeyin bedenden beyne gelen sinyaller olduğunu söylüyor.
Sezgi, orta prefrontal korteksin bedenimizin başta gizemli duran bilgeliğine erişimidir. Beynimizin bu bölgesi, kalp ve bağırsaklar gibi organların da dahil olduğu geniş bir bölgeden bilgi alır. Bu bilgiler bize, kendimiz için doğru seçimler yapmakla ilgili paha biçilmez kaynak olur.
Bağırsaklarımızın, rahmimizin, kalbimizin bildikleri var. Öyle lafta değil, sahiden var.
Evrimsel olarak beyin bedenden çoook sonra gelişti, ve kadim geleneklerde zaten farkında olunan bedenin bilgeliği, bugün yeni yeni araştırılıyor. Bilim dünyası artık beyinle ilgili araştırmalardan &#;beyin-beden bağlantıları&#; na (bakınız: polyvagal teori, vagus siniri) ve daha bütünsel yaklaşıma, entegrasyona kayıyor desek abartı olmaz.
Bugün hala sezgi ile ilgili bilimsel olarak açığa çıkarılacak çok şey olsa da, sezginin anlatılamaz, anlaşılamaz olduğu günler geride kalıyor.
Kadim geleneklerde ve pek çok kültürde neden kalbin sesi diye bir şey olduğuna dair bir fikrimiz oluşmaya başladı: Kalbin kapsamlı bilgiyi işlemden geçiren ve yukarıda beyne veri aktaran gelişmiş bir sinir ağı var. (Kalple ilgili bu çerçevede çok enteresan şeyler öğrenmek isterseniz : Amerika&#; daki HearthMath Institute web sitesini ziyaret etmenizi öneririm.)
Peki içimizden gelen bu bilgiler sadece özel bir zümreye mi has? Sahiden kiminin sezgileri çok güçlü, diğerlerinin de zayıf mı?
Hayır, hepimizin erişimine açık sezgiler.
O halde sezgilerimizi güçlendirmek için ne yapmamız makul görünüyor? Bedenin içini dinlemeyi öğrenmek. Bedenin içinin farkında olmak, &#;iç alan farkındalığı&#; dır ve adına yine bilim adamları &#;interosepsiyon&#; diyorlar. Interosepsiyonun, yoga ve meditasyon ile arttığına dair bilimsel kanıtlar var ve sayıları günden güne artıyor.
Bugüne kadar salt zihninizle girdiğiniz çıkmazları düşünün. Yalnız değilsiniz çünkü bu içinde yaşadığımız dönemin hakim kültürünün bize ana mesajlarındandı. Aristo&#; nun &#;Düşünüyorum, o halde varım&#; ından bu yana kandırıldık,
Hepimiz ne zaman hayat zamanı, ne zaman ölüm zamanı olduğunu los ovario’larımızdan biliriz. Kendimizi aldatmaya çalışabiliriz, ama biliriz.
-Clarissa Estes, Kurtlarla Koşan Kadınlar
Clarissa, kitabın başka bir yerinde de hayatımda duyduğum en nefis soruyu sorar: &#;Ovario&#;larının bildiği neyi bilmiyorsun?&#;
(Hadi bugün sorun kendinize ve hemen cevaplamaya çalışmayın, zihinsel bir alışkanlığı kırın ve sadece sorun: Yumurtalıklarının bildiği neyi bilmeye kendime izin vermiyorum?)
Çok eskiden &#;Sezgi de ne!&#; derdim ve &#;Hiç yaratıcı değilim.&#; (koca bir cehalet) dediğim gibi &#;Benim hiç sezgim yok&#; (daha da büyük bir cehalet!) derdim.
Şimdi bu satırları okuyan ve benzer düşünceye sahip olanlar sözüm size, kulağınıza kar suyu kaçırmak istiyorum:)
Son yıllarda giderek artan şekilde tamamen sezgilerime göre yaşıyorum ve hayatım müthiş kolaylaştı. Kararlarımı sezgilerime göre veriyorum, zihinsel sorgularda kaybolmuyorum. Sezgilerim güçlendi, diye ifade ediyorum ben bile bazen, ama bu doğru değil. İşin aslı, hepimiz gibi benim de sezgilerim hep güçlüydü. Sadece ben onları duymaya başladım.
Lütfen hangi eğitim, hangi kurs diye de düşünmeyin. En harika şeyler, şey olmayanlar ve para vermeden elimizin altında olanlar. Başınızı sokacak bir yuvanız varsa hemen bu akşam kendinizle 5 dk. ile başlayıp, dk. arttırarak gidin ve meditasyon yapın.
Afilli yogaların peşine düşmeyin de, bedenin mikro hareketlerini hissederek hareket edin.
Sezgi, hayatın ve varoluşun bize fısıltısı, ulaşılabilir, elimizin altında, vücudumuzun içinde, hazır.
Elinizi uzatın.