Sifat Yapan Ki

Türkçede üç tane &#;ki&#; vardır; bunların özellikleri ve imlâsı (yazımı) şöyledir:

1) İlgi zamiri &#;-ki&#; ve özelikleri

&#;-ki&#; ilgi zamiri;

• Belirtili isim tamlamasında tamlananın yerine kullanılır.
• Tamlayan eklerinin üzerine gelir.
• Ek hâlindeki tek zamirdir. &#;-ki&#;
• Eklendiği kelimeye bitişik yazılır ve bir ismin (tamlananın) yerini tutar.
• Büyük ve küçük ünlü uyumu kurallarına uymaz; sadece -ki şekli vardır.

Örnekler:

» benim kalemim ⇒ benimki
» onun eli ⇒ onunki
» Orhan&#;ın puanına nazaran Hakan&#;ınki daha yüksek.
» Cemal&#;in defteri seninkinden daha düzenli.
» senin kalemin ⇒ seninki
» Ali&#;nin eli ⇒ Ali&#;ninki
» onun düşüncesi ⇒ onunki&#;

2) &#;ki&#; Bağlacı

&#;ki&#; bağlacı;

• Sadece &#;ki&#; biçimi vardır.
• Kendinden önceki ve sonraki kelimelerden ayrı yazılır.
• Türkçe değil, Farsça bir bağlaçtır ve Türkçe cümle yapısına aykırı olarak kullanılır.

Örnekler:

• Yağmur yağmadı ki mantarlar ortaya çıksın.
• Bir şey biliyor ki konuşuyor.
• Vefalı ol ki, vefa göresin.

» &#;ki&#; ile başlayan bir ara cümle asıl cümlenin içinde kısa çizgiler arasında verilebilir:

• Bu ezanlar &#;ki şahadetleri dinin temeli-

3) &#;-ki&#; Yapım Eki

&#;-ki&#; yapım eki;

• İsimlere eklenerek yer ve zaman bildiren sıfatlar türeten ektir.
• Zaman bildiren kelimelerin sonuna doğrudan eklenirken, yer bildiren sıfatlar türetirken &#;-dE&#; hâl ekiyle birlikte kullanılır.
• Sadece -ki ve az da olsa -kü şekilleri vardır.
• Eklendiği sözcüğe daima bitişik yazılır.

Örnekler:

• bu yılki sınav,
• yarınki maç,
• dünkü film,
• bugünkü aklım&#;
• masadaki kitaplar,
• duvardaki saat,
• evdeki hesap&#;