Türkan Şoray Açlık

• beni derinden etkilemiş bir kitap ve bir filmin ortak adı.
  
  kitap olanı knut hamsun'un ünlü eseri açlık. ylajali ve bir çok açlık içinde, parasız ama gururlu geçen sekanslar içimde yer etmiş durumda.
  
  film olanı ise bambaşka bir hikaye olan türkan şoray'ın başrol oynadığı açlık. görüntüleri, müziği ve oyunculukları açlığı iliklerinize kadar hissettirir. türkan şoray'ın dönüş'le birlikte en yi filmidir.

• dünyanın en utanç verici gerçeklerinden biridir. tabi kastettiğim bi kaç saat yemek yemeyince duyulan his değil. kastettiğim;
  
  seafoodplus.info&#x;1&ie=utf-8&sa=n&tab=wi
  
  söylenecek çook şey var ama insan kilitlenip kalıyor

• an itibari ile sözlükçülerin başına vuran şey. sol frame'de bir yemek muhabbeti aldı başını gidiyor. yeter lan canım çekiyor, bir yerlerim şişti yeter!

• açlığını ekmek arası dinamitle bastırırlar, fark etmezsin içinde yok olanı.

• kardeşin uyanmasını bekleten şeydir.
  uyansa,ekmek alsa mesela, sonra kandırsam çılgın sözlerle ve patates kızartmaya ikna etsem.
  
  offf, sözlük git uyandır şunu allahsız!!! su falan dök bişey yap

• en basit çeşidini, besin yoksunluğunun yarattığı durumdur. lakin ona doyduktan sonra da açlık bitmez, sadece çok daha acıklı bir hal alır..
  
  bir süredir konu hakkında düşünüyorum; hatta özellikle tony scott'ın the hunger'ını son izlediğim zamandan beri. filmden bahsetmeyeceğim ama bence orada bahsedilen açlıkta da kandan ötesi var. yaşamak için ihtiyaç duyduğumuz besinleri aldığımızda doyarız; hayatımızı sürdürmek için yeterli ve gerekli olan temel koşulu sağlamış oluruz. peki buna tokluk denebilir mi? yani açlığın karşıtı tokluk olabilir mi? bence olamaz. açlık bir tezse, antitezi tokluk olabilir belki ama bu da sırf senteze koyacağımız açgözlülüğümüzü meşru çıkarmak için kurulmuş bir denklem sanırım. oysa hayvanların açlığı basittir; yerler ve doyarlar; tekrar acıkırlar, tekrar yerler ve tekrar doyarlar. besin bulmak yaşamlarının amacıdır; gene aynı şekilde yaşamlarını sürdürmelerinin de tek yolu. o zaman bizim açlığımız -sadece- kolayca alt edilebilecek bir şımarıklık mıdır? bir çeşit artı değer şımarıklığı?
  
  peki hayvanlığı bile şaibeli bir hayvanın, yani insanın açlığı hangi noktada son bulur? öznesi biz, nesnesi besin olan açlığımızı her giderdiğimizde; yeni bir nesneye acıkırız. çünkü yaşam savaşımızın konusu artık besin bulmak değildir. elbette hala yaşayabilecek kadar yiyen ve günü bunu sağlamak için didinerek tüketen insanlar var. peki öyle olmayanlar, yani yediği halde aç olanlar. çöpü karıştırmayanlar, yemeksepeti'ne dadananlar, akşam yemeği son derdi olanlar; ben, biz, doyduktan sonra neye acıkırız? yeni biten savaşın; garanti yemek zaferinin yorgunluğunu üzerimizden atmdan neye savaş açarız? açlığının nesnesini kaybeden insan, neye doymaya çalışır? ve her doyuşun başka bir açlığa gebe olduğunu fark eden özne, açlıkla nasıl savaşır? neyle savaştığını bilmeyen bir savaşçı, kazanamayacağına ne zaman ikna olur?
  
  buna benzer düşünceleri toparlamaya çalışırken, hep doğru soruları soramadığımı ve aslında insan doğasının öznel yapısını kaçırdığımı hissettim. hala da bir sonuca ulaşabilmiş değilim. anlamadan irdelemek de böyle bir şey. sonuçta bu konuyu kendimce somutlaştırmak için birbirine bağlı üç ayrı iradesi olan bir hikaye yazdım. işte "açlık" aynı zamanda bu hikayenin de adıdır.
  
  okumak isteyen kendisini şurada bulabilir( seafoodplus.info ).
  
  bir dahaki sefere "tanım" yazarken de en azından daha emin olmaya çalışacağım, bu pek "doyurucu" olmadı.

• ekşibition'a girdiğimde hissettiğimdir.
  ya da acıkınca mı giriyorum nedir anlamadım.
  her girdiğimde kalkıp yemek yiyorum yahu.

• eti tadında reklamlarında yer alan sevimli, zıpır, afacan, hanimiş yaratıklar.. peluş, renkli, bıcır bıcır, yaramaz , durdurulamayan şirin mi şirin tiplemedir.. "keşke benim de öyle açlığım olsa" dersiniz.. o ka sevimlidirler yani..

• oruçla anlaşılması imkansızdır. gerçekten aç kalan insan, akşam bir dolu yemek yemeyi ummaz. böyle bir umut onun için ancak bir fantezi olarak kalır. açlığı sadece karnınız boşken anlayamazsınız. açlık, en temel ihtiyacımızı yerine getiremeyişimizin burukluğu, ezikliği ve bu duyguların da ötesinde yaklaşan ölüme karşı hissedilen çaresizliktir.

• pakistanlı insanların şu süre yaşadığı şey
  seafoodplus.info&#x;&categoryid=81

ekşi sözlük kullanıcılarıyla mesajlaşmak ve yazdıkları entry'leri
takip etmek için giriş yapmalısın.

Konu

Diğer

Durum

İkinci El

Kutu

Var, Açılmış

Yapım

Yerli

Yaş Sınırı

Genel İzleyici

Menşei

Türkiye