Turgut Uyar Sizin Alınız Al

Tanımadığınız bir insan hakkında konuşur musunuz? İtiraf etmek gerekirse hepimiz konuşuyoruz her gün.

Peki yazar mısınız onun hakkında? Yazıyoruz her gün. İnternet konuşmalarımız ya da günlüklerimiz başkaları hakkında yazdıklarımızla dolu

Peki nedir derdimiz tanımadığımız insanlarla? Bize hissettirdikleridir elbet. Kimi nefret, kimi neşe, kimi hüzün hissettirir. Dokunurlar bazen, batarlar bazen, öldürürler bazen, içimize yaşama sevinci doldururlar bazen. İçimizdeki bardak taşar. Konuşuruz, yazarız onlar hakkında. Artık bir tanışıklığımız vardır tanımadığımız insanlarla.

Yazımızın mevzubahsi Turgut Uyar. Kendisi hakkında çok bilgi sahibi değilim. Hayranı değildim, şiir kitabını elime alıp okumadım. Akrabası değilim, bir kan bağımız yok. Sadece dedim ya içinizdeki bardağı taşırır bazıları. Turgut Uyar, cümlelerinden kayık yaptı kürek yaptı geldi içimdeki suyu taşırdı.

Şiir üzerine sürekli kafa yoran, emek harcayan ve hatta düzenli şiir okuyan birisi değilim. Vakti zamanında Orhan Veli, Can Yücel şiirlerine bakmışlığım, nedir şu “haiku” demişliğim vardır ancak. Turgut Uyar benim için simasını bilip adını bilmediğiniz ama her gün sokakta karşılaşınca selamlaşıp devam ettiğiniz birisi gibiydi.

“Denge” şiiriyle karşılaştık geçen gün internetin sokağı Facebook’ta. "Tel cambazının tel üstündeki durumunu anlatır şiirdir" başlıklı şiirinde halet-i ruhiyesini anlatıyordu Uyar. Sanki aklıma oturup gönlüme bastırıp çıkartmıştı dizeleri.

Sizin alınız al inandım
Morunuz mor inandım
Tanrınız büyük amenna
Şiiriniz adamakıllı şiir
Dumanı da caba
Dumanı da caba
Bütün ağaçlarla uyuşmuşum
Kalabalık ha olmuş ha olmamış
Sokaklarda yitirmiş cebimde bulmuşum
Ama sokaklar şöyleymiş
Sokaklar şöyleymiş
Ağaçlar böyleymiş
Sokaklar şöyleymiş
Ağaçlar böyleymiş

Ama sizin adınız ne
Benim dengemi bozmayınız
Ama sizin adınız ne
Benim dengemi bozmayınız

Sokaklar şöyleymiş
Ağaçlar böyleymiş
Sokaklar şöyleymiş
Ağaçlar böyleymiş

Aşkım da değişebilir gerçeklerim de
Pırıl pırıl dalgalı bir denize karşı
Yan gelmişim diz boyu sulara
Hepinize iyi niyetle gülümsüyorum
Hiçbirinizle döğüşemem
Siz ne derseniz deyiniz
Benim bir gizli bildiğim var
Sizin alınız al inandım
Morunuz mor inandım
Ben tam kendime göre
Ben tam dünyaya göre
Ama sizin adınız ne
Benim dengemi bozmayınız

Sokaklar şöyleymiş
Ağaçlar böyleymiş

Sezen Aksu’nun Onno Tunç’la beraber  bestesini  yaptığı “Denge” şarkısı geldi aklıma. Mırıldanıp durdum içimde. “Sokaklar şöyleymiş, ağaçlar böyleymiş…”, “Hiçbirinizle döğüşemem siz ne derseniz deyiniz”, “Aşkım da değişebilir gerçeklerim de”, “Sokaklar şöyleymiş, ağaçlar böyleymiş”.

yılında şiir hakkında düşüncelerini yazıya döken Uyar “Şiir bir sanat olayı değildir. Bir yaşama çabasıdır önce. Yaşadığımıza tanıklık eder. Her gün yeni bir dünya içinde, her gün yeniden duygulanan insan, her gün bunları yeni biçimlerle söylemelidir” demiş. Zihninde birikenleri kalemine aktarıp tekrar ve tekrar söylemiş Uyar. Bu satırları okuduğunuz ekrandan başınızı kaldırıp hemen yanınızda varsa pencerenizin dışına bakarsanız orada bulutları göreceksiniz belki, belki uçan kuşları, belki gülümseyen insanları veya bir çocuğun elinden kaçıp gökyüzüne doğru giden sarı balonu. Yine Uyar’dan dizelerle konuşacak olursak;

“İkimiz birden sevinebiliriz göğe bakalım
Şu kaçamak ışıklardan şu şeker kamışlarından
Bebe dişlerinden güneşlerden yaban otlarından
Durmadan harcadığım şu gözlerimi al kurtar
Şu aranıp duran korkak ellerimi tut
Bu evleri atla bu evleri de bunları da
Göğe bakalım.”

yılındaki notlarında Uyar “Yaşadığım çok kötü günler, yaşadığım anlardaki yoğunluğunu yitirdi. Yaşadığım iyi günleri de unutmuşum. Sonuç: anlamsız bir ortalama. Neden de hep tek başına yaşamaya zorlanmam. Toplumsal düzen gereği, mutluluğu da tek başına aramam. Bin türlü (ve hâlâ  süren) hesaplı kargaşadan tek başına çıkabileceğim konusunda şartlandırılmam. Benim için ve benim durumumda olanlar için nerden bakılsa önemli olan sonuçtur. Anlık mutluluklar (mutsuzluklar birikir) birikmiyor.” derken aslında ortak bir aklın çıkarımlarını sırtlanıp dökmüş kağıtlara.

Turgut Uyar şiirleriyle yaşıyor. Aramızda dolaşıyor. Bazen karşımıza çıkıyor, bazen arkamızdan bir şarkı olmuş fısıldanıyor sözleri.

“Sokaklar şöyleymiş ağaçlar böyleymiş…”

Turgut Uyar
Büyük Saat (Bütün Şiirleri)
Yapı Kredi Yayınları, İstanbul,

Görsel seafoodplus.info adresinden alınmıştır.

insan en çok sabahları arar sevdiği kadını
diyor birisi,katılıyorum o sabahlara
öğleler kaba yaşanır,kalındır
akşamüstleri ince hüzünlü
çiçekler alınıp verilebilir
sabahtır yalnızlık
nasıl sabah nasıl yalnızlık
ve şiirsel hiçbir yanı yok sanılır
var mıdır,vardır
vardır,ama çiçeklerle değil
kendi başına
zımpara taşı gibi acımasız

ne aklıma gelse bir bakıyorum unutmuşum
tren penceresinden bir tarla
eskiyip atılmış bir gömlek,hiç unutmam

hiç unutmam, hiç unutmam, hiç unutmam
diyor birisi yineliyorum
hiç unutmam, hiç unutmam, hiç unutmam, hiç unutmayın
insan nasıl direnir başka
hiç unutma

bir zamanlar kars'ta bir otel odasında
bir gezgin kokucunun bana verdiği
bir alüminyum şişeyi unutmuyorum

ölümü geciktirmek sonsuzluğu kısaltmaz
diyor birisi,evet ama
hayatı uzatır sanki

sanki ama ne adına
hayatın kendisi adına
sonsuz bir törenle susuyorum
sonsuz dirim için,o sonsuz adama
sonra duyguya,ele benzer şeyler giriyor hayatıma
el midir duygu mudur
evet bazı kişiler kararsız ama
benim seçmediğim sanılır hayatımda

el altından el ilanı dağıtıyor
birisi,almıyorum allah aşkına
alamam,neden alamam
biliyorum hiçbir şey yapamam tek başıma
biliyorum beni kendi başıma sanan birisi
durmadan hata yapıyor
serçeye, kumruya, öküze sormadan

insanın kendi seçtiği toprak
doğrusu,toprağın kendi seçtiği insan
dirimin geleceğini doğruluyor durmadan

-her şeyden biraz kalır-
diyor birileri, çoğulluk haklılıktır.
kavanozda biraz kahve,
kutuda biraz ekmek,
insanda biraz acı.
insanda biraz mutluluk
ama en geçerli söz
insan en çok sabahları arar sevdiği kadını
türkiye'de ve dünya'da

Turgut Uyardenge

şair Turgut Uyar ile tanışmadıysanıseafoodplus.info tanışın derim seafoodplus.info kendisi,şahane şiirleri ile insanın yaşamına ışık tutuyor

DENGE
Sizin alınız al inandım
Sizin morunuz mor inandım
Tanrınız büyük amenna
Şiiriniz adamakıllı şiir
Dumanı da caba

Bütün ağaçlarla uyuşmuşum
Kalabalık ha olmuş ha olmamış
Sokaklarda yitirmiş cebimde bulmuşum
Ama sokaklar şöyleymiş
Ağaçlar böyleymiş
Ama sizin adınız ne
Benim dengemi bozmayınız

Aşkım da değişebilir gerçeklerim de
Pırıl pırıl dalgalı bir denize karşı
Yangelmişim diz boyu sulara
Hepinize iyiniyetle gülümsüyorum
Hiçbirinizle dövüşemem
Benim bir gizli bildiğim var
Sizin alınız al inandım
Morunuz mor inandım
Ben tam kendime göre
Ben tam dünyaya göre
Ama sizin adınız ne
Benim dengemi bozmayınız
GÖĞE BAKMA DURAĞI

İkimiz birden sevinebiliriz göğe bakalım
Şu kaçamak ışıklardan şu şeker kamışlarından
Bebe dişlerinden güneşlerden yaban otlarından
Durmadan harcadığım şu gözlerimi al kurtar
Şu aranıp duran korkak ellerimi tut
Bu evleri atla bu evleri de bunları da
Göğe bakalım

Falanca durağa şimdi geliriz göğe bakalım
İnecek var deriz otobüs durur ineriz
Bu karanlık böyle iyi aferin tanrıya
Herkes uyusun iyi oluyor hoşlanıyorum
Hırsızlar polisler açlar toklar uyusun
Herkes uyusun bir seni uyutmam bir de ben uyumam
Herkes yokken biz oluruz biz uyumayalım
Nasıl olsa sarhoşuz nasıl olsa öpüşürüz sokaklarda
Beni bırak göğe bakalım

Senin bu ellerinde ne var bilmiyorum göğe bakalım
Tuttukça güçleniyorum kalabalık oluyorum
Bu senin eski zaman gizlerin yalnız gibi ağaçlar gibi
Sularım ısınsın diye bakıyorum ısınıyor
Seni aldım bu sunturlu yere getirdim
Sayısız penceren vardı bir bir kapattım
Bana dönesin diye bir bir kapattım
Şimdi otobüs gelir biner gideriz
Dönmeyeceğimiz bir yer beğen başka türlüsü güç
Bir ellerin bir ellerim yeter belliyelim yetsin
Seni aldım bana ayırdım durma kendini hatırlat
Durma kendini hatırlat
Durma göğe bakalım