Çubuk Ve Koni Reseptörleri
kaynağı değiştir]
Üç koni türünden alınan sinyallerdeki fark, beynin rakip renk görme süreci aracılığıyla sürekli bir renk aralığını algılamasını sağlar. (Çubuk hücreler, nm'de, kabaca S ve M konilerinin tepe duyarlılıklarının tam ortasında bir tepe duyarlılığına sahiptir.)
Reseptörlerin tümü, absorbe edilen optimum dalga boylarında farklılıklara neden olan konformasyonundaki değişikliklerle birlikte protein fotopsini içerir.
Örneğin sarı renk, L konileri M konilerinden biraz daha fazla uyarıldığında algılanır ve L konileri M konilerinden biraz daha fazla uyarıldığında kırmızı renk algılanır. Benzer şekilde, S reseptörü daha fazla uyarıldığında mavi ve mor tonlar algılanır. SS Konileri, nm civarındaki dalga boylarında ışığa en duyarlıdır. Bununla birlikte, insan gözünün merceği ve korneası giderek daha kısa dalga boylarını soğurur ve bu, insan tarafından görülebilen ışığın kısa dalga boyu sınırını yaklaşık nm'ye ayarlar, bu nedenle "ultraviyole" ışık olarak adlandırılır. Gözün bir merceğinin olmadığı durumlarda bulunan afaki hastalar, bazen ultraviyole aralığını görme yeteneğini bildirir.[10] Konilerin çalıştığı orta ila parlak ışık seviyelerinde, göz sarımsı-yeşil ışığa diğer renklerden daha duyarlıdır çünkü bu, üç çeşit koniden en yaygın olan ikisini (M ve L) neredeyse eşit şekilde uyarır. Yalnızca çubuk hücrelerin işlev gördüğü daha düşük ışık seviyelerinde, duyarlılık mavimsi-yeşil bir dalga boyunda en yüksektir.
Koniler ayrıca önemli ölçüde yüksek bir görme keskinliğine sahip olma eğilimindedir, çünkü her bir koni hücresinin optik sinirle yalnız bir bağlantısı vardır, bu nedenle konilerin iki uyaranın izole edildiğini söylemesi daha mantıklı olur. Her bağlantı paralel olacak şekilde iç pleksiform katmanda ayrı ayrı bağlantı kurulur.[7]
Koni hücrelerinin ışığa tepkisi de, gözbebeğinin merkezinden ışık alan bir yönde zirve yaparak, yönsel olarak düzensizdir; bu etki Stiles-Crawford etkisi olarak bilinir.
S konilerinin sirkadiyen sistemin düzenlenmesinde ve melatonin salgılanmasında rol oynaması olasıdır ancak bu rol henüz netlik kazanmamıştır.[11]
Renk[değiştir kaynağı değiştir]
- ^Curcio, C. A.; Sloan, K. R. (). "Human photoreceptor topography". The Journal of Comparative Neurology. (4): doi/cne PMID&#;&#;
- ^"The Rods and Cones of the Human Eye". seafoodplus.info. 28 Ekim tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 25 Nisan &#;
- ^abcKandel E.R., Schwartz, J.H., Jessell, T.M. (). Principles of Neural Science, 4th ed., pp. – McGraw-Hill, New York.
- ^"Photoreception" McGraw-Hill Encyclopedia of Science & Technology, vol. 13, p. ,
- ^"How Big Is a Photoreceptor". Cell Biology By The Numbers. Ron Milo & Rob Philips. 8 Ekim tarihinde kaynağından arşivlendi.&#;
- ^Li, Shuai; Mitchell, Joe; Briggs, Deidrie J.; Young, Jaime K.; Long, Samuel S.; Fuerst, Peter G. (1 Mart ). "Morphological Diversity of the Rod Spherule: A Study of Serially Reconstructed Electron Micrographs". PLOS ONE. 11 (3): e BibcodePLoSOL. doi/seafoodplus.info PMC&#;&#;$2. PMID&#; 21 Şubat tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 25 Ocak &#; PLoS Journals vasıtasıyla.&#;
- ^Human Physiology and Mechanisms of Disease by Arthur C. Guyton () p.
- ^"G Proteins". seafoodplus.info. 19 Eylül tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 25 Ocak &#;
- ^abBruce Alberts, Alexander Johnson, Julian Lewis, Martin Raff, Keith Roberts, Peter Walter (). Molecular Biology of The Cell, 5th ed., pp Garland Science.
- ^Okawa, Haruhisa; Alapakkam P. Sampath (). "Optimization of Single-Photon Response Transmission at the Rod-to-Rod Bipolar Synapse". Physiology. Int. Union Physiol. Sci./Am. Physiol. Soc. 22 (4): doi/physiol PMID&#;&#;
- ^Bowmaker J.K. and Dartnall H.J.A. (). "Visual pigments of rods and cones in a human retina". J. Physiol. : doi/jphysiolsp PMC&#;&#;$2. PMID&#;&#;
- ^Wald, George (b). "Photo-labile pigments of the chicken retina". Nature. (): BibcodeNaturW. doi/a0.&#;