Uzay Boşluğundaki Astronotların Kütlesi Var Mıdır
Uzay
Teleskop ile çekilmiş bir uzay fotoğrafı.
Uzay veya feza, Dünya'nın ötesinde ve gök cisimleri arasında var olan, sonsuz olduğu düşünülen fakat sonsuz olduğu konusunda kesin yargılara varılamayan genişliktir.[1][2][3]
Uzay düşüncülerin aksine tamamıyla boş bir alan değildir; düşük yoğunluklu parçacıklar, ağırlıklı olarak hidrojen, helyum ve plazma, ayrıca elektromanyetik radyasyon, manyetik alanlar, nötrinolar, Kozmik toz ve kozmik ışınlar içeren sert vakumsu bir alandır.[4]Büyük Patlama'nın kozmik fon radyasyonuyla belirlenen&#; uzayın taban sıcaklığı 2,7°K kelvindir. bu da (−,45 °C - ,81 °F) tekabül etmektedir.[5][6][6] Aslında bu sıcaklık Büyük Patlamadan sonra ortaya çıkan ışınımın günümüze gelen dalga boyudur.[6]Galaksiler arasındaki plazma, evrendeki baryonik maddenin yaklaşık yarısını oluşturur. Metreküp başına bir hidrojenatomundan daha az sayı yoğunluğuna ve milyonlarca Kelvin sıcaklığına sahiptir.[7] Büyük patlama sonrası lokal madde&#;konsantrasyonları, yıldızlara ve galaksilere yoğunlaşmıştır. Araştırmalar, çoğu galaksideki kütlenin %90'ının karanlık madde adı verilen bilinmeyen bir biçimde olduğunu ve diğer maddelerle yerçekimsel kuvvetler yoluyla etkileşime girebilen ancak elektromanyetik kuvvetlerle etkileşime girmeyen bir maddenin yoğunluğu ile birlikte olduğu yönündedir.[4][8]Teleskoplar yardımıyla yapılan gözlemler sonucu, gözlemlenebilir evrendekikütle-enerjisinin çoğunun karanlık enerji olduğu, çok az ayırt edilebilen bir tür vakum enerjisi olduğunu göstermektedir.[4][8] Evrenin 4,9% normal madde, 26,8% karanlık madde ve 68,3% karanlık enerji ile oluştuğu bilim insanlarınca tahmin edilmiştir.[4][9] Galaksiler arasındaki uzay, evrenin hacminin çoğunu kaplar, ancak galaksiler ve yıldız sistemleri bile neredeyse tamamen boş uzaydan oluşur.
Uzayın insan üzerindeki psikolojik ve fizyolojik etkisi[değiştir kaynağı değiştir]
Mikroçekim (mikro-g) terimi ağırlıksızlık ve sıfır-G için eş anlamlı olarak kullanılabilecek bir terimdir. Ama g-kuvvetinin tam olarak sıfır değil sadece çok küçük olduğunu belirtir.
Ağırlıksızlık ve Azaltılmış Ağırlık Ortamları[değiştir kaynağı değiştir]
Ağırlıksızlık koşulları yaratan yer temelli düşüş tesisleri düşürme kulesi ya da düşürme tüpü olarak bilinir. NASA’nın Sıfır Yerçekimi Araştırma Tesisi, Glenn Araştırma Merkezinde Cleveland Ohio’da bulunmaktadır. Burada yerin altında metrelik bir şaft ve buna entegre edilmiş vakumlu düşürme haznesi bulunmaktadır. Deney aracı saniye boyunca metrelik bir düşme mesafesini kat etmektedir. metrelik mesafede 65g’lik bir ivme ile durmaktadır. Bunun haricinde NASA Glenn’de Saniye Düşürme Kulesi adında metrelik düşme mesafesi olan bir düşürme kulesi daha vardır. Hava sürtünmesini önlemek için sürtünme kalkanları kullanmaktadır ve tüm sistem metre uzunluğundaki bir hava yastığı ile durdurulmaktadır. Ortalama 20 g’lık bir durdurma ivmesine sahiptir. Sıfır Yerçekimi Araştırma Tesisi günde bir ya da iki düşürme yapabilirken, Saniye Düşürme Kulesi günde 12 düşürme yapabilir. NASA’nın Marshall Uzay Uçuşları Merkezinde vakum ortamına yakın ortamlarda düşüşler yapan 4,6 saniyelik ve metre uzunluğunda olan bir tane daha düşürme tüpü vardır. Durdurma ivmesinin insan hayatını tehlikeye atacak boyutlarda olmasından dolayı bu araçları insanlar kullanmamaktadır. Dünyadaki diğer düşürme tesisleri:
- Mikro-Çekim Laboratuvarı- Japonya saniye düşüş
- Metalürji Bölümünün deneyse düşürme tüpü – Grenonle saniye düşüş
- Fallturrm Bremen Üniversitesi- Bremen saniye düşüş
- Queensland Teknoloji Üniversitesi Düşürme Kulesi saniye düşüş
Doğal Kaldırma Kuvveti[değiştir kaynağı değiştir]
Ağırlıksızlık, düzgün olmayan kuvvetlerin etkisinde hissedilen etkinin tersidir. Bunlara:
- Yerçekimini karşılayan yer tarafından uygulanan bir kuvvetin olduğu durumlarda. Yerde durmak, yerdeki bir sandalyede oturmak gibi
- Destek kuvvetinin kanatların sağladığı kaldırma kuvveti ile oluştuğu durumlarda. Uçakta gitmek
- Atmosferik sürüklemenin yavaşlattığı durumlarda. Atmosfere giriş sırasında ya da paraşüt kullanırken
- Uzay mekiğinde yörüngesel hareket sırasında ya da kalkış esnasında roket motorlarının itiş sağladığı zamanlarda
gibi durumlar örnek olarak verilebilir.