Yavuz Bahar Tanışma

Yavuz Turgul (d. 5 Nisan , İstanbul), Türk sinema filmi yönetmeni, senarist ve gazetecidir.

Senaryosunu yazdığı Tosun Paşa, Davaro, Çiçek Abbas, Fahriye Abla, Züğürt Ağa filmleri geniş kitlelerin beğenisini kazandı. yılında Fahriye Abla filmi ile yönetmenliğe başladı. Karakter&#;üzerine&#;yoğunlaşan,&#;Türkiye’nin&#;geçirdiği değişimleri&#;aktaran,&#;mizahla&#;hüznü&#;bir&#;arada barındıran filmler çekti.^[1] On yıl arayla çektiği Muhsin Bey () ve Eşkıya () filmlerinin gerek özellikleri gerek elde ettiği gişe başarısı, sonrasında izleyici kaybına uğrayan Türk sineması için bir umut olarak görüldü ve Türk sinemasının geleceğine ilişkin tartışmalar başlattı.^[1][2]

Yaşamı[değiştir kaynağı değiştir]

Bölüm şark&#x;s&#x;: Ben Gibi Bakmaz

Oylamay&#x; ve yorumlamay&#x; unutmay&#x;n lütfen.

Att&#x;ğ&#x;m duyurular&#x; bildirim olarak alabilmek için beni takip edin lütfen<3

***

Bahar Y&#x;lmaz'dan

Dakikalar içerisinde üçümüz Yavuz'un arabas&#x;nda hareket haline geçmiştik. Hiçbir şeye kolay kolay ikna olmayan ben Bar&#x;ş'&#x;n en ufak sözüne nas&#x;l tav olabiliyordum, hâlâ anlam&#x;ş değildim.

Hepimiz sessizliğe gömülmüşken araba h&#x;zla hareket etmeye devam ediyor ve bize pencerenin ard&#x;ndan bulan&#x;k ama hoş bir görüntü sunuyordu.

Bar&#x;ş, arabaya bindiğimizden beri çenesinin alt&#x;na elini koyup camdan d&#x;şar&#x;y&#x; seyretmeye başlam&#x;şt&#x;. Yavuz ise sakince yolu takip ediyor, arada aynalar&#x; kontrol ederek arabay&#x; sürmeye devam ediyordu.

&#x;lk kez Yavuz'un arabas&#x;na binmiştim. Öyle ah&#x;m şah&#x;m bir arabas&#x; yoktu. Orta halli herkesin alabileceği bir arabayd&#x;. Benim bak&#x;şlar&#x;m arada bir onlara çarp&#x;yor sonra tekrar yolu izlemeye koyuluyordu. Bar&#x;ş ile beraber arka koltukta oturuyorduk.

S&#x;k s&#x;k üzerime tak&#x;lan gözlerden haberdard&#x;m. Fakat bazen baz&#x; şeyleri bilip susmam&#x;z ve bilmiyormuş gibi davran&#x;p ak&#x;ş&#x;na b&#x;rakmam&#x;z gerekiyordu. Defalarca söylediğim gibi art&#x;k geleceğimle ilgili plan yapm&#x;yor sadece ak&#x;ş&#x;na b&#x;rak&#x;yordum.

Arka koltuğun bir köşesinde ben oturuyordum, bir köşesinde Bar&#x;ş oturuyordu. Derin bir nefes al&#x;p d&#x;şar&#x;y&#x; seyretmeye devam ettiğimde koluma dokunan parmaklarla irkildim. O kadar dalm&#x;şt&#x;m ki bu ufac&#x;k dokunuş beni korkutmuştu.

Bak&#x;şlar&#x;m&#x; ufak parmaklar&#x;n sahibine, Bar&#x;ş'a, çevirdim. Gülümsediğimde gözlerime bakt&#x;. Ona her gülümsediğimde gözlerime bakard&#x; önce. Sanki gülümsemenin gözlerime vurup vurmad&#x;ğ&#x;na bak&#x;yor gibiydi.

Bilmesi gereken ama daha önce dillendirmediğim şey ise ona her zaman en içten şekilde gülümsediğimdi.

Gözlerine bakt&#x;m bende. Ard&#x;ndan ellerimi kald&#x;r&#x;p sordum. "Bir şey mi oldu?"

Babas&#x;na bir bak&#x;ş att&#x;ğ&#x;nda onun da bak&#x;şlar&#x;n&#x;n biz de olduğunu gördü. Ard&#x;ndan bak&#x;şlar&#x;n&#x; bana çevirdi. Yutkunarak ellerini kald&#x;rd&#x; ve kalbimin bir anl&#x;k buz kesmesine sebep olacak o soruyu sordu.

"Duymak nas&#x;l bir şey?"

Araban&#x;n bir anda teklediğini hissettim. Ellerimi Bar&#x;ş'a sar&#x;p onu s&#x;k&#x;ca tuttum. Emniyet kemeri tak&#x;l&#x; olsa da beklemediğim için korkmuştum. H&#x;zl&#x; h&#x;zl&#x; çarpan kalbimle Yavuz'a bakt&#x;m. Dikiz aynas&#x;ndan Bar&#x;ş'a bakan gözlerini bana çevirdi. "Özür dilerim. Bir anda oldu."

Baş&#x;m&#x; hafifçe sallay&#x;p Bar&#x;ş'&#x; serbest b&#x;rakt&#x;m. Bar&#x;ş ise hâlâ beklenti dolu gözleriyle bana bakt&#x;. Ona bir zamanlar hiçbir şey duymak istemediğimi söylesem çok üzülür müydü? Kulaklar&#x;m&#x;n yok olmas&#x;n&#x; istediğimi söylesem, bu hayatta sahip olmay&#x; en çok istediği şeyi bir aralar hiç istemediğimi söylesem bana k&#x;r&#x;l&#x;r m&#x;yd&#x;?

Ona cevap vermediğimde ayn&#x; soruyu tekrar sordu. "Duymak nas&#x;l bir şey Bahar?"

Yutkunarak ellerimi kald&#x;rd&#x;m ve sorusunu cevaplad&#x;m. "Bazen çok güzel olabiliyor. Bazen ise," diyerek devam edeceğim s&#x;rada durdum. O bir çocuktu ve yanl&#x;ş bir şey söylememem gerekiyordu. "Asl&#x;nda her zaman güzel oluyor."

"Biliyor musun, ben bir aralar duyabiliyordum Bahar. Eğer o zamanlar yan&#x;mda olsayd&#x;n en çok senin ve babam&#x;n baterisinin sesini duymak isterdim," dediğinde gözlerine bakt&#x;m. Gülümsedi. Durumuna al&#x;şm&#x;ş olsa da tekrardan duymay&#x; istiyordu.

Bu da demek oluyordu ki bir aralar sahip olduğu bir cihaz vard&#x;. Peki bu cihaza ne olmuştu?

Bozuntuya vermemek için bende gülümsedim. "Tan&#x;şt&#x;ğ&#x;m&#x;z günden beri bu hayatta en merak ettiğim şey senin sesin. Eminim doğada var olan her sesten daha güzel bir sesin vard&#x;r," dediğimde gülümsemesi genişledi. Utanarak, bak&#x;şlar&#x;n&#x; ve k&#x;zaran yanaklar&#x;n&#x; benden kaç&#x;rd&#x;. Parmaklar&#x;yla oynayarak d&#x;şar&#x;ya bakmaya başlad&#x;.

Onun bu masum hallerine bay&#x;lm&#x;yorum desem yeryüzündeki en büyük günah&#x; işlemiş olurdum.

Hafifçe güldüm onun tatl&#x; ve masum hallerine. D&#x;şar&#x;y&#x; seyretmeye başlayacağ&#x;m s&#x;rada dikiz aynas&#x;ndaki zeytin yeşil gözlere denk düştüm.

Zeytin rengindeki gözlerine rağmen zeytin sevmemesi ve benim zeytinin her halini çok sevmem akl&#x;ma seyrettiğim dizilerden birindeki teoriyi getiriyordu.

Zeytin teorisi

Bar&#x;ş sayesinde gülümsemek için gerilmiş olan dudaklar&#x;mla dikiz aynas&#x;ndan Yavuz'a da gülümsedim. O da bana minnet dolu bir gülümseme gönderip önüne döndüğünde derin bir nefes al&#x;p d&#x;şar&#x;y&#x; seyretmeye koyuldum.

Yaklaş&#x;k on dakika sonra araba durdu. Yavuz kap&#x;s&#x;n&#x; açarak arabadan indiğinde ben de önce kendi emniyet kemerimi ard&#x;ndan da Bar&#x;ş'&#x;nkini açt&#x;m. Yavuz da bunun için inmiş olmal&#x;yd&#x; ki Bar&#x;ş'&#x;n taraf&#x;ndaki kap&#x;y&#x; açm&#x;şt&#x;. Ona gülümseyip geriye çekildim. O da Bar&#x;ş'a uzand&#x; ve onu d&#x;şar&#x; ç&#x;kard&#x;. Ben de kucağ&#x;ma Bar&#x;ş'&#x;n çantas&#x;n&#x; al&#x;p arabadan indim ve kap&#x;y&#x; kapatt&#x;m.

Bak&#x;şlar&#x;mla çevreme göz gezdirdim. Büyük ve güzel bir okula benziyordu. Anlaş&#x;lan yeni yap&#x;lm&#x;şt&#x;. Etraftaki birkaç veliyle göz göze gelsem bile Bar&#x;ş'&#x;n boyunda eğilip onunla konuşmaya çal&#x;şan Yavuz'un yan&#x;na geçtim hemen.

Yavuz, ona birkaç şey öğütlerken Bar&#x;ş her seferinde b&#x;kk&#x;nl&#x;kla nefes al&#x;yordu. Art&#x;k s&#x;k&#x;lm&#x;ş olmal&#x; ki ellerini kald&#x;r&#x;p babas&#x;n&#x; susturdu ve kendi konuştu.

"Baba bunu her seferimde söylemek zorunda m&#x;s&#x;n? Tamam yabanc&#x;lardan sak&#x;z, çikolata, gofret, kek almayacağ&#x;m. Abur cuburu fazla kaç&#x;rmayacağ&#x;m, koşup terlemeyeceğim. Beni götürmek isteyen yabanc&#x;larla gitmeyeceğim. Dizlerine tekme at&#x;p koşarak kaçacağ&#x;m," diyerek ellerini indirdiğinde Yavuz gülümsedi ve ellerini kald&#x;rd&#x;.

"Aferin öğrenmişsin," dediğinde güldüm. Fazla tak&#x;nt&#x;l&#x; bir babayd&#x;. Güvenlikli bir eğitim merkezinde Bar&#x;ş'a kim ne yapabilirdi ki?

Bar&#x;ş'&#x;n yan&#x;na geçip onu yanağ&#x;ndan öpüp sar&#x;ld&#x;m. "&#x;yi dersler yak&#x;ş&#x;kl&#x;m," dediğimde gülümsedi. Elimdeki çantay&#x; s&#x;rt&#x;na takt&#x;m ve saçlar&#x;n&#x; okşad&#x;m. "Eminim bugün çok güzel bir gün geçireceksin."

"Ç&#x;k&#x;şta da gelir misin Bahar?" dediğinde gülümseyip ellerimi hareketlendirdim.

"Neden olmas&#x;n?"

Gülümseyerek bana sar&#x;ld&#x;ğ&#x;nda Yavuz da doğrulmuştu. Göz göze geldik. Oğlunun tav&#x;rlar&#x; karş&#x;s&#x;nda bocalad&#x;ğ&#x;n&#x; anlayabiliyordum. Belki de samimiyetimize şaşk&#x;nd&#x;. Ama ben çoktan Bar&#x;ş'a al&#x;şm&#x;şt&#x;m. Bu küçük afacan benim arkadaş&#x;md&#x;.

T&#x;pk&#x; babas&#x; gibi

"Ay Yavuz Bey de buradaym&#x;ş! Bar&#x;şc&#x;ğ&#x;m!" diyen c&#x;rtlak ses sayesinde Yavuz ile olan uzun soluklu bak&#x;şmam&#x;z bölünmüştü. Arkama bakt&#x;ğ&#x;mda k&#x;z&#x;l boyal&#x; olan saç&#x;yla benden k&#x;sa bir kad&#x;n buraya doğru geliyordu. Yüzünde ise itici bir gülümseme gördüğümde kaşlar&#x;m&#x; çatt&#x;m. Belki de yüzündeki gülümseme diğer insanlara göre itici olmayabilirdi ama bana çok itici gelmişti.

Yavuz'un telefonu çald&#x;ğ&#x;nda bana doğru bir bak&#x;ş att&#x;. "Bu çok önemli Bahar. &#x;ki dakika konuşup geliyorum, Bar&#x;ş'a göz kulak ol lütfen," dediğinde baş&#x;m&#x; sallad&#x;m. Söylediklerini sadece ben duymuştum.

Bar&#x;ş bana sar&#x;lmay&#x; b&#x;rak&#x;p o kad&#x;nla göz göze geldiğinde yüzünü buruşturdu. Kad&#x;n ona doğru elini uzatt&#x; ve bir ad&#x;m at&#x;p "Ne yap&#x;yorsun Bar&#x;şc&#x;ğ&#x;m? Gel bakay&#x;m yan&#x;ma," diyerek muhtemelen sevimli olduğunu düşündüğü bir tonda c&#x;rlad&#x;. Bar&#x;ş irkilip h&#x;zla bacaklar&#x;ma sar&#x;ld&#x; ve arkama geçti. Bir anda yapt&#x;ğ&#x; hareket dolay&#x;s&#x;yla irkilmiş olmal&#x;yd&#x;.

"Ne yap&#x;yorsunuz han&#x;mefendi?" diyerek onu terslediğimde mavi ama lens olduğu belli olan gözleriyle bana bakt&#x;. "Tav&#x;rlar&#x;n&#x;zla Bar&#x;ş'&#x; korkuttuğunuzun fark&#x;nda m&#x;s&#x;n&#x;z?"

Komik bir şey söylemişim gibi kocaman bir kahkaha att&#x; bana bakarak. Şiddete karş&#x;yd&#x;m ama şu kahkahadan sonra ağz&#x;n&#x;n üstüne bir tane yap&#x;şt&#x;ras&#x;m gelmişti. Yüksek desibelli kahkahas&#x;n&#x;n ard&#x;ndan yüzümü buruşturdum.

"Ay ne olacak ayol çocuk zaten duymuyor? Gören de duyuyor sanacak," diyerek itici bir şekilde tekrar kahkaha att&#x;.

Söyledikleriyle kaşlar&#x;m&#x; daha da çatt&#x;m ve direkt savunmaya geçtim. "Terbiyenizi tak&#x;n&#x;n, üslubunuza dikkat edin. Ne biçim konuşuyorsunuz siz?"

O da arkas&#x; dönük bir şekilde bizden uzakta telefonla konuşan Yavuz'a bir bak&#x;ş att&#x;. Ard&#x;ndan yüzündeki gülümsemeyi silip konuştu. "Sen kimsin be? Sana ne? Nas&#x;l konuşursam konuşurum. Annesi misin sanki? Ne kar&#x;ş&#x;yorsun?"

Resmen elim ayağ&#x;m titremeye başlam&#x;şt&#x;. Bar&#x;ş'&#x;n elini avuçlar&#x;m aras&#x;na kayd&#x;rd&#x;ğ&#x;n&#x; hissettim. Hafifçe elimi s&#x;kt&#x;. Bu beni biraz rahatlatsa da ağz&#x;m&#x; açacakt&#x;m bir kere.

"As&#x;l siz kimsiniz? Bar&#x;ş'&#x;n annesi olmamam benimle bu şekilde konuşman&#x;z gerektiği anlam&#x;na gelmez. Benimle de Bar&#x;ş'la da düzgün konuşacaks&#x;n&#x;z. Kim oluyorsunuz siz?"

"Bar&#x;ş'&#x;n öğretmeniyim tatl&#x;m," dedi tekrar ayn&#x; gülümsemeyle. Ard&#x;ndan Yavuz'a bakarak iç çekti. "Geleceği de bilemem art&#x;k."

Yutkundum. Şamar oğlan&#x;na çevirmemek için zor tutuyorum kendimi. Bahar tut kendini k&#x;z&#x;m, tut yoksa katil alacaks&#x;n.

"Ne biçim öğretmensiniz siz? Öğrencilerinize ve onlar&#x;n velilerine bu şekilde mi davran&#x;yorsunuz?"

Bar&#x;ş'&#x;n velisi olmayabilirdim ama olabilirdim de. Yine de bizimle böyle konuşacağ&#x; anlam&#x;na gelmiyordu.

Tekrar c&#x;rlad&#x;. "Sana ne be! Sen ne kar&#x;ş&#x;yorsun?"

"Bar&#x;ş, şu an sizden korkup benim arkama saklanarak elimi tutuyorsa ben her şeye kar&#x;ş&#x;r&#x;m," dedim Bar&#x;ş'&#x;n elimi tutan elini göstererek. "Lütfen biraz uzaklaş&#x;r m&#x;s&#x;n&#x;z?"

"Ay zaten sizin için gelmedim," diyerek hâlâ telefonla konuşan Yavuz'a bakt&#x;. "Yavuz Beyciğim gelsin, onunla konuşacağ&#x;m tatl&#x;m. Sizinle ilgilenmiyorum yani," diyerek devam etti. Bak&#x;şlar&#x;n&#x; bir anl&#x;k arkama saklanan Bar&#x;ş'a kayd&#x;r&#x;p tekrar gözlerime bakt&#x;. "Hele şu küçük fareyle hiç ilgilenmiyorum. Derslerimi bile düzgün dinlemiyor. Hem seni de Yavuz'un yan&#x;nda da bir daha görmeyeyim. O benim, ayağ&#x;n&#x; denk al!"

LA HAWLA WA LA QUWWATA ILLA BILLAH!

Sinirlenince Demba Ba'ya dönesim geliyordu.

Derin bir nefes al&#x;p ayn&#x; onun gibi itici bir şekilde gülümsedim. "Yavuz Beyciğin gelemiyor tatl&#x;m," dedim ve bir an da gülümsemem silindi. "Bar&#x;ş hakk&#x;nda bu şekilde konuşmaya devam eden ağz&#x;n&#x; ikiye bölerim senin."

Hiç kimse Bar&#x;ş ile bu şekilde konuşamazd&#x;, hiç kimse.

Bak&#x;şlar&#x; arkama kayd&#x; bir an. Ard&#x;ndan gerileyip konuştu. "Ne biçim konuşuyorsunuz siz ya? Ne demek Yavuz Bey benim? Sen benim velim hakk&#x;nda nas&#x;l böyle konuşursun?" diye bir anda bağ&#x;rarak konuşmaya başlad&#x;ğ&#x;nda şaşk&#x;na döndüm. "Bir de beni velimle tehdit ediyor! Neymiş yok efendim bir daha beni Yavuz Bey'in yan&#x;nda görmeyecekmiş. Sen kimsin acaba?"

Söylediği her şeyi bir anda benim üzerime att&#x;ğ&#x;nda şaşk&#x;nl&#x;ğ&#x;m ciddi anlamda ikiye katlanm&#x;şt&#x;. Dirseğime temas eden elle arkama bakt&#x;m. Yavuz, kaşlar&#x; çat&#x;k bir şekilde karş&#x;m&#x;zdaki kad&#x;na bakt&#x;. "Ne oluyor Iş&#x;k Han&#x;m? Ne bağ&#x;r&#x;yorsunuz Bahar'a?"

"Ay benim ad&#x;m Iş&#x;k değil Iş&#x;l Yavuz Beyciğim," diyen Iş&#x;l kar&#x;s&#x; benim iyice asab&#x;m&#x; bozmaya başlam&#x;şt&#x;.

"Peki Iş&#x;k Han&#x;m," diyerek tekrar ismini yanl&#x;ş söyledi Yavuz. "Bahar'a neden bağ&#x;rd&#x;ğ&#x;n&#x;z&#x; öğrenebilir miyim?"

"Yavuz," diyerek konuşacağ&#x;m s&#x;rada dirseğimdeki elini belime dokundurdu hafifçe. Şu an belimde var olan tikim bile kad&#x;n&#x;n söyledikleri karş&#x;s&#x;nda donmuş ve Yavuz'un dokunuşuna tepki vermemişti.

"Dur bakal&#x;m Bahar. Anlats&#x;n Iş&#x;k Han&#x;m, derdi neymiş öğrenelim bakal&#x;m," diyerek her zamanki gibi kibarl&#x;kla konuştuğunda sustum. Bana dönünce yumuşayan bak&#x;şlar&#x;n&#x; tekrar Iş&#x;l kar&#x;s&#x;na çevirdi. &#x;fadesizce ona bakmaya başlad&#x;.

Uf senin şeklini şemalini yeriz, diyen iç sesimi Yavuz'un sarhoş herifi tokatlad&#x;ğ&#x; gibi tokatlamak istedim.

"Bu kad&#x;n sizi kafalamaya çal&#x;ş&#x;yor," dediğinde benden art&#x;k günah gitmişti. Üstüne doğru bir ad&#x;m atacağ&#x;mda Bar&#x;ş s&#x;k&#x;ca elimi tuttu. Beklemediğim şey ise Yavuz'un elini belime sararak beni geriye çekişiydi. S&#x;rt&#x;m hafifçe göğsüne değdi. Nefesim kesildiğinde konuşamad&#x;m. Ama o benim yerime konuştu.

"Öncelikle terbiyenizi tak&#x;n&#x;n ve üslubunuza dikkat edin. Bu nas&#x;l bir konuşma şekli? Ayr&#x;ca kafalamak ne demek? Kendinize gelin. Onunla bu şekilde konuşamazs&#x;n&#x;z."

"Laflar&#x; söyleyen o ve suçlu olan benim öyle mi?" dedi pişkin pişkin hele de o laflar&#x; söyleyen kendisiyken. Anlaş&#x;lan uydurduğu yalana ve att&#x;ğ&#x; iftiraya önce kendi inanm&#x;şt&#x;.

Yavuz bir an da "Söylediklerinize inanm&#x;yorum ama diyelim ki öyle dedi. Bu sizi ne kadar ilgilendirir?" dediğinde ars&#x;z kad&#x;nda olan bak&#x;şlar&#x;m&#x; ona çevirdim. O ise bana bakm&#x;yor kaşlar&#x; çat&#x;k bir şekilde o kad&#x;n&#x; izliyordu. Sözleriyle birlikte yine ortaya ve neredeyse ağz&#x;mda atan kalbimle derin bir iç çektim. Şaşk&#x;nd&#x;m ama içimde bambaşka bir his daha oluşmaya başlam&#x;şt&#x; ve bu beni korkutmuyor değildi.

Iş&#x;l kar&#x;s&#x; bile şoka uğram&#x;şt&#x;. Surat&#x; yavaş yavaş k&#x;zarmaya başlam&#x;şt&#x;. "Yavuz Bey ben-"

Konuşmaya devam edeceğinde Yavuz sözünü sertçe kesti. "Söylediklerinizin herhangi bir aç&#x;klamas&#x; olamaz han&#x;mefendi. Şu kadarc&#x;k mesafeden söylediklerinizi duymad&#x;ğ&#x;m&#x; san&#x;yorsan&#x;z yan&#x;l&#x;yorsunuz. Söylediklerinizin her bir harfini duydum. Telefonda konuştuğum kişi çok önemli biri olmasayd&#x; emin olun daha erken gelirdim buraya," dedi ve fark&#x;nda olmadan belimdeki elini s&#x;k&#x;laşt&#x;rd&#x;.

Bar&#x;ş'a bir bak&#x;ş att&#x;ğ&#x;mda kaşlar&#x; çat&#x;k bir şekilde Iş&#x;l kar&#x;s&#x;na bakt&#x;ğ&#x;n&#x; gördüm. Az önce deli gibi sinirliyken bu iki erkek beni nas&#x;l sakinleştirebilmişti anlam&#x;ş değildim. Ama içimde bir yerde hâlâ bu kad&#x;n&#x;n üzerine atlama isteği vard&#x;.

Hafifçe elini s&#x;k&#x;p b&#x;rakt&#x;ğ&#x;mda bana döndü Bar&#x;ş'&#x;n bak&#x;şlar&#x;. Ben, gülümseyen surat&#x;na ufak bir gülümseme gönderirken Yavuz konuşmaya devam ediyordu.

"Bence biz ne yapal&#x;m biliyor musunuz? Sizinle ve bu eğitim merkeziyle ilişiğimizi keselim. Çünkü ben oğlumun böyle bir yerde ve sizin gibi birinden eğitim görmesini istemiyorum. Bu ay&#x;n aidat&#x;n&#x; getirmiştim ancak görüyorum ki buna hiç gerek yokmuş. Birkaç gün içerisinde tüm ilişiğimizi koparmak için geleceğimden hiç şüpheniz olmas&#x;n," diyerek bize döndü. Derin bir nefes ald&#x;. "Hadi Bahar, daha fazla burada durmam&#x;za gerek yok."

Beni ve elimden tutan Bar&#x;ş'&#x; arabaya yönlendirdi. Bizim için arka kap&#x;y&#x; açt&#x;. Bar&#x;ş'&#x;n çantas&#x;n&#x; ç&#x;kar&#x;p koltuğa koydu ard&#x;ndan ise onu oturtup kemerini bağlad&#x;.

Ben de oturacağ&#x;m s&#x;rada konuştu. "&#x;stersen öne oturabilirsin," dediğinde gözlerine bakt&#x;m. Ard&#x;ndan dudaklar&#x;m&#x; birbirine bast&#x;r&#x;p baş&#x;m&#x; sallad&#x;m ve ön koltuğa geçtim.

Can&#x;m&#x;za minnet

Koltuğa oturup kemerimi bağlad&#x;m. Dudaklar&#x;m&#x; birbirine bast&#x;r&#x;p onu bekledim. O da birkaç saniye nefeslendi. Ard&#x;ndan ileri de hâlâ bizi izleyen Iş&#x;l kar&#x;s&#x;na doğru işaret parmağ&#x;n&#x; uzatt&#x; ve konuştu.

"Sizi şikâyet edeceğimden hiç şüpheniz olmas&#x;n Iş&#x;k Han&#x;m. Velilerine böyle davranan çocuklara nas&#x;l davran&#x;yordur? Oras&#x;n&#x; art&#x;k Allah bilir," dedi ve arabaya bindi. H&#x;zla arabay&#x; çal&#x;şt&#x;rd&#x; ve okuldan uzaklaşt&#x;k. Sessizdik.

Ben, dudaklar&#x;m&#x; birbirine bast&#x;rm&#x;şken Yavuz söylenmeye devam ediyordu. "Kad&#x;na bak ya sen? Neymiş beni kafalamaya çal&#x;ş&#x;yormuş? Bak bak laflara bak! Ulan ben senin söylediğin laflar&#x; duymad&#x;m sanki, terbiyesiz kad&#x;n! Ya hem sana ne arkadaş&#x;m sana ne? Kafalayacaksa beni kafalayacak! Seni mi kafalayacak sanki? Sen ne kar&#x;ş&#x;yorsun?" diyerek avuç içiyle direksiyona yön vermeye devam ederken aynay&#x; kontrol etti.

"Sanki sana sorduk. Kad&#x;n bak sen ya? Allah'&#x;n delisi! Ama dert bir değil ki? Ne Mevsim'i biter ne Berrin'i ne de Iş&#x;l'&#x;. Nedir benim bu çektiğim ya? Bir günyüzü göremedim yemin ediyorum. Vallahi baş&#x;m dertten kurtulsun kurban kesmeyeni dünya âlem Tövbe tövbe! Ağz&#x;m&#x; bozduruyorlar benim, Allah'&#x;m sen affet."

Şaşk&#x;nca onu izlemeye devam ediyordum. Bir an kaşlar&#x;m&#x;n çat&#x;ld&#x;ğ&#x;n&#x; hissettim. Mevsim ve Berrin kimdi?

"Aman ya," diyerek vites att&#x;ğ&#x;nda dudaklar&#x;m&#x; &#x;s&#x;rd&#x;m. "Tüküreyim böyle işe," diye eklediğinde gülmemek için burnumu tuttum. Boğaz&#x;mdan garip bir gülme sesi ç&#x;kt&#x;. Bak&#x;şlar&#x; sanki benim burada olduğumun fark&#x;na yeni varm&#x;şças&#x;na bana döndü.

Pişmanl&#x;kla gözlerini yumdu ve açt&#x;. Aynalar&#x; kontrol ederek yola bakmaya devam etti. K&#x;rm&#x;z&#x; &#x;ş&#x;kta durmuştuk. "Kusura bakma ya senin de baş&#x;n&#x; şişirdim," diyerek bana bir bak&#x;ş att&#x;. "Ama hakl&#x;y&#x;m yani o kim ki seninle böyle konuşabiliyor?"

Gülerek konuştum bir an da. "Yavuz sen çok tatl&#x;s&#x;n ya"

S&#x;çt&#x;n aşk bahçemAferin.

Söylediklerimle ben bile şaşk&#x;na uğrarken Yavuz, hafifçe dudaklar&#x; aralanm&#x;ş bir şekilde bana bakt&#x;. "T-tatl&#x; m&#x;y&#x;m? Ben mi?"

Bak&#x;şlar&#x;m&#x; kaç&#x;rd&#x;m. Bir şey yap&#x;yorsun bari devam&#x;n&#x; getir salak k&#x;z!

Dudaklar&#x;m&#x; birbirine bast&#x;r&#x;p trafik lambas&#x;na bakmaya başlad&#x;m. "H&#x;-h&#x;m."

"Ya," diyerek önüne döndüğünü hissettim. Kendi kendine m&#x;r&#x;ldand&#x;. "Tatl&#x; m&#x;y&#x;m ki ben?"

Ona bakmadan hafifçe gülümsedim. Yeşil &#x;ş&#x;k yanm&#x;şt&#x; ama Yavuz arabay&#x; harekete geçirmemişti.

"Yavuz &#x;ş&#x;k," dediğimde bana bir bak&#x;ş att&#x;.

"Anma şu terbiyesiz kad&#x;n&#x;n ad&#x;n&#x; Bahar. Bak yemin ediyorum geliyorlar bana böyle sağdan soldan. Sinirlenmeye başl&#x;yorum," dediğinde güldüm.

Trafik lambas&#x;n&#x; gösterdim. "Yavuz, yeşil &#x;ş&#x;k yand&#x;."

"Haaa, tamam ya pardon." diyerek kendine geldi ve arabay&#x; sürmeye devam etti. Onun bu halleriyle sol göğsümde ve karn&#x;mda bir ağr&#x; hissederek yola bakt&#x;m. Bu kadar çok vakit geçirirsek olacağ&#x; buydu işte. Taşikardi geçiriyorum şu an sakin kalmam laz&#x;m. Sakin ol Bahar sakin

Bir şey yok, bir şey yok, bir şey yok, bir şey yok!

Arka taraftan uzan&#x;p koluma dokunan Bar&#x;ş ile kendime gelip ona döndüm. Uslu bir şekilde oturuyorken ellerini hareket ettirdi. "Ne oldu Bahar? Neden okulda kalmad&#x;m? Hem Iş&#x;k öğretmenim sana bağ&#x;r&#x;yor gibiydi. Ne dedi sana?"

Bak işte babas&#x;n&#x;n oğlu olduğu buradan belliydi. Kulağ&#x;mda o kad&#x;n&#x;n sözleri ç&#x;nlad&#x;. 'Ayol benim ad&#x;m Iş&#x;k değil, Iş&#x;l Yavuz Beyciğim!'

Iy beyler yesin seni!Yavuz hariç!

"Önemli bir şey demedi yak&#x;ş&#x;kl&#x;m sen takma bunlar&#x;," dedim ellerimle. "Benden öğrenmiş gibi olma ama bundan sonra o okula gitmeyebilirsin."

Sözlerimle birlikte adeta gözleri parlad&#x;. Babas&#x;na doğru bakt&#x;ğ&#x;nda onun onaylamas&#x;n&#x; bekledi. Yavuz yola bakt&#x;ğ&#x;ndan konuşmalar&#x;m&#x;z&#x; takip edememişti.

"Ona belki bir ihtimal art&#x;k o okula gitmeyeceğini söyledim Yavuz," dedim dudaklar&#x;m&#x; &#x;s&#x;rarak. Belki de söylememem gerekiyordu. Sonuçta bana düşen bir şey değildi. "Kusura bakma bir an da sorunca söyledim."

Bana ve Bar&#x;ş'a bir bak&#x;ş att&#x;. Ard&#x;ndan baş&#x;n&#x; sallad&#x;. "Sorun değil iyi yapt&#x;n."

Onun baş&#x;n&#x; sallayarak onaylad&#x;ğ&#x;n&#x; gören Bar&#x;ş adeta havalara uçmuştu. Sevinçle elini bir o yana bir bu yana sallamaya başlad&#x;ğ&#x;nda gülümsedim. Kulağ&#x;nda olmasa da zihninde çalan müzik asla durmayacakt&#x;.

Yavuz, ona bakarak güldü. "Kime çekti bu çocuk hiç anlam&#x;yorum."

Bar&#x;ş o mükemmel dans&#x;n&#x;n ard&#x;ndan ellerini kald&#x;rarak konuştu. "Bana verdiğin sözü bugün gerçekleştirsek olur mu Bahar?" dediğinde k&#x;rm&#x;z&#x; &#x;ş&#x;kta duran Yavuz bana bakt&#x;.

"Ne sözü?" dedi anlamazca.

Dudaklar&#x;m&#x; &#x;slat&#x;p ona bakarak konuştum. "Bar&#x;ş'a hamburger yeme sözü vermiştim," dediğimde bana bakt&#x;.

"Oğluma o sağl&#x;ks&#x;z şeyi yemek için söz mü verdin Bahar? Ciddi misin?"

Sözleriyle mahcup olup soğuk parmaklar&#x;mla ensemi kaş&#x;d&#x;m. "Özür dilerim. Gittiğimiz kafenin menüsünde gördüğünde söz vermiş bulundum," dedim mahcupça.

Derin bir nefes verdiğinde yutkundum. San&#x;r&#x;m verdiğim söz için birazc&#x;k pişman olmuştum. Yavuz, Bar&#x;ş'&#x;n bu tür şeyler yemesine çok karş&#x;yd&#x;. Yeşil &#x;ş&#x;k yan&#x;nca sessiz kald&#x; ve baş&#x;n&#x; yola doğru çevirdi.

Benden bir cevap bekleyen Bar&#x;ş'a dönüp hafifçe gülümsedim. "Belki başka bir zamana ama şimdi olmaz," dediğimde yüzü düştü. Hafifçe baş&#x;n&#x; sallay&#x;p pencereye döndü ve yolu seyretmeye başlad&#x;. Ben de birkaç saniye içinde t&#x;pk&#x; onun pencereye dönüp d&#x;şar&#x;y&#x; seyretmeye başlad&#x;m. Araban&#x;n içine bir durgunluk yay&#x;lm&#x;şt&#x;. Bir tarafta habersiz söz verdiğim bir adam varken diğer tarafta sözümü tutamad&#x;ğ&#x;m bir çocuk vard&#x;.

Derin bir nefesle baş&#x;m&#x; cama yaslad&#x;m ve yorgun gözlerimi kapatt&#x;m. Kulağ&#x;ma araban&#x;n asfalt yolda ilerleyen sesi geliyordu. Kaç dakika geçti bilmiyorum ama bir süre sonra araban&#x;n durduğunu hissedip gözlerimi aralad&#x;m. Evin önüne gelmiştik. Bak&#x;şlar&#x;m Bar&#x;ş'a kayd&#x;ğ&#x;nda onun uyumuş olduğunu gördüm.

"Bahar," diye m&#x;r&#x;ldanan Yavuz'a döndüm.

"Efendim," dedi ben de onun gibi m&#x;r&#x;ldanarak. Neden böyle konuştuğumuz hakk&#x;nda bir fikrim yoktu. Sadece ortam&#x; bozmak istemiş ve ona ayn&#x; onun gibi cevap vermiştim.

"Yar&#x;n bize gelsene," dediğinde şaşk&#x;nca bakt&#x;m ona.

"Ne?"

Ensesini kaş&#x;yarak bak&#x;şlar&#x;n&#x; kaç&#x;rd&#x;. "Evde her şey var. Hamburgeri evde kendimiz yapar yeriz. Bar&#x;ş'a d&#x;şar&#x;dan bir şeyler yedirip vücudunun dengesini bozmak istemiyorum, zaten zay&#x;f bir çocuk."

"Yavuz seni anlayabiliyorum," diyerek ona anlay&#x;şla bakt&#x;m. "Sen çok iyi ve ilgili bir babas&#x;n ama onu her şeyden sak&#x;namazs&#x;n. Baksana nas&#x;l içinde kalm&#x;ş d&#x;şar&#x;da hamburger yemek."

"Evde yesek ne olacak ki?" diye sordu masumca.

"Evde de yenir tabii ama her şeyi de evde yemezsin Yavuz. Arada bir ona karbonhidrat yedirirsen de bir şey olmaz ki. Haftan&#x;n yedi gününde her öğün protein yedirerek onun sağl&#x;kl&#x; büyümesini sağlayamazs&#x;n. Bu çocuğun karbonhidrata da ihtiyac&#x; var yağa da."

"Öyle mi diyorsun?" diyerek bak&#x;şlar&#x;n&#x; arkada m&#x;ş&#x;l m&#x;ş&#x;l uyuyan Bar&#x;ş'a kayd&#x;rd&#x;. "Çok zay&#x;f değil mi?"

"Yaş&#x;tlar&#x;na göre fazla zay&#x;f kalm&#x;ş evet," dediğimde bana bakt&#x;.

"Ben kötü bir baba m&#x; olmaya başlad&#x;m acaba?" dediğinde gözlerimi büyüttüm.

"Saçmalama," dedim onu uyararak. "Sen gördüğüm en iyi ve en ilgili babas&#x;n."

Gülümsediğinde gülümsedim ve tekrar konuştum. "Hadi inelim art&#x;k. Yoksa Bar&#x;ş biraz daha böyle kal&#x;rsa boynu tutulacak," dediğimde yüzümü incelemeye başlad&#x; yavaşça. "Bir şey mi var?" dedim yüzüme dokunarak. "Niye öyle bak&#x;yorsun?"

"Bahar," dedi.

"Hm?"

"Bu mahalleye iyi ki geldin Bahar. Hatta iyi ki tekrar dönmüşsün," dedi ve gülümsedi. "Eğer dönmeseydin senin gibi biriyle tan&#x;şmad&#x;ğ&#x;m için çok üzülürdüm. Keşke hiç gitmeseymişsin de biz daha önce tan&#x;şm&#x;ş olsaym&#x;ş&#x;z."

"Nas&#x;l biriyim ki ben?" dedim dudaklar&#x;m&#x; &#x;s&#x;rarak.

Bahar biz şu an cilve mi yap&#x;yoruz hayat&#x;m?

San&#x;r&#x;m öyle oluyor, sus.

Elini saçlar&#x;m&#x;n kenar&#x;ndan ç&#x;kan tutama uzat&#x;p kulağ&#x;m&#x;n arkas&#x;na koyduğunda huyland&#x;m ama belli etmedim. Elini hemen çekmedi. Saç&#x;m&#x; hafifçe okşad&#x;, ortam&#x;n enerjisi bir anda artmaya başlam&#x;şt&#x; ancak her şeyin bir sonu vard&#x;.

Bir anda t&#x;klanana camla irkildim. Yavuz da elini h&#x;zla çekip doğruldu yutkunarak. Ben de bak&#x;şlar&#x;m&#x; cama çevirdiğimde Osman abiyi görüp yutkundum.

"Ulan Osman," diye m&#x;r&#x;ldanan Yavuz'u duymazl&#x;ktan gelerek arabadan indim. Osman abiye bakarak gülümsedim sahtece.

"Nas&#x;ls&#x;n Osman abi? Keyfin yerinde mi?" dediğimde gülümsedi. Masumca sorduğum sorular&#x; cevaplad&#x;.

"&#x;yiyim abicim sen nas&#x;ls&#x;n?" dediği s&#x;rada Yavuz da arabadan indi. "Siz ne yap&#x;yorsunuz arabada?"

Arabaya bakt&#x;ğ&#x;mda içerinin görünmediğini fark ettim. Derin bir nefes ald&#x;m. "Ne yapal&#x;m ya Yavuz'a karbonhidrat&#x;n yararlar&#x;n&#x; falan anlat&#x;yordum," diyerek Yavuz'a döndüm. "Değil mi Yavuz?"

O da hemen baş&#x;n&#x; sallayarak beni onaylad&#x;. "Evet, evet tam da öyle oldu," dedi ve Osman abiye bakarak konuştu. "Osman, Bar&#x;ş uyuyor onu al&#x;p eve geçsene abi."

Osman abi itiraz etmeden arkaya yönelip Bar&#x;ş'&#x; ç&#x;kard&#x; ve kucağ&#x;na alarak eve yöneldi. Yavuz da Bar&#x;ş'&#x;n çantas&#x;n&#x; alarak arabay&#x; kilitledi. Ben ise öylece orada bekliyordum. Yavuz'a dönerek ona görüşürüz diyeceğim s&#x;rada o konuştu.

"Bahar?"

"Efendim Yavuz?" diye cevap verdim bende.

"Biraz un alay&#x;m, kendi hamburgerimizi evde kendimiz yapar&#x;z olmaz m&#x;?" dediğinde kaşlar&#x;m&#x; kald&#x;rarak ona bakt&#x;m. Gözlerini kaç&#x;rd&#x;. "Yani d&#x;şar&#x;da yemeyelim. Kim bilir kaç yağda çevire çevire yap&#x;yorlar onlar&#x;. Evde her şey var. Bize gelsen birlikte yapard&#x;k. Yine bir ara gider d&#x;şar&#x;da yapar&#x;z ama yar&#x;n evde yapal&#x;m lütfen."

Onun sözleriyle kaş&#x;m&#x;n kenar&#x;n&#x; kaş&#x;yarak ona bakt&#x;m. "Sen ciddisin yani?"

"H&#x;h&#x;m," deyip baş&#x;n&#x; sallad&#x;.

Ben de dudaklar&#x;m&#x; bükerek baş&#x;m&#x; sallad&#x;m ona bakarak. "Tamamd&#x;r var&#x;m ben, yapal&#x;m."

"K&#x;zmad&#x;n değil mi d&#x;şar&#x;da yemiyoruz diye?"

"Yok ya ne k&#x;zacağ&#x;m ne haddime," diyerek elimi havaya savurdum öylesine.

"O zaman yar&#x;n bize gel."

"Tamam saat kaçta?"

Bahar sen de ne merakl&#x;ym&#x;şs&#x;n ha Ne sand&#x;n?

"Öğle yemeği için olsun işte ne zaman gelmek istersen gel. Sonuçta ekmeğinden köftesine her şeyi kendimiz yapacağ&#x;z," dediğinde baş&#x;m&#x; sallad&#x;m. Vedalaşarak ayr&#x;ld&#x;k, o kendi evine gireceği s&#x;rada arkas&#x;ndan seslendim.

"Yavuz?"

"Efendim?" dedi arkas&#x;n&#x; dönüp bana bakarak.

&#x;ki de bir gözümün önüne düşen saç&#x;m&#x; tekrar kulağ&#x;m&#x;n arkas&#x;na koyarken konuştum. "Getirmemi istediğin bir şey var m&#x;?"

Gülümsedi güzel yüzüyle. Göz kenarlar&#x;nda, gülümseyince ç&#x;kan k&#x;r&#x;ş&#x;kl&#x;klar&#x; buradan bile fark ettim. Dudaklar&#x;n&#x; aralay&#x;p konuştu. "Kendini getirsen yeter."

Kendimle birlikte kalbimi de getireceğimi bilmeden ayn&#x; yola bir ad&#x;m daha at&#x;yorduk.

***

Herkese merhabaaa

Bölüm nas&#x;ld&#x;?

Iş&#x;(k)l kar&#x;s&#x;n&#x; bir daha görmeyiz art&#x;k. Yavuzcum seni bazen yiyesim geliyor.

Bunlar biraz daha konuşurdu ama Osmiş geldi whdjwhzjsn

Bu arada italik yaz&#x;lar yani Bahar'&#x;n iç sesi benim qgzjqhjshqjsbqj Kendimi koymazsam yapam&#x;yorum eksik hissediyorum resmen ahxjshxjsnznns

Bahar?

Yavuz?

Bar&#x;ş?

Osman?

Iş&#x;k?

Bölüm?

Gidişat?

Oylar&#x;n&#x;z&#x; veriyor musunuz?

Öyleyse sevgilerle
Memati