Aynalı Teleskop Ne Işe Yarar
kaynağı değiştir]
İskoç gök bilimci ve matematikçi James Gregory tarafından tarihli Optica Promota kitabında açıklanan Gregoryen teleskopu, görüntüyü birincil aynadaki bir delikten geri yansıtan içbükey bir ikincil ayna kullanır. Bu, karasal gözlemler için yararlı olan dik bir görüntü üretir. Bazı küçük tespit dürbünleri hala bu şekilde inşa edilmiştir. Vatikan İleri Teknoloji Teleskobu, Magellan teleskopları, Büyük Binoküler Teleskop ve Dev Magellan Teleskobu gibi Gregoryen konfigürasyonunu kullanan birkaç büyük modern teleskop vardır.
Newtonyan[değiştir kaynağı değiştir]
Kavisli bir birincil ayna, odak düzleminde bir görüntü oluşturan reflektörlü teleskopun temel optik elemanıdır. Aynanın odak düzlemine olan uzaklığına odak uzaklığı denir. Görüntüyü kaydetmek için buraya bir film veya dijital bir sensör yerleştirilebilir veya optik özellikleri değiştirmek ve/veya ışığı filme, dijital sensörlere veya görsel gözlem için bir göz merceğine yönlendirmek için ikincil bir ayna eklenebilir.
Çoğu modern teleskoptaki birincil ayna, ön yüzeyi küresel veya parabolik bir şekle getirilmiş olan katı bir cam silindirden oluşur. İnce bir alüminyum tabakası, aynanın üzerine vakumla çökeltilir ve son derece yansıtıcı bir birinci yüzey aynası oluşturulur .
Bazı teleskoplar, farklı şekilde yapılmış birincil aynalar kullanır. Erimiş cam, yüzeyini paraboloidal hale getirmek için döndürülür ve soğuyup katılaşırken dönmeye devam eder. (Bkz. Döner fırın .) Ortaya çıkan ayna şekli, tam olarak gereken şekle ulaşmak için minimum taşlama ve cilalama gerektiren arzu edilen bir paraboloid şekle yaklaşır.[10]