Hz Isa Nın Mesleği Neydi

Hz.İsa Kimdir ?

İÖ 6 - İS 30)

Bundan yaklaşık 2.000 yıl önce Anadolu'nun ve Yunanistan'ın bazı büyük kentlerinde gecenin geç saatlerinde ya da gün doğmadan kapalı kapılar ardında toplanan küçük gizli dernekler vardı. Dernek üyeleri kendilerini "İseviler" ya da "İsa'yı izleyenler" olarak adlandırıyordu. İsa'nın Yahudi izleyicileri ona "kutsanmış" anlamında "Mesih" (Yeşuah) derlerdi. Yunanlılar bu sözcüğü kendi dillerine evirerek İsa'ya "Hristos" adını verdiler. "Hıristiyan" sözcüğü de buradan gelir. İsa'nın öğretileri, Hıristiyanlık dininin temelidir.

Ona ilişkin bilgilerin hemen hemen tümü, Kutsal Kitap'ın Yeni Ahit bölümünde yer alan dört İncilden kaynaklanır. Kesin doğum tarihi bilinmemekle birlikte, İsa'nın, başlangıçta tarihçilerin öne sürdüğünden birkaç yıl önce yani, İÖ 6'da doğduğu sanılmaktadır. İsa, Şeria Irmağı'nın batı yakasındaki Beytlehem kentinde Yusuf adlı bir marangozla nişanlı olan Meryem adlı bir genç kızdan dünyaya geldi. Hıristiyanlar, Meryem ile Yusuf evlenmeden bir süre önce, Cebrail adındaki meleğin Meryem'i ziyaret ettiğine ve ona, çok özel bir bebek dünyaya getireceğini, bu bebeğe "İsa" adını vermesini söylediğine ina­nırlar. Bu olay "Meryem'e müjde" olarak bilinir. Dört İncil'e göre İsa'nın babası dünyalı bir insan değildir.

İsa, Allah'ın bir mucizesi olarak Kutsal Ruh aracılığıyla dünyaya gelmiştir. Bu nedenle Hıristiyanlar İsa'yı babasız bir peygamber olarak da nitelerler. Hz. İsa 30 yaşına kadar marangozluk yaptı. Yoksul ama rahat bir evde büyüdü. Çocukluk ve delikanlılık dönemine ilişkin çok az şey bilinir. 30 yaşlarında, ürdün nehri kıyısında Vaftizci Yahya ile karşılaştı ve ondan manevi feyz alarak peygamberlik göreviyle görevlendirildi. Vaftizci Yahya, Şeria Irmağı kıyılarında vaazlar verir ve Yahudiler'in beklediği kurtarıcının (Mesih'in) gelmesinin yakın olduğunu anlatırdı. Bu nedenle Hz. Yahya, çoğunlukla İsa'nın "müjdecisi" olarak nitelenir. Yahya, tövbe ederek, Mesih'in gelişini bekleyenleri Şeria Irmağı'nın sularıyla vaftiz eder, ruhlarını arındırırdı. Bu nedenle, Vaftizci Yahya olarak anılagelmiştir. Hz. İsa da Vaftizci Yahya tarafından Şeria Irmağı'nda vaftiz edildi. Çok geçmeden izleyicilerinden küçük bir grupla birlikte dolaşa­rak vaaz vermeye başladı. Kendisi de bir Yahudi olduğu için bazen Yahudiler'in ibadet yeri olan sinagoglarda ama genellikle açık havada vaaz verirdi. Vaazlarında Allah'ın egemenliğinin yakın olduğunu, insanların bu müjdeye inanmalarını söylüyordu. Bu çağrı yüzyıllardır Allah'ın bir kurtarıcı göndermesini bekleyen Yahudiler üzerinde etkili oldu.

Yahudiler, topraklarını yitirmiş, ezilmiş ve kendi yurtlarından sürgün edilmişlerdi ama Allah'ın onları kurtarmak üzere Mesih göndereceğine, Mesih'in barışın ve adaletin egemenliğini kuracağına olan inançlarını sürdürüyorlardı. Hz. İsa vaizliğinin ilk döneminde, Celile'deki Kefernahum kentinde yaşadı ve çevredeki kasaba ve köylere geziler yaptı. İnciller'e göre bu dönemde çeşitli mucizeler gerçekleştirerek dinsel gücünü kanıtladı. Kutsal Kitap'ta ölülerin diriltilmesi, şeytan kovma, hastaların iyileştirilmesi, rüzgârların ve dalgaların durdurulması gibi birçok mucizeden söz edilir.

Hz. İsa çoğunlukla, kısa öyküler ya da sıradan insanların yaşamlarından derlediği vurucu olaylar anlatarak iletmek istediği mesajı in­sanlara ulaştırırdı. İçinde yaşadıkları düzenden hoşnut olmayan insanlar İsa'nın, kendisini onaylamayan din yetkililerini açık sözlülükle eleştirmesinden hoşlanıyordu. Yahudi önderler ise onu, Musevilik'in kurallarına aykırı davranmakla suçladı.

Hz. İsa ise, Allah'ın, onların yasalarını ya da saygınlıklarını önemsemediğini, onun insanlarda sevecenlik ve hoşgörü aradığını söylüyordu. Din büyüklerine dalkavukluk etmek için hiç çaba göstermeyen Hz. İsa, giderek onların nefretini kazandı. Yahudi önderlerin bir bölümü İsa'nın öğretisinin yanlış olduğunu ve insanları yanlış yola sürüklediğini düşünüyordu. Ötekiler ise o dönemde yönetimde bulunan Romalılar'a karşı siyasal bir hareket başlatabileceğinden, bunun da büyük bir yıkıma yol açacağından kaygılanıyordu. Önderlerin büyük bir bölümü, onun öğretisinin kendi konumlarını tehlikeye düşürebileceğini anla­mıştı. Şu ya da bu nedenle ondan kurtulmaları gerektiği sonucuna vardılar.

Hz. İsa yaşamına ve öğretisine yönelik bu tehdit karşısında hazırlıklı olmak için kendi seçtiği 12 havariyi özel bir eğitimden geçirdi. Dinsel deneyimlerinin en özlülerinden bazılarını onlarla paylaştı. Hz. İsa havarile­rin kendi müjdelediği krallığın, Kudüs'te zafer kazanarak yönetimi ele geçiren bir dünya önderininkine benzemeyeceğini anlattı. Hz. İsa, yaşamının son yılında Yahudiler'in Hamursuz Bayramı için Kudüs'e gitti. O sırada kent, yüzlerce yıl önce Mısır'da yaşayan Yahudiler'in kölelikten kurtulmalarını kutlamaya gelen hacılarla dolup taşıyordu. Başlangıçta her şey iyi gitti.


Kalabalık topluluklar, Hz. İsa'yı Nasıralı peygamber olarak selamladılar. Ne var ki, Hz. İsa, kendisine karşı olanların çoğaldığının ve daha kötüsü, havarilerinden birinin ona sırt çevirdiğinin farkındaydı. Yahuda İskaryot, bulunduğu yeri yöneticilere göstererek O'na ihanet etti. Bu ihanetin nedeni kesin olarak anlaşılamamıştır. Öleceğini anlayan ve bu ölümün havarilerinin inancını sarsacağından kaygılanan Hz. İsa, onları Son Akşam Yemeği'nde bir araya getirdi ve ölmesinin gerekli olduğunu, böylelikle Allah ile insanlar arasında yeni bir bağ kurulacağını açıkladı.

Göğe yükseltildikten sonra Hz. İsa'nın öğretisini yaymak havarilerin görevi olacağı için, onlarla Allah arasında da yeni bir bağ kurulacaktı. Hz. İsa ekmekle şarabı aldı, kutsadı ve havarilerine vererek kendi bedeni ve kanı olduğunu söyledi. Tabiki bu gerçek anlamda değil sembolik bir benzetme olarak kullanılmıştı. Bu son yemekten sonra Hz. İsa ve havarileri Kudüs'ün doğu yakasındaki Zeytin Dağı'na ve oradan da tepenin yamaçlarındaki Gestamony Bahçesi'ne gittiler.

Bu bahçede, Yahuda'nın yol gösterdiği görevliler Hz. İsa'yı tutukladı. Hz. İsa aynı gece yargılanmak üzere Yahudi önderlerin karşısına çıkarıldı. Sorgusu sırasında (HAŞA!) "Allah'ın oğlu musun?" sorusuna olumsuz yanıt verince, Yahudi önderler günah işlediği savıy­la onu ölüme mahkûm ettiler. Verilen bu idam kararı, Romalı Vali Pontius Pilatus'un onayı olmaksızın uygulanamazdı.

Pilatus, aslında Hz. İsa'nın suçluluğuna inanmıyordu ama Yahudi önderlerin ve onların izleyicilerinin bu istekte direnmeleri üzerine Hz. İsa'yı çarmıha gerdirme cezasına çarptırdı. Fakat bu sırada Hz. İsa Allah tarafından bir mu'cize eseri göğe yükseltildi ve yahuda Hz. İsa'nın suretine çevrilerek O'nun yerine Yahuda çarmıha gerildi. O dönemde Romalılar, suçluları haç biçiminde bir kalasa çivileyerek idam ederlerdi.

Hz. İsa'nın yerine Yahuda, kutsal cuma günü Pilatus'un askerlerince başı­na dikenden bir taç giydirilerek çarmıha gerildi. O günün akşamında ölüsü çarmıhtan indirildi ve izleyicilerinden Arimatealı Yusuf'a ait bir mezara kondu. Mezarın girişi büyük bir taşla örtüldü. Böylece, bu olaydan sonra, çevrede Hz. İsa'nın çarmıha gerilerek öldürüldüğü şeklindeki yanlış inanç yayılmış oldu.

Değerli kardeşimiz,

Kur'an-ı Kerim'de isimleri zikredilen peygamber efendilerimizin her birerleri bir veya birkaç dünya işiyle meşgul olmuşlar ve dünya geçimlerini bu yoldan tedarik etme yoluna başvurmuşlardır. Böylece hem insanlara güzel ve faydalı meslekleri öğretmişler, hem de insanlara boyun bükmekten kurtulmuşlardır. Bundan dolayı da tevhid akidesini kimseden korkmadan savunmuşlardır.

Kur'an'da İsimleri Geçen Peygamberler:

Hazret-i Âdem aleyhisselâmdan Peygamberimize (asm) kadar bir rivâyete göre 124.000, diğer bir rivâyete göre ise 224.000 peygamber gelmiştir. Bunlardan ancak yirmi sekiz tanesinin isimleri Kur'ân-ı Kerim'de zikredilmiştir. Kur'ân-ı Kerim'de adları geçen ve bilinmeleri vâcip olan

Peygamberlerin mübârek isimleri şunlardır:

1. Âdem
2. İdris
3. Nûh
4. Hûd
5. Sâlih
6. İbrâhîm
7. Lût 
8. İsmâîl
9. İshâk
10.Yâkûb
11.Yûsüf
12.Eyyûp
13.Şuayb
14.Mûsâ
15. Hârûn
16. Dâvûd
17. Süleyman
18. Yûnus
19. İlyas
20. Elyesa
21. Zülkifl
22. Zekeriyya
23. Yahyâ
24. Îsâ
25. Üzeyr*
26. Lokman*
27. Zülkarneyn*
28. Hazret-i Muhammed. (Aleyhimüssalatü vesselam)

* Bu üç mübârek zâta evliya diyenler de vardır.

Kur`an`da ismi geçmediği halde peygamber olarak meşhûr olanlar da şunlardır:

Şît, Yûşâ, Cercis, Danyal

BAZI PEYGAMBERLERİN MESLEKLERİ:

HZ. ADEM (AS): İlk ziraat mühendisi ve çiftçi idi.

HZ. ŞİD (AS): Hallac, kazzaz, nessac = dokumacıların, örücülerin ve mensucat sanayiinin ilk kurucusu idi.

HZ. İDRİS (AS): İğneyi ilk icad eden, ona delik açan, iplik geçiren olduğundan, terzilerin- konfeksiyoncuların- örücülerin piri sayılır.

HZ. NUH (AS): Marangozların, gemicilerin, denizcilerin ve barbarosların piri idi.

HZ. HUD (AS): Tüccar idi. Bütün tüccarların piri sayılır.

HZ. SALİH (AS): Sürülerle develer yetiştirirdi. Sütlerini hem içer, hem de satıp dünyalığını temin ederdi. Salih peygamberin devesi meşhurdur.

HZ. İBRAHİM (AS): Kabeyi yeniden inşa edişiyle, Hz Süleyman (as)'a ve Mimar Sinan'a önderlik etmiştir.

HZ. LUD (AS): Tarihçi idi. Seyyahların, Evliya çelebilerin piridir.

HZ. İSMAİL (AS): Kara ve deniz avcılığı ile geçimini sağlardı. Avcıların piri sayılır. Yetmiş dil bilirdi. Tercümanların da piridir.

HZ. İSHAK (AS): Çoban idi.

HZ. YAKUB (AS): Çoban idi.

HZ. YUSUF (AS): Saati ilk icat eden, toprak mahsulleri ofisini ilk defa kuran, bolluk zamanında depolamayı, kıtlık zamanında halka dağıtmayı düşünen bir peygamberdir.

HZ. EYYÜB (AS): Ziraatcı idi.

HZ. ŞUAYB (AS): Ziraatcı idi.

HZ. MUSA (AS): Çobanlık yapmış ve Hz Şuayb (as)'a hizmetçilik etmiştir.

Bir büyüğe hizmet etmekte peygamber mesleklerinden biridir.

HZ. HARUN (AS): Vezir idi.

HZ. DAVUD (AS): Demiri işleyen, zırh yapan ve düzenli ordular kuran, Calut'un ordularını mağlup eden bir kumandandır.

HZ. SÜLEYMAN (AS): Emir, hükümdar idi. Sazlardan zenbil yapardı. Bakır madenini ilk defa işleyen O'dur.

HZ. ZÜLKİFL (AS): Ekmek pişirirdi, fırıncıların piri idi.

HZ. İLYAS (AS): Dokumacı ve iplikçilerin piri idi.

HZ. YUNUS (AS): Balık avlayıp geçinirdi, balıkçıların piri idi.

HZ. ÜZEYR (AS ): Bahçıvan idi. Meyve ağaçlarını ilk defa aşılayan fidan yetiştiren, budama işlerini insanlara öğretendir. Bağ ve bahçe işleriyle uğraşanların piridir.

HZ. LOKMAN (AS): Doktorluk ve eczacılık mesleğinin piridir.

HZ. ZEKERİYYA (AS): Marangoz idi  Müsned, 2/405)

HZ. İSA (AS): Avcı idi. Av aleti ile geçimini temin ederdi. Avcıların piri idi. Aynı zamanda doktorların piridir..

HZ. MUHAMMED (SAV): Küçük yaşlarda çobanlık yapmış, daha sonra ticaretle uğraşmış ve cihadla meşgul olmuştur.

Selam ve dua ile...
Sorularla İslamiyet

 Hz İsa Kimdir? 

 Hz. İsa, İsrailoğullarına gönderilen son peygamberdir. Hz. İsa'dan sonra uzun bir süre peygamber gönderilmemiş ve bu dönem Fetret (Bunalım) Dönemi olarak adlandırılmıştır.

 Hz. İsa birçok vaazında kendisinden sonra bir peygamberin daha geleceğini söylemiştir. Ancak İncil, tahrif edildiği için bu kısımlar çıkarılmıştır. Bu nedenle Hristiyanlar son peygamberin Hz. Muhammed değil Hz. İsa olduğuna inanırlar.

 Hz. İsa'nın Hayatı

 Hz. İsa, M. Ö 4 yılında Filistin yakınlarında dünyaya geldi. İlk mucizesi henüz kundaktayken konuşmak oldu. Hz. İsa'nın mesleği marangozluktur. Kendisine ilk kez 30 yaşındayken vahiy geldi. 3 yıl boyunca Allah'ın emir ve yasaklarını insanlara tebliğ etse de ona sadece 12 kişi iman etti. Hz. İsa'ya iman eden 12 kişiye ''Havari'' denir.

 Hz. İsa'nın vaazlarından rahatsız olan bazı Yahudiler onu yakalayıp çarmıha germek istedi. Kuran'ı Kerim'deki ayetlerde çarmıha gerilenin Hz. İsa değil, onu ihbar eden havarisi olduğu yazılıdır. Hristiyanlar ise Hz. İsa'nın Hristiyanların cennette affedilmek için çarmıha gerildiğine inanır.

 Hz. İsa'nın Mucizeleri ve Ölümü Hakkında Bilgiler ve Ayetler

 Hz. İsa'nın en büyük mucizelerinden biri ölüleri diriltmektedir. İslam inancına göre Hz. İsa, Cebrail'in Hz. Meryem'e üflediği ruhtur. Bu nedenle dokunduğu her şeye hayat ve can verir. Hristiyanların Teslis inancına göre ise Hz. İsa bir tanrıdır. Kuran'ı Kerim'deki birçok ayette bu yalanlanır ve Hz. İsa'nın da diğer tüm peygamberler gibi bir beşer olduğu bildirilir.

 Peygamberin diğer mucizeleri şu şekilde sıralanabilir:

 1- Suyun üstünde yürümek

 2- Dokunarak cüzzamlıların yaralarını iyileştirmek

 3- Körlerin gözlerini açmak