Kurandaki Duraklar Ve Anlamları
kaynağı değiştir]
م - Lazım (لازم) kısaltması. Satırın üstünde bulunur. Muhakkak durulmalıdır. Bu işarete uymamak manayı değiştirebilir.
ط - Mutlak (مطلق) kısaltması. Tam durulur.
لا - Lam ve elif Arapça tek başına hayır demektir. Durmak yasaktır. Eğer durulursa ve ayet sonu değilse, okuyucu işaretten önceki bir yerden başlamalıdır.[4]
س veya سكتة - Sekte kısaltması. Nefes vermeden durmak gerekir. Sessizlik efekti verir.[3][5] Kur'an'da 4 yerdedir. Satır altında bulunur.
وقفة ya da وقف - Duruş demektir. Bir öncekiyle aynı fakat biraz daha uzun bir sessizlik.
قصر - Uzatmadan kısa okunur. Satır altında bulunur.
مد - Med. Kısaltmadan uzun okunur. Satır altında bulunur.
İhtiyari Duraklatmalar[değiştir Kur&#;an-ı Kerim&#;deki İşaretler ve Anlamları
KUR’AN-I KERÎM’DE BULUNAN İŞARETLER
1. Bu gördüğünüz şekil, sûre başlarında bulunur.
İçinde sûrenin adı, âyet sayısı ve nerede nâzil olduğu yazılır.
2. Hizib gülleri. Bu şekil, cüz başlarını, secdeleri ve hizipleri belirtmek için kullanılır.
20 sayfaya bir cüz denir. Her 20 sayfada bulunur ve içinde yazar.
Her cüz 4 hizbe ayrılır. Her cüzün ¼’ünde bu şekil içerisinde yazılmış olarak görürüz.
Bir de Kur’an-ı Kerîm’de 14 yerde secde âyeti vardır. Bu ayetleri belirtmek için yine aynı şekil o ayet hizâsına konur ve içinde yazar.
3. Med-Kasr işaretleri
Med işareti hangi harfin altında bulunuyorsa o harf uzatılır.
Kasr işareti hangi
harfin altında bulunuyorsa, o harf kısa okunur.
4. Vasl işareti
Vasl hemzeleri üzerine konur. Bu hemzeler okunmaz.
5. Katı‘ işareti
Vasl edilmemesi, yani muhakkak okunması gereken hemzelerin altına konur.
6. Vasıl nûnu
Sonu tenvinli kelimelerden bir sonraki kelimeye geçişi sağlar.
7.Harfi
Kur’an-ı Kerîm’de sad harfiyle yazıldığı halde sin gibi ince okunması gereken yerlerde kullanılır.
8. Secâvendler
Ayetlerin nerelerinde durulması ya da geçilmesi gerektiğini belirten işaretlerdir.
Lâzım vakıf: Muhakkak durulması gerektiğini işaret eder.
Mutlak vakıf: Durulması evlâdır.
Câiz vakıf: Hem durmak, hem de geçmek caizdir. Fakat durmak evlâdır.
Mücevvez vakıf: Durmak caiz olmakla beraber, geçmek evlâdır.
Murahhas vakıf: Zarûret halinde durulur.
Lâ vakfı: Durmamak gerektiğine işarettir.
Ayn vakfı: Rükû alâmetidir. Namazda Kur’an okunurken burada rükû yapmanın uygun olduğuna işaret eder.
***
Daha fazlası için alttaki bilgileri okuyup, videoları izleyebilirsiniz.
KUR’ÂN-I KERİM’DEKİ DURAKLAR
Kur’an-ı Kerim’i okurken nerede durulup nerede geçilmesi gerektiğini bize gösteren duraklar mevcuttur. Bunlara “vakıf” denir. Vakıf; Kur’ân’ı Kerim okurken herhangi bir kelime sonunda durup nefes almak, sonra okumaya devam etmektir. Vakıf işaretleri ise Kur’ân ayetlerinin sonunda veya ortasındaki kelimeler üzerine konulan durak işaretleridir. Vakıf işaretine “secâvend” de denilir. Bu işaretlerin her birinin ifade ettiği bir anlam vardır. Şimdi kısaca bu işaretleri ve ne anlama geldiklerini açıklayalım…
Secaved Nedir: Secâvendler, Türkçedeki noktalama işaretlerine benzer. Okunan yerin manâsı göz önüne alınarak konulmuşlardır. Bu işaretleri ilk defa Muhammed b. Tayfur es-Secâvendi (öl: /) koymuştur ki, daha sonra konulan bazı işaretlerle birlikte hepsine birden, onun ismine izafeten “Secâvend” denilmiştir. İşte Kur’an-ı Kerimde bu duraklara (vakıf işaretine) “secâvend” denilir.
Kurân’daki Duraklar Video (Hayi Ünal)
Kurân’daki Vakıflar ve Vakıf İşaretleri Video (Fatih Çollak)
KUR’ÂN’I KERİM’DEKİ VAKIF VE VAKIF İŞARETLERİ
Mim (م) Lâzım Vakf: Durmak gerekir. Durulmadığında anlam bozulabilir.
Tı (ط) Mutlak Vakf: Durmak için şartlar uygundur. Mana yönünden birbirinden bağımsız olan yerlerde bulunur.
Cim (ج) Caiz Vakf: Durulabilir veya geçilebilir. Durulması daha uygundur.
Ze (ز) Mücevvez Vakf: Durulabilir veya geçilebilir. Geçilmesi daha uygundur.
Sad (ص) Murahhas Vakf: Nefes yetmezse durulabilir. Normalde geçmek daha uygundur.
Lâ (ﻻ) Lâ Vakfi: Mana yönünden birbirine bağlı olan yerlerde bulunur. Durmak uygun değildir. Durulduğunda geriden alınarak devam edilir. Ayet sonunda ise geriden alıp devam etmeye gerek yoktur.
Gıf (قف): Ayetin anlamının açık olmasına katkı sağlayacağı için durmak uygundur.
Kaf (ق): Durulabilir veya geçilebilir. Geçmek daha uygundur.
Ayın (ع): Ayetlerin sonlarında bulunur. Bir konunun bittiğini ve diğerinin başladığını ifade eder. Namazda okurken Ayın işretinin olduğu yerde rükua gitmek daha uygundur.
Kef (ك): Kendisinden önceki durak işaretiyle aynı hükmü taşır.
Muâneka Vakfi: Birbirine yakın yerlerde iki ayrı yere konulan üçer noktadan ibarettir. Birincisinde durulursa İkincisinde durulmaz. İkincisinde durulursa birincisinde durulmaz.
KURAN’DAKİ İŞARETLERİN TABLOSU
ﻡ Vakf-ı lazım Durulması gerekir, geçilmesi uygun değildir. ﻄ Vakf-ı mutlak Durulması evlâdır, geçilmesi caizdir. ﺝ Vakf-ı caiz Durulması evlâdır, geçilmesi caizdir. ﺺ Vakf-ı ruhsat Geçilmesi evlâdır, durulması caizdir. ﺯ Vakf-mucevvez Geçilmesi evlâdır, durulması caizdir. ﻻ Durulmaz Durulması müsait değildir. Durulursa geriden ve uygun bir yerden alınarak geçilir. ﻕ Vasl (geç) Durulabilir de, geçilebilir de. ﻗﻒ Vakf(dur) Durulması evlâdır, geçilmesi caizdir. ﻉ Rükû Yeni kıssa başıdır. Duruması ve namazda ise rükû yapılabilir. ﺴَﻜﺘﻪ Sekte Nefes almadan dur ve oku demektir. Kuran’da 4 yerde vardır. ﻗﺼﺮ Kasr Uzatmadan kısa oku demektir. ﻤﺪ Med Kısaltmadan uzun oku demektir. څ څ Bağlantılı durak Birbirine yakin iki yerde bulunur. Birinde durulunca ötekinde geçilir.
Kaynak: Fatih Çollak & İslamveihsan
kaynağı değiştir]
Kur&#;an-ı Kerim&#;deki İşaretler ve Anlamları
KUR’AN-I KERÎM’DE BULUNAN İŞARETLER
1. Bu gördüğünüz şekil, sûre başlarında bulunur.
İçinde sûrenin adı, âyet sayısı ve nerede nâzil olduğu yazılır.
2. Hizib gülleri. Bu şekil, cüz başlarını, secdeleri ve hizipleri belirtmek için kullanılır.
20 sayfaya bir cüz denir. Her 20 sayfada bulunur ve içinde yazar.
Her cüz 4 hizbe ayrılır. Her cüzün ¼’ünde bu şekil içerisinde yazılmış olarak görürüz.
Bir de Kur’an-ı Kerîm’de 14 yerde secde âyeti vardır. Bu ayetleri belirtmek için yine aynı şekil o ayet hizâsına konur ve içinde yazar.
3. Med-Kasr işaretleri
Med işareti hangi harfin altında bulunuyorsa o harf uzatılır.
Kasr işareti hangi
harfin altında bulunuyorsa, o harf kısa okunur.
4. Vasl işareti
Vasl hemzeleri üzerine konur. Bu hemzeler okunmaz.
5. Katı‘ işareti
Vasl edilmemesi, yani muhakkak okunması gereken hemzelerin altına konur.
6. Vasıl nûnu
Sonu tenvinli kelimelerden bir sonraki kelimeye geçişi sağlar.
7.Harfi
Kur’an-ı Kerîm’de sad harfiyle yazıldığı halde sin gibi ince okunması gereken yerlerde kullanılır.
8. Secâvendler
Ayetlerin nerelerinde durulması ya da geçilmesi gerektiğini belirten işaretlerdir.
Lâzım vakıf: Muhakkak durulması gerektiğini işaret eder.
Mutlak vakıf: Durulması evlâdır.
Câiz vakıf: Hem durmak, hem de geçmek caizdir. Fakat durmak evlâdır.
Mücevvez vakıf: Durmak caiz olmakla beraber, geçmek evlâdır.
Murahhas vakıf: Zarûret halinde durulur.
Lâ vakfı: Durmamak gerektiğine işarettir.
Ayn vakfı: Rükû alâmetidir. Namazda Kur’an okunurken burada rükû yapmanın uygun olduğuna işaret eder.
***
Daha fazlası için alttaki bilgileri okuyup, videoları izleyebilirsiniz.
KUR’ÂN-I KERİM’DEKİ DURAKLAR
Kur’an-ı Kerim’i okurken nerede durulup nerede geçilmesi gerektiğini bize gösteren duraklar mevcuttur. Bunlara “vakıf” denir. Vakıf; Kur’ân’ı Kerim okurken herhangi bir kelime sonunda durup nefes almak, sonra okumaya devam etmektir. Vakıf işaretleri ise Kur’ân ayetlerinin sonunda veya ortasındaki kelimeler üzerine konulan durak işaretleridir. Vakıf işaretine “secâvend” de denilir. Bu işaretlerin her birinin ifade ettiği bir anlam vardır. Şimdi kısaca bu işaretleri ve ne anlama geldiklerini açıklayalım…
Secaved Nedir: Secâvendler, Türkçedeki noktalama işaretlerine benzer. Okunan yerin manâsı göz önüne alınarak konulmuşlardır. Bu işaretleri ilk defa Muhammed b. Tayfur es-Secâvendi (öl: /) koymuştur ki, daha sonra konulan bazı işaretlerle birlikte hepsine birden, onun ismine izafeten “Secâvend” denilmiştir. İşte Kur’an-ı Kerimde bu duraklara (vakıf işaretine) “secâvend” denilir.
Kurân’daki Duraklar Video (Hayi Ünal)
Kurân’daki Vakıflar ve Vakıf İşaretleri Video (Fatih Çollak)
KUR’ÂN’I KERİM’DEKİ VAKIF VE VAKIF İŞARETLERİ
Mim (م) Lâzım Vakf: Durmak gerekir. Durulmadığında anlam bozulabilir.
Tı (ط) Mutlak Vakf: Durmak için şartlar uygundur. Mana yönünden birbirinden bağımsız olan yerlerde bulunur.
Cim (ج) Caiz Vakf: Durulabilir veya geçilebilir. Durulması daha uygundur.
Ze (ز) Mücevvez Vakf: Durulabilir veya geçilebilir. Geçilmesi daha uygundur.
Sad (ص) Murahhas Vakf: Nefes yetmezse durulabilir. Normalde geçmek daha uygundur.
Lâ (ﻻ) Lâ Vakfi: Mana yönünden birbirine bağlı olan yerlerde bulunur. Durmak uygun değildir. Durulduğunda geriden alınarak devam edilir. Ayet sonunda ise geriden alıp devam etmeye gerek yoktur.
Gıf (قف): Ayetin anlamının açık olmasına katkı sağlayacağı için durmak uygundur.
Kaf (ق): Durulabilir veya geçilebilir. Geçmek daha uygundur.
Ayın (ع): Ayetlerin sonlarında bulunur. Bir konunun bittiğini ve diğerinin başladığını ifade eder. Namazda okurken Ayın işretinin olduğu yerde rükua gitmek daha uygundur.
Kef (ك): Kendisinden önceki durak işaretiyle aynı hükmü taşır.
Muâneka Vakfi: Birbirine yakın yerlerde iki ayrı yere konulan üçer noktadan ibarettir. Birincisinde durulursa İkincisinde durulmaz. İkincisinde durulursa birincisinde durulmaz.
KURAN’DAKİ İŞARETLERİN TABLOSU
| ﻡ | Vakf-ı lazım | Durulması gerekir, geçilmesi uygun değildir. |
| ﻄ | Vakf-ı mutlak | Durulması evlâdır, geçilmesi caizdir. |
| ﺝ | Vakf-ı caiz | Durulması evlâdır, geçilmesi caizdir. |
| ﺺ | Vakf-ı ruhsat | Geçilmesi evlâdır, durulması caizdir. |
| ﺯ | Vakf-mucevvez | Geçilmesi evlâdır, durulması caizdir. |
| ﻻ | Durulmaz | Durulması müsait değildir. Durulursa geriden ve uygun bir yerden alınarak geçilir. |
| ﻕ | Vasl (geç) | Durulabilir de, geçilebilir de. |
| ﻗﻒ | Vakf(dur) | Durulması evlâdır, geçilmesi caizdir. |
| ﻉ | Rükû | Yeni kıssa başıdır. Duruması ve namazda ise rükû yapılabilir. |
| ﺴَﻜﺘﻪ | Sekte | Nefes almadan dur ve oku demektir. Kuran’da 4 yerde vardır. |
| ﻗﺼﺮ | Kasr | Uzatmadan kısa oku demektir. |
| ﻤﺪ | Med | Kısaltmadan uzun oku demektir. |
| څ څ | Bağlantılı durak | Birbirine yakin iki yerde bulunur. Birinde durulunca ötekinde geçilir. |
Kaynak: Fatih Çollak & İslamveihsan
Bu işaretler mushafı cüz ve hizb gibi kısımlara ayırır. Mushaflar 30 cüz'e ayrılır. Her cüz'ün başında sayfa kenarında bu gösterilir. Hizb de Kur'an'ın de biridir. Bu da işaretle gösterilebilir.[1]
Secde (سجدة) kelimesi sayfa kenarında veya bir ayette gösterilebilir. Bu o ayeti okuyan veya dinleyen Müslümanların secde etmesi gerektiğini belirtir. Mushaflarda 14 adet secde ayeti vardır. Bütün secde ayetleri Mekkîdir.[6]