Okullarda Sakal Serbest Mi

Posted 05 February 2009 - 11:54 AM

selamun aleykum ve rahmetullahi ve bereketu
1.Sual: Muhammed bin Abdurrahman el-Humeyyis, isimli bir Vehhabi, ŞİRK diye bir kitap yazmış. Adını da, (Hanefi ulemasına göre ŞİRK) koymuş. Vehhabilerden nakil yaparak, Hanefi ulemasının yaptıklarına şirk diyor. Hanefi uleması diye, Şah Muhammed İsmail Dehlevi adında birinin bozuk fikirleri anlatılıyor. Hanefi ulemasından denilen bu zat kimdir?
2.Vehhabilik nedir
3.Sual: Selefiyecilik nedir? Selefiye mezhebi diye bir mezhep var mı?
4.Sual: Tevhidin aslı nedir?
5.Sual: Amel imandan parça mıdır, yani bir farzı yapmayan veya bir haramı işleyen kâfir olur mu?
6.Sual: İman nedir, azalıp çoğalır mı?
7.Sual: Hıristiyanlar da Vehhabiler gibi tanrı gökte diyorlar. Bu inanç İncillerde var mıdır?allah goktedirmi?
8.Sual: Müteşabih âyet ve hadisleri tevil etmek gerekir mi?
9.İbni Teymiyeci âyetleri değiştiriyor Denize düşen, yılana sarılır. İbni Teymiyeci de yalana sarılıyor. Bir âyeti şöyle değiştirmiş: (Allah semadan bütün dünya işlerini idare eder.) [Secde 5] ?
10.İbni Teymiyeci gökteki Allah diyerek şu âyeti de yazmış: (Göktekinin sizi yere geçirmesinden, taş yağmuruna tutmasından emin mi oldunuz?) [Mülk 16,17]?
11.Sual: Kur’anda Allah’ın iki eli tabiri geçmektedir. Bu, Allah’ın bizim gibi iki elinin olduğunu göstermez mi?bu ne demek?
12.Sual: Kur’an-ı kerimde mecazi ifade çok deniyor, mecaz ne demektir?
13.Sual: Şefaatin hak olduğunu kabul etmeyen bir tek Ehl-i sünnet âlimi var mıdır?
14 Sual: kiyamete Büyük zatların haricinde başka şefaat edenler de olacak?
15.Sual: Peygamber hürmetine veya Peygamber hakkı için diye dua etmek caiz midir?
16.Sual: Hacıların Hacer-i esvede el sürmeleri, ondan bir yarar beklemeleri, şefaat ummaları putun şefaati ile aynı değil mi? Şirk değil mi bunlar? Niye o taşı Kâbe’den sökmezler ki?
17Sual: Selefi bir genç, “(Kabrimi bayram yeri yapmayın) hadisi, Resulullahın kabrini ziyaret etmenin caiz olmadığını gösterir” dedi. Doğru mudur?
18.Sual: Kabir ziyareti nasıl olur, kadın da ziyaret edebilir mi?
19.Sual: Türbelerden şifa beklemek, şirk midir?
20.Tasavvuf nedir?
21.Evliyaya evliya denmez mi?
22.Sual: . Evliyaya dil uzatmak caiz midir?
23.Sual: Mutlaka bir tarikata bağlanmak gerekir mi? Din kitaplarından, din öğrenilemez mi?
24.Sual: Selefiyim diyen bir arkadaş, (Ledün ilmi, bâtın ilmi, keramet, evliya diye bir şey yok) diyor. Bu Kur’an-ı kerime ve hadis-i şeriflere aykırı değil mi?
25.Sual: 72 fırkanın hepsi de aynı yere yani Cennete gitmiyor mu? Hepsi birleşse daha iyi olmaz mı?
insallah azerice cevablarsaniz benimcin fark etmez bana sizin cevabiniz lazim qamet?

Cavab:

Va aleykumus salam va rahmatullahi va barakatuhu!
1. Bir şeyə arxayın ol ki, bu böhtan ola bilməz, əgər kitab halında çap edibsə, deməli, araşdırıb yazıb. Təəccüb etmə, insanın əməlində şirk ola bilər, istər alim olsun, istər qeyri-alim. Amma bu adamın kimliyinə baxaram, inşəAllah.
2. Vəhhabilik ortaya atılmış bir termindir, təxminən 300 il əvvəl yaşamış bir adamın adı ilə bağlayırlar. Əslən o adamın adı Məhəmməd olub, sadəcə bunu yayanlar atasının adı ilə yayıblar ki, Məhəmmədilik deəsələr elə bilərlər ki, peyğəmbərdən (s.a.v.) danışılır. Çox da maraqlıdır ki, bu adam dinə heç nə gətirməyib, sadəcə yeganə çağırışı əsil dinlə getmək olub, xürafata uymamaq olub. Ona görə də xürafatla gedənlər bunu qəbul etməyərək, bu adam barədə yalan və böhtanlar yayıblar ki, camaat bunun dəvətinə inanmasınlar. Bu adamın kitabalrın heç öz fikirləri yoxdur, sadəcə özündən əvvəlki alimlərin fikirlərini bir araya toplayıb.
3. Sələfilik məzhəb deyil, bu peyğəmbərin (s.a.v.) yoludur, sadəcə bu yolda olan özünü saleh sələflərə nisbət edir, yəni haq yolda olanalrın yolu, qəsd edilən isə peyğəmbər (s.a.v.) və onun səhabələridir.
4. TəkAllahlıq.
5. Əməl imanın bir parçasıdır, lakin biri əməli tərk etsə, sələfilər onu kafir görməyiblər, çünki sələfilər yalnız bir əməli tərk edəndə ittifaq ediblər ki, kafir olur, o da şəhadətdir. Amma qeyri-əməlləri, əsas namazda ixtilaf ediblər, digər əmllərdə isə ixtilaf yoxdur, kafir görmürlər.
6. İman dillə deyib, qəlblə təsdiqləyib, əməllə göstərməkdir. Bəli, iman artıb azalar.
7. Allahın göydə olmasını Allah özü deyir, “(Ey insanlar!) Göydə olanın (Allahın) yer hərəkətə gəlib çalxalandığı zaman sizi onun dibinə batırmayacağına əminsinizmi?! Yaxud göydə olanın sizin üstünüzə daş yağdıran bir yel göndərməyəcəyinə arxayınsınızmı?! Onda Mənim (sizi əzabla) qorxutmağımın necə olduğunu mütləq biləcəksiniz” (Mulk, 16-17). Hətta, abu Hənifənin (r.) özü “Fiqhul Əkbər”də buna şəkk edəni kafir görür. Sən çalış dini öyrən. Çünki dini savadsızlıq hətta suallardan görünür.
8. Əslində xeyr.
9. Sən ayənin dəyişib-dəyişməməsini bilmək üçün ərəbcəsini oxu. Əksinə kim bu ayəni oxuyub desə ki, Allah göydə deyil, o dəyişmiş olar.
10. Yuxarıdakı kimi.
11. Xeyr, elə başa düşməyin. Çünki Allaın mislində heç kim və heç nə yoxdur. Təsəvvür et ki, məxluqlarda heç iki eyni əl varmı? O qaldı ki, Xalıqdə ola.
12. Quranda məcaz yoxdur, əslən. Məcazın mənası həqiqətə uyğun olmayan deməkdir. Artıq bu söz özü göstərir ki, Quranda həqiqətə uyğun olmayan bir şey yoxdur, hər şey həqiqətdir.
13. Bilmirəm.
14. Bəli.
15. Belə demək olar ki, peyğəmbəri (s.a.v.) sevdiyimizə görə və ya ona tabe olduğumuza görə.
16. Bəli, bu daşdan şəfaəət istəmək şirkdir. Şəritə yalnız bu daşa toxunmağı buyurub, amm afyda ummaq şirkdir. Çünki bu yalnız Allahın əlindədir.
17. Burda qəsd olunan daimi ziyarətdir, amma səfərdən gələndə və ya Həcdə olarkən ziyarət etmək qadağan deyil.
18. Qəbir siyarəti əsasən kişilər üçündür, qadınlar üçün yox. Ədəbi isə ümumən salam verib qəsd etdiyin qəbrin yanına keçirsən. Orda yatana, özünə və bütün müəslmanlara dua edərək axirəti yada salırsan.
19. Əlbəttə, şəfanı Allahdan istəmək lazımdır. Sadəcə səbəb həkim və s. ola bilər, türbələri isə səbəb deyil, əksinə şirkə yoldur.
20. Təsəvvüfdə hazırda sufilik qəsd olunur, əsasən də bidət firqələridir.
21. Sübut olunsa demək olar, bunu əvvəl sübut etmək lazımdır, sonra da sələfilərdən belə deyən olmayıb.
22. Əgər həqiqi övliyadırsa, olmaz. Hətta saxta övliyaya da dil uzatmaq ədəbdən deyil.
23. Xeyr, mütləq deyil, əsas çalışmaq lazımdır ki, düzgün əqidədə və fəhmdə olasınız, bunlarla siz haqqı tapacaqsınız.
24. Batin elminin olmamasını düz deyir, digərlərində isə ola bilər ki, məsələn, hazırkı saxta övliyaların kəramətlərini qəsd edir, hansılar ki, peyğəmbərlərin möcüzələrini ötüb keçiblər.
25. Təbii ki, birləşsələr yaxşı oalr, amma nə üzərində birləşmək – ixtilaf bundadır. Amma hədisdə bildirilir ki, peyğəmbərin (s.a.v.) və səhabələrin yolunda birləşmək lazımdır.
Allah daha yaxşı bilir!
As salamu aleykum va rahmatullahi va barakatuhu!

Azerbaycan halk tiyatrosu modern Azerbaycan tiyatrosunun teşekkülünde önemli rol oynamış, geçmişle gelecek arasında bir köprü olmuştur. Azerbaycan’da modern tiyatro 19. yy’ın ortalarına rastlamaktadır. 19. yüzyılın başlarında Azerbaycan’ın siyasi hayatında radikal değişikler olmuş, Çarlık Rusya Kafkasya’ya inmiş, Azerbaycan’ı kontrolü altına almaya çalışmıştır. 1828’de İran’la yapılan Türkmençay antlaşmasıyla Azerbaycan kuzey ve güney olmak üzere ikiye ayrılmış, Kuzey (bugünkü) Azerbaycan Çarlık Rus’un, Güney Azerbaycan (İran Azerbaycan’ı) İran’ın tahakkümü altına girmiştir.Çarlık idaresinin eyalet merkezi olan Tiflis, resmi dairelerin ve mekteplerin açılmasıyla diğer şehirlere nazaran daha gelişmiş bir durumdaydı. Avrupai hayat tarzının Tiflis’te Rus tesiriyle başlaması, birtakım içtimai hareketlenmeyi de beraberinde getirmiştir. Gayrimüslimler bu yeni yaşam biçimine kısa sürede ayak uydurmuşsalar da Müslümanlar (çoğunluğu Türk) dinleri dolayısıyla uzun süre bu durumu kabullenmemişlerdir. Azerbaycan araştırmacısı Yavuz Akpınar tiyatroyla ilgili olarak Tiflis muhitinin o dönemki görünümünü şöyle açıklamaktadır: Ahundzade’nin 1849’dan itibaren komediler yazmaya başlaması doğrudan doğruya Tiflis’teki kültürel değişmelerle yakından alakalıdır… Yolların yapılması, şehirlerdeki hızlı nüfus artışı, özellikle Tiflis’in süratli gelişmesi, ticaretin büyümesi kültürel hayatın bu şehirde canlanmasına ve olgunlaşmasına imkân hazırlamıştı. Tiflis’te devlet daireleri kurulmuş, birçok okul açılmış matbuat gelişmeye başlamıştı. Avrupai hayat tarzı yaygınlaşıyor, güçleniyordu. İşte bu gelişmelerin tabii bir neticesi olarak tiyatro binasına ihtiyaç duyuldu. Ruslar, Gürcüler ve Ermeniler arasından yerli aktörler çıkmaya başlamıştı, tiyatro toplulukları oluşturuluyordu. Avrupai hayat tarzının Kafkasya ve Azerbaycan dolaylarında yerleşip yayılmasını bu bölgenin Şark’a ait hususiyetlerinden, atmosferinden koparılmasını kendi sömürgeci emelleri için de yararlı gören Çarlık hükümeti, Rusların ve diğer gayrimüslimlerin Tiflis’te tiyatro, opera, müzik, modern eğitim ve öğretim, matbuat sahalarındaki faaliyetlerine gereken dikkati gösteriyor, bunları himayeden geri kalmıyordu… Vorontsov’un hususi bir tiyatro binası yaptırmasının başka sebepleri de vardır: Mesela Tiflis’te gittikçe büyüyen Rus kolonisi için alıştıkları eğlence hayatını ihdas etmek, geliştirmek medeni bir ihtiyaç haline gelmişti (Akpınar,1988). Çarlık Rus idaresinin umumi valisi Knyaz Vorontsov, 1849’da Tiflis’te Rus tiyatro binasının temelini attırmış ve 1851’de tiyatro binası hizmete açılmıştır. Bu durum daha sonra Vorontsov’un Türk, Gürcü ve Ermeni aydınlarını tiyatro eseri yazmaya teşvik etmesiyle daha ileriye taşınmıştır. Böylece Müslüman-Türk dünyasının ilk tiyatro yazarı Mirza Fetali Ahundzade, 1850’de ilk komedisi Hekayet-i Molla İbrahimhalil Kimyager’i yazmıştır. Ahundzade aynı yıl Mösyö Jordan, LenkeranHanının Veziri tiyatrolarını, 1852’de Hekayet-i Hırs-ı Guldurbasanı, 1853’te Hacı Gara’yı, 1855’te Mürafaa Vekilleri’ni yazmıştır (Akpınar, 1994). Eserler Azerbaycan Türkçesiyle yazılmışsa da ilk olarak 1853’te Tiflis’te Rusça basılmış ve ne yazık ki Rusça oynanmıştır. Bunun nedenini Abdulvahap Yurtsever, Azerbaycan’da henüz tiyatroyu icra edecek aktör kadroların olmaması olarak belirtilir (Yurtsever, 1951). Ahundzade’nin eserleri başta Rusya olmak üzere Fransa, İngiltere’de de sahnelenmiştir. Akpınar, 19. asrın ikinci yarısında Batı Avrupa’da en çok tanınan Şarklı yazarın Ahundzade olduğunu söyler (Akpınar, 1994).1880’den sonra tiyatro hayatında bir canlanma görülmüş, Gori Muallim Mektebini bitiren gençler, öğrencileri etrafında toplayarak bazı tiyatro eserlerini sahneye hazırlamışlardır. 1880 yılında profesyonel denebilecek tiyatro topluluğu Nahçivan’da oluşturulmuştur. Bu topluluğun içinde Memmedtağı Sıdkı, Celil Mehmetkuluzade, Elekber Mehmetguluoğlu, Ekber Molla Beyeloğlu, Eyneli Bey Sultanof gibi tiyatro heveskârları, 1882’den itibaren de Azerbaycan Türkçesini iyi bilen Ermeni aktör ve aktrisleri Elmas Hanım, Stepan Safrazyanlar Azerbaycan’ın birçok şehrinde (Bakü, Gence, Tiflis, Nuha) tiyatro gösterileri düzenlemişlerdir. Ahunzade’nin komedileri başta olmak üzere Ermeni yazar Vasak Medetov’un Azerbaycan Türkçesiyle yazdığı eserleri oynamışlardır (Akpınar, 1994). Elmas Hanım Türk sahnesinde yer alan ilk kadın sanatçıdır. 1886’dan itibaren Azerbaycan tiyatrosu Bakü’de gelişmeye başlamıştır. İnkılap Kerimov, Bakü’de tiyatronun canlanmasını, Sultanmecit Genizade, Habib Bey Mahmutbeyov ve Necefoğlu Bey Veliyev’in tiyatro heveslilerini bir araya getirerek gösterdikleri mücadeleye dayandırır ve bu durumu şöyle açıklar: “… Bu şahısların tiyatro yolunda çektikleri azap, uğraştıkları birçok tahkirat, sövüşlerin hiçbiri anlatılamaz. Kapı kapı gezip bilet satmakla tiyatrolar verip özleri için bir kuruş götürmeyip ihza ettikleri paraları yeni tür mektep uşaklarına gönderirdiler… Bu şahısların tiyatro yolunda zahmetleri çok büyük ve tiyatro tarihine adları yazılmalıdır.” (Kerimov, 1923) Yukarıda belirtilen isimler her ne kadar tiyatro konusunda büyük eserler vermemişse de rejisörlük ve aktörlük alanlarında tiyatronun ağır yükünü üzerine almışlardır. Habib Bey ve Sultanmecit Genizade 1887’de yüksek tahsil için Bakü’ye gelmiş, burada öğretmenlik yapmaya başlamışlardır. Habib Bey ve Genizade’nin büyük çaba göstererek Bakü’de açtığı Rus-Tatar Mektebi2 maarif ve medeniyet yolunda önemli ilerleme kaydetmiştir. Aralarına Necefoğlu Bey Veliyev’in de katılmasıyla Bakü’de tiyatro alanında hareketlenme başlamıştır. Açılan mektebin öğrencilerinin tiyatroya olan ilgileri arttırılmış, dönemin ünlü tiyatro oyuncularından Hüseyin Araplinski ve Mirmahmut Kazımovski de ilk defa bu mektebin öğretmenlerinin yönlendirmesiyle sahneye çıkmıştır.Bakü’de bu hareketlerle canlanan tiyatro hayatı profesyonelleşmek adına hükümet izniyle truppalar (tiyatro toplulukları) oluşturulmaya çalışılmıştır. Bununla ilgili ilk adım 1896’da Azerbaycan’ın önemli aydını Hasan Bey Melik Zerdabi tarafından atılmış; fakat Bakü hükümeti tarafından izin verilmemiştir. Daha sonra Nerimanov’un gayretleri olumlu sonuçlanmış ve nitekim aynı yıl “Birinci Müslüman Truppası” adı altında tiyatro topluluğu kurulmuştur.