Vestfalya Antlaşması Sonuçları Maddeler Halinde
kaynağı değiştir]
- ^abcdefgOsiander, Andreas 'Sovereignty, International Relations, and the Westphalian Myth' International Organization, Vol. 55 Issue 2 (Spring ) pp
- ^abcdTreaty of Munich
- ^abBarro, RJ and McCleary, RM 'Which Countries have State Religions? Page 5. seafoodplus.info 30 Ağustos tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi. - URL Accessed 7 November
- ^abGross, Leo 'The Peace of Westphalia' The American Journal of International Law Vol. 42 Issue 1 (Jan ) pp
- ^Jackson RH and Owens P () 'The Evolution of World Society' in Bayliss J and Smith S eds. The Globalization of World Politics (Oxford: Oxford University Press) p
- ^Trossbach, Werner () 'Furstenabsetzungen im Jahrhundert' Zeitschrift fur historische Forschung Vol 13 pp.
Dış bağlantılar[değiştir kaynağı değiştir]
Barış Alman Kuzey Ren-Vestfalya ve Aşağı Saksonya eyaletlerinin 50&#;km uzağında bulunan Münster ve Osnabrück şehirlerinde yapılmıştır. İsveç, Münster ve Osnabrück'i önermiştir, Fransa ise Hamburg ve Köln'ü. Her iki durumda da iki bölge gerekmektedir çünkü Protestan ve Katolik liderler birbirleriyle görüşmeyi reddetmektedir. Katolikler Münster'de, Protestanlar ise Osnabrück'te bulundular.
Sonuçları[değiştir kaynağı değiştir]
Yukarıda tartışılan Westphalia Barışının eleştirmenleri değildirler. Revizyonist tarihçiler ve uluslararası ilişkiler kuramcıları bazı noktaları tekrar tartışmaktadırlar:
- Hiçbir antlaşma egemenlikten bahsetmez. Üç ana katılımcı da daha önce (Fransa, İsveç, Kutsal Roma Cermen İmparatorluğu) zaten bağımsızdırlar, bu duruma açıklık getirmeye ihtiyaç yoktur.[1] Bazı durumlarda Alman prenslikleri, Kutsal Roma İmparatoru'nun yasalarına göre ast olarak kalır.[2]
- Her bir Alman prensliği kendi yasal sistemi kurdu, Temyiz Mahkemesi olarak Kutsal Roma Cermen İmparatorluğu kabul edildi, son kararı imparator kendisi verecektir. Ona getirilen dosyalar sonuçları son karadır ve alt mahkemeyi bağlamaktadır.[1] İmparator, mahkeme kararlarında eğer prenslerin hatasını görürse onları azledebilecektir ve azletmiştir.[1][6]
- Her iki antlaşma özel durumlarda bozulabiliyordu, Fransa ve İsveç iç işlerine imparatoru karıştırmamaktadır.[1]
Daha doğrusu egemenlik birleşiktir, Revizyonistler, antlaşmanın statükoyu sürdürmeye hizmet ettiğini savunur. Bunun yerine antlaşmaya Landeshoheit teorisini dahil ederler, herhangi birinde belirli aktörler vardır bu da (genellikle yüksek) derecede bir özerklik olarak görülür. Fakat egemen değildirler, onların yasakları, yargıçları ve anayasası imparatora bağlıdır.[1]