Epiktetos Düşünceler Ve Sohbetler Özet
Bizden; -sunulan seçenekler arasından-
düşünülmesi istenilen şeyleri düşünüyor…
Planlanması istenilen şeyleri planlıyor…
Elde edilmesi istenilen şeyleri elde etmeye çalışıyor…
Üzülmemiz, şaşırmamız, beğenmemiz, nefret etmemiz, sevmemiz, hayran olmamız, aşık olmamız istenilen şeylere:
üzülüyor, şaşırıyor, beğeniyor, nefret ediyor, hayran oluyor, aşık oluyoruz…
İstenilmesi istenilen şeyleri istiyoruz..
Özgün değiliz özgün bir düşüncemiz yok. Velhasıl özgün bir hayatımız yok.
Bağımlı olmayı bağ sanıyoruz, neden bir ilişki bitince yıkılıyor, sevdiklerimiz ölünce hayatı sorguluyoruz? Sevginin nesnesi gittiğinde tükeniyoruz?
Yıllardır özgürce inşa ettiğimizi zannettiğimiz varlığımız bir imajdan bir aktörden başka bir şey değil. Bunu sorgulamaya, yüzleşmeye cesaretimiz de yok çünkü bu yaşarken ölmek gibidir. Gerçek olmasa da kurduğumuz güvenli limanı neden terkedelim ki? İnancımızı neden sorgulayalım ki?
Nevrotik patlamalar daha uçta psikozlar ( depresyon, bipolar, OKB vb) aslında vüzüdumuzun bize ” ben artık bu kişi olmak istemiyorum” demesinden başka bir şey değil.
O yüzden kişiler kendini yakıp kül etmedikçe gelişim denilen şey temeli zaten gerçek olmayan bir binaya kaçak kat çıkmak gibi oluyor. Büyüyor fakat gelişmiyoruz. İlerdeki yıkımın çapını tahribat gücünü artırıyoruz.
Özgürlüğü istemiyoruz ondan kendimizle yüzleşmenin acısını yaşamamak adına kaçıyor, tatsız tutsuz hayatımızı özgürlüğümüz pahasına (karşılığında) satın alıyoruz.
Ne kötü bir ticaret.
Herşeyi, her istediğimiz zamanda yapabilmek, sandıkta sunulan 5 seçenekten birine mühür basmak gibi sığ bir anlama sıkıştırıyoruz özgürlüğü.
Özgürlük bireyin -kendinden önce kurulmuş düzeni devam ettirecek şekilde- eğitilmesi, yönlendirilmesi ve buna uygun yaşaması değil dostlar. Yaşama, dünyaya, evrene olduğu gibi bakabilmek ancak düşünce dünyamızı şekilkendiren filtrelerin farkında olmak ile mümkün.
Seviyorum diyorsun ama gerçeklikten kaçarak kendine güvenli bir dünya kurmaya çalışan narsistten başka bir şey değilsin.
Nefret ediyorum diyorsun fakat aslında kendinden nefret ediyor tahammül edemiyor bunu ötekine yansıtıyorsun.
Bir yanda güce tapan, kişiliğini daha üst bir kişi ideoloji, duygu , grup ya da inanç da eritip yok eden bir mazoşist.. bir yanda sana kendi zayıflığını hatırlatan kişilere hükmetmeyi seven bir sadistsin. Acılar içinde olduğunu düşünüyorsun fakat Kurban rolün seni yaşatıyor.
Hiç bir şeyle gerçek bir ilişki kuramıyorsun, yüzünde sahte bir gülümseme ile savaş meydanına çıkar gibi dışarı çıkıyor işe gidiyorsun. İnsan savaşır gibi yaşarken hep tehdit altında hissederken neye dokunabilir ya da dokunduğu şeyi hissedebilir ki?
Yaşamda bir sorun yok sen kendine katlanamıyorsun.
Özgürlük kişinin – varoluş anlamında- bulandırılmamış bir feraset ile evrene bakabilmesi onu tecrübe edebilmesi onunla özgün bir şekilde bütünleşmesi ki bu ancak kendini bilmek ile olur. Kendimizi nasıl bileceğiz, kendimiz kim?
Şu an da olduğun kişi olmadığı kesin.
Özgürlüğü istemiyor ondan kaçıyoruz.
Epiktetos
Epiktetos (d. 55 – ö. 135), Yunanstoacıfilozof. Muhtemelen Hierapolis, Frigya'da köle olarak doğdu. Kuzeybatı Yunanistan'daki Nicopolis'e sürülene kadar Antik Roma'da yaşadı, hayatının büyük bölümü Nicopolis'de geçti ve orada da öldü. Şayet bir isim verilmişse, ailesince verilen ismi bilinmiyor. Epiktetos sözcüğü Yunancada en basit anlamıyla “kazanılmış, elde edilmiş” anlamına geliyor.